Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τάσεις και ταμπέλες αριστερές και δεξιές δεν υφίστανται πλέον
Του Αναστάσιου Β. Κακαράντζα
Πολύς λόγος γίνεται για τον νεοεισελθόντα στο πολιτικό γίγνεσθαι κ. Κασσελάκη και για την εν γένει παρουσία του, που μονοπωλεί την τρέχουσα επικαιρότητα. Υποκριτής golden boy, που ευτελίζει την Αριστερά οι μεν, το νέο, το φρέσκο και το σύγχρονο που μεταλλάσσεται στις κοσμογονικές αλλαγές της εποχής και είναι το πρόσωπο της Αριστεράς, οι δε.
Δεν γνωρίζω αν είναι ο Κασσελάκης το μάννα εξ ουρανού, που αναμένουν πολλοί μεσιανιστές, αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι η επικαιροποίηση των σύνθετων κοινωνικοοικονομικών αλλαγών, που ρυθμίζουν τη συνοχή και την επιβίωση των κοινωνιών και ως αναπόφευκτο κακό η πολιτική επηρεάζεται από αυτές.
Η ραγδαία είσοδος της τεχνολογίας στις ζωές μας και ο τρόπος που χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση, την ενημέρωση και τη ψυχαγωγία έχει αλλοτριώσει τη μαζικότητα, τις συλλογικότητες και τον πύρινο αυθορμητισμό, που διαχωρίζει τον άνθρωπο από μια μηχανή. Οι άλλοτε κοινωνικές διεκδικήσεις διαμέσου των κινηματικών διαδηλώσεων πλέον περιχαρακώνονται στο πληκτρολόγιο, ενώ την εκτόνωση των φωνητικών χορδών αντικατέστησε ο εικονικός ταξικός εχθρός.
Έτσι, λοιπόν, οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα, οι ιδέες τη σημειολογία τους και το αποτύπωμα των καιρών αποτιμάται σε μια φτιαχτή εικόνα, άνευ ουσίας και εννοιών. Πολιτικά πρόσωπα αναδεικνύονται στον πολιτικό στίβο εν μια νυκτί με τη βοήθεια των social media και την αυτοπροβολή τους σε ό,τι και αν κάνουν στη ζωή τους. Δεν μας ενδιαφέρουν η πολιτική θέση και η κρυσταλλωμένη κοσμοθεωρία, αλλά το όμορφο image, που συνάδει με τους καιρούς. Ό,τι είναι πιασάρικο, αυτό μετράει, σε τι αποσκοπεί περνά απαρατήρητο.
Αυτή η τάση διέβρωσε πλέον και την Αριστερά, το τελευταίο προκεχωρημένο φυλάκιο της ανθρώπινης επαναστατικότητας, κατά τα λεγόμενά τους. Ως άλλος χολιγουντιανός αστέρας, με ορισμένα βίντεό του αναρτημένα, μ’ ένα βιογραφικό παραμύθι για να βαυκαλίζονται από τη Wall Street μέχρι τις παρυφές της επαναστατικής κατήχησης και με μια συντροφική ομάδα να τον στηρίζει, ξαφνικά πήρε τα ηνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κανείς δεν έχει συνειδητοποιήσει «τι μέλλει γενέσθαι».
Ο ρόλος που θα διαδραματίσει ο κ. Κασσελάκης θα μας απασχολήσει και στο άμεσο μέλλον, πλέον ως αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης. Το βέβαιο είναι ότι μόνο ήρεμα δεν θα είναι τα νερά στα συντροφικά πηγαδάκια… Άλλωστε, η Ιστορία είναι γεμάτη από αλληλοσυντροφικά πολιτικά μαχαιρώματα. Πρωτοκλασάτα και προβεβλημένα στελέχη στήριξαν αναφανδόν την εκλογή του, ενώ άλλα, που τάσσονταν υπέρ της κυρίας Αχτσιόγλου, τώρα έκαναν κυβίστηση ολυμπιακών διαστάσεων για να εξασφαλίσουν ευνοϊκή θέση δίπλα στον νέο αρχηγό. Τόση είναι η ακεραιότητα και η ηθική τους. Όπως είπε και ο Τσόρτσιλ: «Οι εχθροί μου είναι εντός κόμματος και οι αντίπαλοί μου εκτός».
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τάσεις και ταμπέλες αριστερές και δεξιές δεν υφίστανται. Ο έντονος πραγματισμός, η διάχυτη ανασφάλεια και η αστραπιαία εξέλιξη των συνθηκών συνηγορούν στην ανάδυση προσωπικοτήτων άγνωστων με τα μέχρι πρότινος στα κοινά. Κάπως έτσι τελικώς αποπολιτικοποιούνται οι μάζες.
