Του Ραφαήλ Καλυβιώτη*
Στην πατρίδα μας οφείλουμε να προβούμε σε έναν σοβαρό αναστοχασμό. Το κρίσιμο ορόσημο που ξεκίνησε η μεταστροφή ήταν η κατάληψη μέρους της Κύπρου και η προσφορά της ως Ιφιγένειας για να προχωρήσουμε στην περίφημη Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα αποβιομηχανοποιήθηκε, η αγροτική παραγωγή επενδύθηκε με επιδοτήσεις ραθυμίας που μετεξέλιξαν τους Έλληνες από παραγωγούς σε καταναλωτές εισαγόμενων, ο θεσμός της οικογένειας αποδομήθηκε, τα σχολικά βιβλία αφαίρεσαν τον ελληνικό εξαιρετισμό και τον μπόλιασαν με έναν μπανάλ ευρωπαϊκό μανταμσουσουδισμό, το χρέος διογκώθηκε σε τέτοιο βαθμό που μπήκαμε στα Μνημόνια χωρίς να βρούμε τους ενόχους, μπήκαμε στη Νομισματική Ένωση με τα στοιχεία που μπήκαμε, παραδώσαμε το όνομα της Μακεδονίας σε ένα κρατίδιο, δεν εκμεταλλευτήκαμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές εξαιτίας της σχολής του κατευνασμού που γκρίζαρε το Αιγαίο, τα χωριά ερήμωσαν, οι Έλληνες πεθαίνουν και τη θέση τους παίρνουν κάποιοι διαφορετικής πολιτισμικής αναφοράς. Οι Έλληνες έχουμε ξεχάσει πώς είναι να κερδίζουμε. Όλοι οι πατριωτικοί αγώνες που έχουν δοθεί δεν έχουν κερδηθεί. Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε μέσα σε ένα σκηνικό απάθειας, παραδομένοι και εθισμένοι στη μαύρη μας τη μοίρα, οδηγούμαστε σε ένα ιστορικό τέλος. Οι τρεις συναπτές κινήσεις του πρωθυπουργού οδηγούν σε αυτήν ακριβώς την πορεία: Συμφωνία φιλίας με την Τουρκία, νομιμοποίηση λαθρομεταναστών και κανονικοποίηση του «γάμου» ομοφυλοφίλων ως ταφόπλακα της ελληνορθόδοξης οικογένειας.
Για να αντισταθούμε, χρειάζεται να κάνουμε μικρές ήσυχες επαναστάσεις. Να δημιουργήσουμε μια συμπεριφορική κουλτούρα που θα πατά στα καλύτερα στοιχεία του παρελθόντος, αφήνοντας πίσω αυτά που «δεν κάνουν» για να δημιουργηθεί μια νέα κατάσταση. Ένας νέος Έλληνας. Ο Έλληνας του μέλλοντος πρέπει να είναι ο κυρίαρχος των αντιθέτων. Θα έχει τη μακρύτερη μνήμη και την ισχυρότερη φαντασία. Θα αποζητά την πειθαρχία στην παιδεία, αλλά δείχνοντας ενσυναίσθηση στο παιδί και όχι στον χάρακα του σκληρού προμεταπολιτευτικού καθεστώτος. Θα φτιάχνει πυρηνική οικογένεια με τη μητέρα στυλοβάτη και όχι με ποδιά στην κουζίνα. Θα κάνει μια καινούργια επιχείρηση με στόχο να κάνει την επαρχία του ένα νέο ανταγωνιστικό κέντρο και δεν θα στοιβάζεται σε άσχημες πολυκατοικίες στην Αθήνα σαν το ποντίκι. Η δύναμη προβολής του μέλλοντος βρίσκεται στο πνεύμα του απώτερου παρελθόντος. Ο ηγέτης μας είναι ο εαυτός μας, που, όταν ενωθεί με άλλους εαυτούς, θα γεννήσει το Κίνημα. Το Κίνημα της σιωπηλής πλειοψηφίας των κανονικών ανθρώπων. Και ναι, είμαστε πολλοί περισσότεροι από ό,τι πιστεύουν.
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – rkaliviotis@gmail.com
