Μέσα σε μερικές μέρες, η ελληνική κυβέρνηση έχει αρνηθεί να αναγνωρίσει άμεσα στο Παλαιστινιακό κράτος, έχει αμφισβητήσει απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που ζητάει τη σύλληψη του Νετανιάχου, έχει «καταδικάσει» αόριστα μια «επίθεση στην Ντόχα» χωρίς να ονοματίσει τον θύτη, έχει επανεπιβεβαιώσει τη «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ, έχει αρνηθεί να καταδικάσει επίθεση με drones σε πλοία με Έλληνες πολίτες σε διεθνή ύδατα και τώρα παρακολουθεί απαθής ακόμα μία πράξη διεθνούς πειρατείας από τις ισραηλινές δυνάμεις, αυτην τη φορά και εναντίον ελληνικών πλοίων. Μάλιστα, σε ανακοίνωσή του την Τετάρτη, το ελληνικό ΥΠΕΞ αντί να καλέσει το Ισραήλ να επιτρέψει την ανθρωπιστική βοήθεια που μεταφέρει ο στόλος στη Γάζα και να απέχει από νέες παραβιάσεις του διεθνούς Δικαίου, κάλεσε τον στόλο αλληλεγγύης να σταματήσει το ταξίδι του. Και όπως ήταν αναμενόμενο, μετά τις ισραηλινές επιθέσεις, το ΥΠΕΞ προσπάθησε να ξεπλύνει τον σύμμαχό του.
Του Θάνου Καμήλαλη
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη τάσσεται συχνά υπέρ της «διεθνούς νομιμότητας», κοκορεύεται για το αυξημένο «διπλωματικό αποτύπωμα» της χώρας και παρουσιάζει συχνά την Ελλάδα ως «πυλώνα σταθερότητας» στην Ανατολική Μεσόγειο. Όλες αυτές οι εύηχες φράσεις πηγαίνουν περίπατο όμως, όταν πρόκειται για τα εγκλήματα του στρατηγικού της συμμάχου, Ισραήλ και τις καθημερινές παραβιάσεις του διεθνούς Δικαίου που αυτό διαπράττει.
Τα ξημερώματα της Πέμπτης, οι ισραηλινές δυνάμεις πραγματοποίησαν επίθεση στα πλοία του διεθνούς στόλου αλληλεγγύης στη Γάζα, Global Sumud Flotilla, ενώ αυτά βρίσκονταν σε διεθνή ύδατα και μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια. Πρόκειται για μια ακόμα πράξη διεθνούς πειρατείας, αυτήν τη φορά και εναντίον ελλήνων πολιτών, μεταξύ των οποίων μάλιστα βρίσκεται και μια βουλεύτρια, η Πέτη Πέρκα από τη Νέα Αριστερά.
Η ελληνική κυβέρνηση απέτυχε να προστατεύσει πολίτες της χώρας, που βρίσκονταν σε διεθνή ύδατα από επίθεση μίας χώρας – «συμμάχου». Ακόμα και μετά την ξεκάθαρη νέα παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας από το Ισραήλ, αποφεύγει να καταδικάσει ακόμα ένα ισραηλινό έγκλημα. Σε μία ακόμα ντροπιαστική ανακοίνωση το Υπουργείο Εξωτερικών μας ενημέρωσε πως «οι 27 Έλληνες που συμμετέχουν στην αποστολή του στολίσκου Global Sumud Flotilla, με κατεύθυνση προς την εμπόλεμη περιοχή της Γάζας, είναι καλά στην υγεία τους και δεν προκύπτει ότι υπήρξε άσκηση βίας σε βάρος τους». Άρα, σύμφωνα με το Υπουργείο, μπορεί μια οποιαδήποτε χώρα να κάνει πειρατεία σε ελληνικά πλοία, αρκεί να μην «ασκήσει βία» κατά των πολιτών που συλλαμβάνει παράνομα. Σπουδαίο διπλωματικό αποτυπωμα…
Προφανώς η κυβέρνηση θα οχυρωθεί πίσω από τις «εγγυήσεις» για «ασφαλή επιστροφή» των ακτιβιστών/στριών που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή αναίτια στα χέρια του Ισραήλ και τις ιδιωτικές της «επαφές» με την ισραηλινή κυβέρνηση. Φυσικά όμως, αυτά τα στοιχειώδη δεν αρκούν για να ξεπλύνουν την ντροπιαστική στάση συνενοχής που έχει υιοθετήσει η Ελλάδα, απέναντι στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και στη διεθνή ατιμωρησία που απολαμβάνει το ισραηλινό κράτος.
Την Τετάρτη, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει το ισραηλινό ρεσάλτο, Ελλάδα και Ιταλία εξέδωσαν μια κοινή ανακοίνωση, στην οποία δεν κάλεσαν το Ισραήλ να απέχει από επιθετικές ενέργειες εναντίον πλοίων με ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά κάλεσαν τον στόλο να σταματήσει το ταξίδι του. Αυτή η κοινή δήλωση εξαρχής έμοιαζε με μήνυμα, «νίπτω τας χείρας μου». Μετά από το αόριστο μήνυμα στις ισραηλινές αρχές «να διασφαλίσουν την ασφάλεια των συμμετεχόντων», Ελλάδα και Ιταλία «επαναλαμβάνουν την ανάγκη για πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα», αλλά παράλληλα υποστηρίζουν πως «άπαντες πρέπει να απέχουν από πρωτοβουλίες, τις οποίες θα μπορούσαν να εκμεταλλευθούν εκείνοι που εξακολουθούν να απορρίπτουν την ειρήνη». Το μήνυμα στρέφεται κατά του στόλου αλληλεγγύης και όχι του κράτους που καταγγέλλεται διεθνώς με στοιχεία ότι διαπράττει γενοκτονία. Είναι γνωστό άλλωστε πως κατά της ειρήνης είναι οι πρωτοβουλίες για αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και όχι τα εγκλήματα πολέμου…
Το χειρότερο είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης δεν προκαλεί καν εντύπωση. Το μόνο που μένει να φάνει, είναι το πού βρίσκεται ο πάτος του βαρελιού, αν αυτός υπάρχει. Εξάλλου, τις ημέρες που διεξαγόταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η Ελλάδα αρνήθηκε να ακολουθήσει χώρες όπως τις Γαλλία, Βρετανία, Αυστραλία, Καναδα και να αναγνωρίσει αμεσα το παλαιστινιακό κράτος. «Θεωρούμε ότι θα πρέπει η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους να έρθει στο τέλος της πολιτικής διαδικασίας και υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών» δήλωσε πριν λίγες μέρες ο υπουργός Εξωτερικών. Η φράση «στο τέλος της πολιτικής διαδικασίας» σημαίνει «αφού το αποδεχθεί το Ισραήλ», κάτι που σύμφωνα με τον Νετανιάχου δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.
Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού ψέλλισε κάτι για «θανάτους χιλιάδων παιδιών» και «ανθρωπιστική κρίση που υφίστανται οι Παλαιστίνοι», τόνισε πως «η Ελλάδα διατηρεί στρατηγική εταιρική σχέση με το Ισραήλ» και αγχώθηκε μήπως «η συνέχιση αυτής της πολιτικής βλάψει τελικά τα συμφέροντα του ίδιου του Ισραήλ, οδηγώντας στη διάβρωση της διεθνούς στήριξης» και μήπως το Ισραήλ «αποξενωθεί από τους συμμάχους του». Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει για να συμβεί αυτό;
Προς το πάρον, μετράμε περισσότερες επιθέσεις υπουργών της κυβέρνησης προς την αξιοπιστία του ΟΗΕ και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο από ότι στο Ισραήλ. Ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης πρωταγωνίστησε σε αυτές. Ο Νετανιάχου κάνει βόλτες πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο, σε κάθε του ταξίδι προς τις ΗΠΑ, χωρίς η Ελλάδα να ενδιαφέρεται για το διεθνές ένταλμα σύλληψής του για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ακόμα και μετά την ισραηλινή επίθεση στην πρωτεύουσα του Κατάρ, Ντόχα, το ελληνικό ΥΠΕΞ απέφυγε να κατονομάσει τον θύτη. Ενώ φυσικά, η κυβέρνηση υποστηρίζει το σχέδιο Τραμπ – Νετανιάχου για μία Γάζα – προτεκτοράτο, χωρίς κρατικά δικαιώματα.
Καθημερινά, η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι έχει διαλέξει πλευρά, βρισκόμενη στο πλευρό της ειδεχθους βαρβαρότητας και της πλήρους καταπάτησης οποιασδήποτε έννοιας διεθνούς Δικαίου. Μιλάει για «εθνικά συμφέροντα» όταν η χώρα έχει μόνο να χάσει αν ο πλανήτης γίνει μια παγκόσμια ζούγκλα. Φανατίζει μεν τη μερίδα ψηφοφόρων της που ηδονίζεται όταν βρίσκεται στο πλευρό του ισχυρού, αλλά εμφανίζεται ηθικά και διπλωματικά χρεοκοπημένη. Το μόνο ερώτημα είναι αν οι πολίτες δέχονται όλη αυτή την αδιαμφισβήτητη συνενοχή.
