Γεννήθηκε σαν Γιολάντα Κριστίνα Τζιλιότι στο Κάιρο το 1933 και έφυγε από την ζωή σαν σήμερα πριν από 36 χρόνια, αφήνοντας ένα σημείωμα που έλεγε: «Η ζωή μου άρχισε να γίνεται ανυπόφορη. Συγχωρέστε με».
Ήταν μόλις 54 χρονών και έζησε μια ζωή συμπυκνωμένη τόσο, που λίγοι άντρες ή γυναίκες έζησαν.
Ο πατέρας της, Πιέτρο Τζιλιότι, ήταν βιολιστής στην όπερα του Καΐρου. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1951 ως μοντέλο σε οίκο μόδας, ενώ το 1955 στέφθηκε σε καλλιστεία, Μις Αίγυπτος.
Την ίδια χρονιά αναχώρησε για το Παρίσι με σκοπό να κάνει κινηματογραφική καριέρα, ενώ στην πορεία απέκτησε τη γαλλική υπηκοότητα.
Το τραγούδι μπήκε στη ζωή της σχεδόν τυχαία. Το 1956 ηχογράφησε τι τραγούδι «Bambino», σε δίσκο 45 στροφών, που πούλησε μέσα σε μια εβδομάδα πάνω από 300.000 αντίτυπα. Από τότε μέχρι τον θάνατό της πούλησε περισσότερα από 85.000.000 δίσκους, έπαιξε σε 11 ταινίες και έγινε η απόλυτη σταρ στην Γαλλία, που αποδείχτηκε δεύτερη πατρίδα γι’ αυτήν.
Θεωρείται μια από τις καλύτερες τραγουδίστριες του 20ου αιώνα και όχι μόνο στη Γαλλία ή την Αίγυπτο που ήταν οι δύο πατρίδες της. Σχεδόν κάθε δίσκος της γινόταν χρυσός ή πλατινένιος. Αξίζει τον κόπο να πούμε ότι μέχρι το 1986 της είχαν απονεμηθεί περίπου 65 χρυσοί δίσκοι και έκανε πολλές παγκόσμιες περιοδείες που την ανέδειξαν σαν pop icon, εικόνα που ισχύει μέχρι σήμερα και την τοποθετεί δίπλα στην «ποπ εικόνα» του Έλβις Πρίσλεϋ και της Μαίρυλιν Μονρόε.
Η μεταμόρφωσή της σε σύμβολο της pop κουλτούρας τα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατό της, έγινε βέβαια ερήμην της, και παρά τα δράματα που έζησε στην προσωπική της ζωή θεωρείται από τους Γάλλους η απόλυτη femme fatale.
Όσο εύκολα ήρθαν τα πράγματα στην πορεία της, το ταλέντο βλέπετε δεν κρύβεται, τόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα στην προσωπική της ζωή. Τρείς μεγάλοι έρωτες, αρχικά με τον Γάλλο μάνατζερ Λυσιέν Μορισσέ, με τον Ιταλό τραγουδοποιό Λουίτζι Τένκο και στη συνέχεια με τον Γάλλο παρουσιαστή Ρισάρ Σανφρέ, είχαν μοιραίο τέλος. Και οι τρείς την ερωτεύτηκαν και οι τρείς αυτοκτόνησαν. Προφανώς δεν ήταν εύκολο να είναι μαζί με έναν θρύλο του τραγουδιού, με την απόλυτη ντίβα στα μάτια του κόσμου. Και η ίδια στη διάρκεια της σχετικά σύντομης ζωής της έκανε αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας. Η τελευταία ήταν η μοιραία.
Αμέσως μετά τον θάνατό της, που έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία σε όλους τους μουσικόφιλους του κόσμου, η φήμη της άγγιξε τα όρια του μύθου. Αρκεί να δει κανείς το ταφικό της μνημείο στο Παρίσι για να καταλάβει τι σημαίνει να είσαι εικόνα της pop κουλτούρας.
Μετά τον θάνατό της γυρίστηκαν αρκετές ταινίες και ντοκυμαντέρ με θέμα την ζωή της. Ιδιαίτερα αγαπητή η Dalida ήταν και στην Ελλάδα. Τραγούδησε με μεγάλη επιτυχία τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη και έκανε τεράστια παγκόσμια επιτυχία τραγουδώντας στα γαλλικά και στα ιταλικά το παραδοσιακό «Ντιρλαντά».
Η Dalida, πέρα από μεγάλη τραγουδίστρια, ήταν γεννημένη με την στόφα της σταρ. Το ήθελε, δεν το ήθελε, κάθε τι που έκανε γινόταν πρώτη είδηση.
Απόδειξη ότι τόσα χρόνια μετά από εκείνη την μοιραία 3η Μαΐου, που αποφάσισε να βάλει τέρμα στη ζωή της, ο μύθος της εξακολουθεί να μεγαλώνει.
