Από το «μαζί τα φάγαμε» και την οικονομική κρίση, μέχρι τον κορονοϊό, την προβληματική δημόσια Υγεία και τα πανάκριβα τεστ, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, ακόμη και το ότι δεν βρίσκει κάποιος δουλειά, για όλα το «σύστημα» έχει απάντηση: «Δείξε επιτέλους λίγη ατομική ευθύνη»
Αν υπάρχει ένα ηχηρό μήνυμα που προέκυψε από τις τελευταίες μεγάλες κρίσεις στη χώρα μας, όπως, μεταξύ άλλων, τηνυγειονομική με την πανδημία του κορονοϊού, τις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού, καθώς και το πρόσφατο μπάχαλο με τον χιονιά, είναι ότι χρειάζεται ισχυρό κράτος. Τουλάχιστον σε ορισμένους κρίσιμους τομείς για το κοινωνικό σύνολο.
Όχι το κράτος – δυνάστη που υπάρχει σήμερα, το οποίο παίρνει τα πάντα από τον πολίτη, δίχως να του δίνει το παραμικρό αντισταθμιστικό όφελος, όπως αποδεικνύει και η γύμνια της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού στον χιονιά. Όχι ένα κράτος – εργοδότη. Αλλά ένα κράτος στην υπηρεσία του πολίτη. Το οποίο, άλλωστε, πληρώνουν από το υστέρημά τους οι Έλληνες.
Αντί αυτού, οι Ταλιμπάν της «ιδιωτικοποίησης του κράτους», όχι μόνο αποδεικνύονται ανίκανοι να υλοποιήσουν, έστω και στοιχειωδώς, τις προεκλογικές εξαγγελίες τους και να διαχειριστούν τους ήδη -εδώ και χρόνια- προβληματικά λειτουργούντες θεσμούς και μηχανισμούς του κράτους, αλλά επιδεικτικά τοποθετούν σε κρίσιμες θέσεις πρόσωπα χωρίς προσόντα. Κοντολογίς, οικογενειακά, κομματικά και προσωπικά ρουσφέτια, με λογικές Μαυρογιαλούρου του ’50 και του ’60.
Στο μόνο που είναι συνεπείς στις προεκλογικές διακηρύξεις τους, είναι στην εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων των φίλων τους «ιδιωτών». Είναι από τις σπάνιες φορές που η ολιγαρχία και η πολιτικο-οικονομική διαπλοκή στην Ελλάδα λύνουν και δένουν τόσο πολύ χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Κατά τα λοιπά:
-Πληρώνεις ακριβότερα από όλους τους Ευρωπαίους για τα τεστ του κορονοϊού; Ε, δεν φταίει η κυβέρνηση. Οι Κύπριοι και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι φταίνε που τα δίνουν φτηνότερα ή και δωρεάν.
-Δεν υπάρχουν ΜΕΘ και νοσοκομεία για τα κρούσματα του κορονοϊού; Ε, δείξε λίγη ατομική ευθύνη. Κάτσε καραντίνα και μη μιλάς.
-Έχουμε τη θλιβερή πανευρωπαϊκή πρωτιά, με πάνω από 20.000 νεκρούς; Ναι, αλλά φταίτε εσείς που δεν παίρνετε μέτρα προστασίας και κολλάτε ο ένας τον άλλον.
-Χρειάζονται οι μάσκες ως μέσον προστασίας από τον κορονοϊό; Όχι (όσο δεν υπήρχαν μηχανήματα παραγωγής μασκών στην Ελλάδα). Ναι (από τη στιγμή που αποκτήθηκαν).
-Δίδονται μονοκλωνικά μόνον στους «έχοντες» και τους ημετέρους; Ναι, αλλά ο Πολάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν αβάντα στους ανεμβολίαστους.
-Δεν ενισχύεται το δημόσιο σύστημα Υγείας; Για όλα φταίνε οι ανεμβολίαστοι… και οι κοινωνικός κανιβαλισμός καλά κρατεί.
-Δεν συμβάλλει ο ιδιωτικός τομέας Υγείας – διαγνωστικών στην αντιμετώπιση της πανδημίας; Μα, ο ιδιωτικός τομέας, από τους μεγάλους έως τους μεσαίους και ίσως τους μικρούς, είναι για να βγάζει κέρδη (για παράδειγμα από τα μοριακά τεστ), όχι για να υπηρετεί τα φτωχαδάκια. Εξάλλου, όλος αυτός ο χρυσοφόρος τομέας είναι ένα ισχυρό λόμπυ υποστήριξης της κυβέρνησης και, εκτός των άλλων, μια καλή δεξαμενή ψήφων.
-Έσπασες την καραντίνα και βγήκες έξω; Φάε ένα πρόστιμο στο κεφάλι να μας θυμάσαι (αν δεν φας γκλόμπ). Εμείς, όμως, έχουμε κάθε δικαίωμα να την σπάμε, ακόμα και να κάνουμε κομματικές φιέστες (π.χ. Ικαρία).
-Κάηκες το καλοκαίρι και με ένα μποφόρ αέρα έγινε στάχτη όλη η Ελλάδα; Ναι, αλλά στο Μάτι…
-Πνίγηκες από τις πλημμύρες; Ναι, αλλά είναι παλιά τα δίκτυα ομβρίων υδάτων. Τι να κάνουμε!
-Εγκλωβίστηκες στο -ακριβοπληρωμένο από την τσέπη σου στους ιδιώτες- «διαμάντι» της Αττικής οδού, στο κέντρο της Αθήνας, δεν τολμάς να βγεις έξω από το σπίτι σου; Δεν φταίμε εμείς, οι προηγούμενοι φταίνε. Δείξε λίγη ατομική ευθύνη και μην βγαίνεις έξω. Ξανακλείσου στη «φυλακή» σου, στο σπίτι σου, όπως με τον κορονοϊό, μέχρι να περάσει το κακό. Και την επόμενη φορά, εμείς θα είμαστε καλύτεροι.
-Ακρίβυνε το ρεύμα και οι λογαριασμοί προκαλούν ίλιγγο; Ναι, αλλά εμείς είμαστε με την «πράσινη ανάπτυξη» της ΕΕ και θα σε επιδοτήσουμε (έστω με ψίχουλα).
-Παίρνεις τριτοκοσμικούς μισθούς και δεν έχεις εργασιακά δικαιώματα; Μα, δεν σου φτάνει η αύξηση των 13 ευρώ το μήνα που θα σου δώσει η πολυχρονεμένη κυβέρνηση; Τι τα θες, καημένε, και ασχολείσαι με τα συνδικαλιστικά; Πέρασαν αυτά.
-Έχουν εκτοξευθεί οι τιμές στα βασικά καταναλωτικά προϊόντα, καταγγέλλεται ότι υπάρχουν καρτέλ τιμών και κερδοσκοπίας, και ότι η κυβέρνηση και οι αρμόδιες «ανεξάρτητες» αρχές δεν κάνουν κάτι; Ας αφήσουμε το «μαγικό χέρι» της «οικονομίας της αγοράς» να βάλει… τάξη!
-Είσαι άνεργος και δεν βρίσκεις δουλειά; Μα, αφού, όπως δείχνουν τα στοιχεία (που μαγειρεύονται), μειώνεται δραστικά η ανεργία. Και, εν πάση περιπτώσει, δείξε λίγη ατομική ευθύνη. Ψάξε να βρεις δουλειά (αν βρεις, τρύπησέ μας τη μύτη) και μην σ’ αρέσει να τεμπελιάζεις και να ζεις με επιδόματα.
-Έχεις ευκαιριακή δουλειά, μισθό πείνας, ακρίβεια, ανεργία; Ε, είπαμε, σου δίνουμε επιδόματα (δεν έχει σημασία αν κατηγορούσαμε τους προηγούμενους ότι δημιουργούσαν «επιδοματίες»).
-Έχεις πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς και καταποντισμούς, αλλά το κράτος σε αφήνει να καίγεσαι και να τουρτουρίζεις; Ε, δεν σου τάξαμε προεκλογικά και θαύματα. Δείξε λίγη «ατομική ευθύνη». Μην τα φορτώνεις όλα στην κυβέρνηση. Άνθρωποι είμαστε κι’ εμείς!
-Πλησίασαν τουρκικά πολεμικά πλοία στο Καστελόριζο και έκοβαν βόλτες εντός της ελληνικής Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ; Ε, τι να κάνουμε, φύσαγαν δυνατοί αέρηδες εκείνες τις ώρες στα πελάγη και τα «έσπρωξαν» μέσα. Όμως, είδατε, εμείς μέχρι και Rafale σας αγοράσαμε (με τα λεφτά του μπαμπά και της μαμάς τους). Αλλά, δεν εξαρτάται από μας το μετεωρολογικό δελτίο. Αν ξαναφυσήξει δυνατά, ποιος ξέρει που μπορεί να «παρασυρθούν» τα τουρκικά καράβια!
-Δεν έχουν οι νέοι άνθρωποι σήμερα στον ήλιο μοίρα και φεύγουν στο εξωτερικό για να δουλέψουν; Ναι, αλλά εμείς τους «επαναπατρίζουμε». Όπως τον γιο του βιομηχάνου στην Ήπειρο, ο οποίος γύρισε για να πάρει θέση στην οικογενειακή επιχείρηση, και τον παρουσίασε ο πρωθυπουργός ως… κυβερνητικό success story.
-Εν κατακλείδι, μετά από έντεκα χρόνια στα μνημόνια, ακόμα να αντιληφθείς ότι εσύ φταις για την κρίση, και να παραδεχτείς ότι «μαζί τα φάγαμε»;
Ας μην αναλύσουμε τις οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και ιστορικές παραμέτρους της κρίσης, των σοβαρών προβλημάτων στη λειτουργία του κράτους και του ιδιωτικού τομέα στη χώρα μας.
Το πρόβλημα είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε τροχιά παρακμής και είναι αμφίβολο ακόμα και εάν θα καταφέρει να διατηρήσει την εθνική οντότητά της όπως είναι σήμερα τις επόμενες δεκαετίες.
Οι πολιτικές ηγεσίες είναι κατώτερες των περιστάσεων. Η χώρα έχει παραδοθεί σε κάστες της πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής με πρωτόγνωρη εξουσία επί της κοινωνίας, που τα θέλουν όλα, μονά – ζυγά, δικά τους.
Από τη μεριά τους, οι πολίτες έχουν εξαντληθεί μετά από τόσα χρόνια δοκιμασιών, λιτότητας και απανωτών κρίσεων. Με μια κοινωνία, όμως, που το μόνο που σκέφτεται, είναι πως θα βγάλει την επόμενη ημέρα, η χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά.
Και από τη στιγμή που οι υπάρχουσες πολιτικές ηγεσίες αναλίσκονται σε μικροκομματικά παιχνίδια, όπως και με την περίπτωση Ανδρουλάκη – ΚΙΝΑΛ, λες και όλα βαίνουν πρίμα σε αυτό τον τόπο, η Δημοκρατία και η χώρα είναι καταδικασμένες σε υποχώρηση και ήττες.
Έστω και αυτή την ώρα, ο λαός, όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, επιβάλλεται να ορθώσει ανάστημα, να ανέλθει στο ύψος των σοβαρότατων εθνικών περιστάσεων, και να βάλει τέλος στο σάπιο σύστημα που παλιννοστεί και κατατρώγει σαν σαράκι τη χώρα.
