Του Κώστα Πρώιμου
Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, από τις ελάχιστες που είχε δώσει ένας επιχειρηματίας διεθνής θρύλος, η κουβέντα μου με τη σύζυγό του ήρθε γύρω από την Ελλάδα και τη νεότερη φτιάξη της. Για την ακρίβεια, το πρόβλημα κατά την ίδια, εντοπιζόταν στο παραμελημένο ποιόν του λαού, για τον οποίο οι καθ’ ύλην αρμόδιοι ταγοί δεν μερίμνησαν ώστε να το βελτιώσουν.
Διότι όταν γίνεται μια οργανωμένη Επανάσταση για να απελευθερωθεί ένα έθνος, αν όντως οι συμμαχικές δυνάμεις αλλά και οι εγχώριες φατρίες που συμμετείχαν στον Αγώνα επιθυμούσαν την ανιδιοτελή ελευθερία για τους Έλληνες και την παλινόρθωση της χώρας, θα είχαν φροντίσει και για ένα σοβαρό σχέδιο γύρω από την Παιδεία. Πώς αλλιώς, ένα έθνος υπόδουλο επί σειρά αιώνων θα ήταν σε θέση να βρει συντόμως τη θέση του στον τότε σύγχρονο κόσμο και στη διαμορφούμενη διεθνή τάξη πραγμάτων αν ο λαός δεν ακολουθούσε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο παρόμοιο των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών;
Ωστόσο, τα παραπάνω εύλογα ακαδημαϊκής χροιάς ερωτηματικά αποτελούσαν απλώς τους ευσεβείς πόθους των όσων ρομαντικών αγωνιστών και παραγόντων της επιχείρησης απελευθέρωσης του ελληνικού έθνους, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Αγώνα αφανίστηκαν από προσώπου γης για ευνόητους λόγους.
«Μας έδωσαν μια σημαία και μας έβαλαν μπροστά» μου είπε χαρακτηριστικά με νόημα η σύζυγος του εμβληματικού επιχειρηματία ο οποίος εδώ και λίγα χρόνια δεν βρίσκεται εν ζωή και συνέχισε: «Είμαστε ένας λαός συμφερόντων, ο καθένας κοιτά τον εαυτούλη του».
Απόρησα τότε με την ευθύτητα των λόγων της, ενώ η ίδια στο ίδιο μοτίβο πρόσθεσε: Αυτή η χώρα είναι καταδικασμένη στους αιώνες των αιώνων να μη σηκώσει κεφάλι, όσο δεν γινόμαστε άνθρωποι. Δεν βλέπεις; Πλιάτσικο παντού, το θέμα είναι ότι μας κατάλαβαν οι Ευρωπαίοι και άρχισαν τα όργανα… Μνημόνια και τιμωρίες μέχρι να «σβήσει ο ήλιος», προβλέπω αγαπητέ Κώστα…
Τα ανωτέρω είχαν ειπωθεί μια όμορφη μέρα, καλοκαιράκι του 2014. Σήμερα, με τα όσα κωμικοτραγικά και εθνικά επικίνδυνα αποκαλύπτονται δυστυχώς επιβεβαιώνουν τη θλιβερή διαπίστωση της κυρίας: Μας έδωσαν μια σημαία και μας έβαλαν μπροστά… Από που να το πιάσουμε; Από την εθνική μειοδοσία που μας κατατρέχει εδώ και χιλιάδες χρόνια; Από την εποχή του Εφιάλτη με γνήσιους απογόνους του ευρισκόμενοι σε καίρια πόστα ιδίως της υπάρχουσας κυβέρνησης; Αρκεί κάποιος να παρακολουθήσει από τις σπάνιες και ανεξάρτητες δημοσιογραφικές πηγές τα διπλωματικά πεπραγμένα του κυρίου Μητσοτάκη και των συν αυτώ και αν έχει ελάχιστες γνώσεις γεωπολιτικής και γεωοικονομίας θα χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Λιβύη, Αίγυπτος, Τουρκία. Παντού σφαλιάρες και εθνικές ήττες με τα αποτελέσματα να εξελίσσονται εις βάρος της Ελλάδας λεπτό προς λεπτό.
Στο εσωτερικό; Προκειμένου ο νεομητσοτακισμός να ελέγξει το πόπολο για να νέμεται επ’ αόριστον την εξουσία υιοθέτησε πλην της αυταρχικότητας και την παλιά δοκιμασμένη συνταγή της μαζικής εξαγοράς ψήφων με τη μέθοδο του πλιάτσικου σε οποιαδήποτε μορφή επιδότησης. Απορούσαν όλοι όσοι ήταν «έξω από κόλπο» την επομένη των εκλογών του 2023 με το μνημειώδες 41% που έλαβε ο Μητσοτάκης. Έμπειροι πολιτικοί αναλυτές προσπαθούσαν μάταια να λύσουν τον ιστορικό πολιτικό γρίφο. Είχαν προηγηθεί υποκλοπές, Τέμπη, ενώ ο κόσμος ήδη είχε αρχίσει να νιώθει την ακρίβεια και τη φτωχοποίηση στον σβέρκο του. Οι γνωρίζοντες περί ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά και των λοιπών σκανδάλων μιντιακοί λακέδες του συστήματος Μητσοτάκη άδραξαν την ευκαιρία και πλάθοντας μια εικόνα μαγική ως προς τα ανύπαρκτα προσόντα του κυρίου Μητσοτάκη έκαναν λόγο για έναν μοναδικό ηγέτη για τον οποίο θα έπρεπε να νιώθουμε τυχεροί που τον έχουμε. Ασφαλώς και συνάμα δυστυχώς η εκτίμησή τους εμπεριέχει και μερικές δόσεις αληθείας ως προς την εξής παράμετρο: Προφανώς μας αξίζουν «Μητσοτάκηδες» αφού όταν μας πετάξουν μερικά ψίχουλα από το μεγάλο τραπέζι της οργιώδους διασπάθισης δημοσίου χρήματος πουλάμε ακόμη και τη μάνα μας και όχι μόνο τις αρχές και την ιδεολογία μας.
Ο κύριος Μητσοτάκης την τρέχουσα στιγμή ενσαρκώνει αλλά και εκπροσωπεί ακριβώς τον πολιτικό ταγό που «μας πρέπει».
Η κοινωνία μας αποδεδειγμένα σε ένα μεγάλο τμήμα της θα έκανε τούμπες προκειμένου να απολαμβάνει τα οφέλη ενός «Φραπέ» ενώ θα εκλιπαρούσε να έχει άμεση πρόσβαση στον κάθε «Χασάπη».
Κακά τα ψέματα, το οικονομικο-πολιτικό έγκλημα θέλει δύο συμβαλλομένους: Αυτούς που παρανόμως τα μοιράζουν και εκείνους που παρανόμως και ανενδοίαστα τα «τσεπώνουν».
Την εγκληματική μας αδιαφορία για την ίδια μας τη χώρα θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά στο άμεσο μέλλον. Θα μας αντιμετωπίσουν όλοι (φίλοι και εχθροί) σαν ένα συνονθύλευμα, σαν ετερόκλητα στοιχεία που ουδόλως διαθέτουν εθνικές-συλλογικές μνήμες και στα οποία συνεπώς δεν αξίζει κανένας σεβασμός ως έθνος ή έστω η συμβολική παρουσία σημαίας…
