Litsa Nafpliotou
Καιρό είχα να συγκινηθω από καποιο ατομικό επίτευγμα στον αθλητισμό. Δεν είχα δει τον τελικό των 35χλμ και σήμερα κάθισα να δω από περιέργεια πως θα αντέξει μετά από 48ωρες να τρέξει αλλά 20χλμ. Και η Αντιγόνη όχι μόνο άντεχε αλλά χαμογελούσε όση ώρα έτρεχε, ακόμα και όταν ήταν στη 10η θέση.
Χαμογελούσε γιατί είχε ήδη ξεφτιλίσει την ελληνική πολιτεία που με έναν απίστευτο ηλικιακο ρατσισμό την άφησε να αγωνίζεται μόνη της χωρίς βοήθεια, μετά από την εργασία της στο οικογενειακό τσιπουραδικο. Χαμογελούσε γιατί είχε ήδη πετύχει να κάνει ένα θαύμα μέσα από τεράστιες προσωπικές θυσίες. Και τελικά κατάφερε να περάσει 1η τη γραμμή του τερματισμού για δεύτερη φορά… γράφοντας ιστορία!!
Τεράστια συγκίνηση να βλέπεις την ελληνική σημαία στα χέρια μιας τέτοιας αθλήτριας, λίγες ώρες μετά από το Green screen με τη σημαία να αποτελεί ντεκόρ ένας απαράδεκτου διαγγέλματος για πάνω και κάτω πλατείες, Marfin, κτλ..
Dionysis Latinopoulos
