Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου*
Ο Σαρλ ντε Γκολ υπήρξε λαμπρός ηγέτης με στρατηγική σκέψη, που αντιλήφθηκε εγκαίρως ότι η εθνική ανεξαρτησία περνά αναγκαστικά από την ενεργειακή αυτάρκεια. Η επιλογή του της πυρηνικής ενέργειας ήταν ψυχρός υπολογισμός διάρκειας και σήμερα αυτή η επιλογή αποκτά αδιαμφισβήτητη σημασία.
Στις 8 Δεκεμβρίου 2025 η Γαλλία έζησε κάτι που μέχρι πρόσφατα φάνταζε αδιανόητο! Για αρκετές ώρες η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στην αγορά μηδενίστηκε και οι καταναλωτές πλήρωναν κυριολεκτικά τίποτα! Το γεγονός ήταν αποτέλεσμα ενός ενεργειακού συστήματος που παρήγαγε περισσότερη ενέργεια από όση χρειαζόταν η χώρα. Ήπιος χειμώνας, μειωμένη ζήτηση, ισχυροί άνεμοι και πυρηνικοί σταθμοί που λειτουργούσαν περίπου στο ογδόντα πέντε τοις εκατό της δυναμικότητάς τους, δημιούργησαν συνθήκες ενεργειακής υπερ-αφθονίας.
Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της πυρηνικής ενέργειας: σταθερή, προβλέψιμη και ανεξάρτητη παραγωγή, που δεν εξαρτάται από καιρικές ιδιοτροπίες, ούτε από γεωπολιτικές κρίσεις. Σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από ενεργειακή ανασφάλεια η Γαλλία απέδειξε ότι όποιος επένδυσε έγκαιρα στον πυρηνικό δρόμο απολαμβάνει σήμερα φθηνό ρεύμα και στρατηγική άνεση. Δεν είναι τυχαίο ότι φαινόμενα μηδενικών τιμών ρεύματος εμφανίζονται συχνότερα σε χώρες με ισχυρή πυρηνική βάση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση το 2022 αναγκάστηκε να παραδεχτεί αυτή την πραγματικότητα, κατατάσσοντας την πυρηνική ενέργεια στις πράσινες μορφές παραγωγής. Ήταν μια σιωπηλή ήττα δεκαετιών ιδεολογικού αριστερού δογματισμού που κράτησε κοινωνίες εξαρτημένες από εισαγόμενα καύσιμα και πολιτικά ευάλωτες. Στην Ελλάδα η συζήτηση αρχίζει δειλά να ανοίγει, ενώ η Ακαδημία Αθηνών έκανε ένα πρώτο σοβαρό βήμα υπέρ της αξιολόγησης της πυρηνικής επιλογής.
Την ίδια στιγμή η Τουρκία προχωρά χωρίς δισταγμούς σε πυρηνικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής ενισχύοντας τη γεωπολιτική της αυτοπεποίθηση. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν η πυρηνική ενέργεια είναι επικίνδυνη, αλλά αν η εθνική αδράνεια είναι μοιραία. Η εικόνα της Γαλλίας είναι μια ωμή προειδοποίηση της Ιστορίας, ότι όποιος σχεδιάζει έγκαιρα κυριαρχεί, ενώ όποιος φοβάται να αποφασίσει θα πληρώνει ακριβά για γενιές.
Σε έναν κόσμο ασταθή και ανταγωνιστικό, η ενέργεια μετατρέπεται σε όπλο ισχύος και επιβίωσης. Όποιο κράτος δεν εξασφαλίζει αυτάρκεια παραδίδει την κυριαρχία του σε αγορές, συμμαχίες και συγκυρίες. Η Γαλλία επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της πρόνοιας και δικαιώθηκε. Η Ελλάδα καλείται τώρα να αποφασίσει αν θα παραμείνει δέσμια φόβων ή αν θα διεκδικήσει το μέλλον που της αναλογεί. Η επιλογή αυτή θα κρίνει την οικονομία, την ασφάλεια και την ιστορική θέση της χώρας στις επόμενες δεκαετίες. Το δίλημμα είναι υπαρξιακό, και η καθυστέρηση ισοδυναμεί με εθνική παραίτηση.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (X: @kritikopoulos)
