Της Δρ Ελένης Παπαδοπούλου*
Χθες το βράδυ για ακόμη μία νύχτα οι γνωστοί μας άγνωστοι που κατοικοεδρεύουν στη ζούγκλα της Πανεπιστημιούπολης βγήκαν να παίξουν με τις περιουσίες του κόσμου. Αυτοκίνητα της «αριστοκρατίας» του Ζωγράφου τυλίχτηκαν στις φλόγες σε μια ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι στην πλουτοκρατία που πίνει το αίμα του λαού των καταλήψεων. Είναι μια ωραία ατμόσφαιρα και εκεί ψηλά στον Υμηττό. Ζήλεψαν και αυτοί τα happenings της Αθήνας, όπου πριν από λίγα χρόνια κάθε Σαββατοκύριακο έκαιγαν από ένα τρόλεϊ, ένα λεωφορείο μέσα στην Πατησίων. Όλως τυχαίως πάλι από το Πολυτεχνείο έβγαιναν. Νομίζω τελικά ότι το Πολυτεχνείο παράγει περισσότερους τραμπούκους από όσους μπορεί να «καταναλώσει» η κοινωνία, η οποία είναι στα κάγκελα με αυτό το μπάχαλο.
Έχουν γίνει τα πανεπιστήμια άντρο της κάθε συμμορίας ανεγκέφαλων που διασκεδάζουν προκαλώντας καταστροφές, διαλύοντας τις περιουσίες του κόσμου, λεηλατώντας και τραμπουκίζοντας, αλλά δεν βλέπω να ιδρώνει το αυτάκι κανενός. Έχουμε, βλέπετε, το πανεπιστημιακό άσυλο και δεν μπορούμε να πειράξουμε κανέναν αλήτη εκεί μέσα, διότι εμποδίζεται «η διάδοση των ιδεών» και εμείς αυτά τα «δημοκρατικά» τα έχουμε κορόνα στο κεφάλι μας. Μην πειραχτεί το άσυλο και καταστραφεί η ελληνική δημοκρατία. Μην καθαρίσουμε τα πανεπιστήμια από την αλητεία που τα έχει καταλάβει, γιατί η δημοκρατία κινδυνεύει. Κάπως έτσι έχουν στηθεί ένα σωρό γιάφκες στα κτίρια του πανεπιστημίου με τον κάθε ναρκομανή, παράνομο, επικίνδυνο που διαλύει ιδιωτική και δημόσια περιουσία.
Αλλά δεν ανησυχώ. Θα έρθει ο πολυδιαφημισμένος αστυνομικός της γειτονιάς, που θα είναι κάτι σαν Superman, Spiderman και Terminator, και θα αποκαταστήσει την ηρεμία στην πόλη, όπως άλλωστε μας λένε τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Μπορεί βέβαια να μην έχουμε αστυνομικό της γειτονιάς, αλλά τραμπούκο της γειτονιάς έχουμε και μάλιστα πολλούς, ώστε να νιώθουμε αρκετά ανασφαλείς. Καλά πήγε και αυτό.
Στο μεταξύ, στην πόλη γίνεται ο χαμός. Πυροβολισμοί, βιασμοί, επιθέσεις, μαχαιρώματα. Είμαστε σε καλό δρόμο, εάν έχουμε στόχο να γίνουμε η Κολομβία των Βαλκανίων. Αλλοδαποί κυρίως οι δράστες, αλλά δεν το λέμε, γιατί είναι ρατσιστικό και θα μας πουν ακροδεξιούς και φασίστες, και μετά πώς θα κυκλοφορήσουμε στην κοινωνία; Δεν ανησυχώ ούτε εδώ. Πιστεύω ότι όπου να ‘ναι θα ενσωματωθούμε και θα σταματήσουν όλα αυτά να μας φαίνονται περίεργα. Τι είναι τώρα ένα μαχαίρωμα, μια πιστολιά στο κεφάλι; Πώς κάνουμε έτσι, τέλος πάντων; Να, αυτές τις παραξενιές δεν μπορώ.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III Sorbonne Nouvelle
