Dimitris Tsirkas
Το Ευρωκοινοβούλιο, η Κομισιόν, όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι ο ορισμός της μεταδημοκρατίας. Τυπικά διατηρεί το κέλυφος της δημοκρατίας (εκλογές, αντιπροσώπευση κλπ.) στην πράξη ωστόσο είναι πλήρως αποκομμένο από κάθε λαϊκό έλεγχο και λογοδοσία. Είναι μια προσομοίωση δημοκρατίας.
Οχυρωμένη στα πολυτελή γραφεία της στις Βρυξέλλες, απολαμβάνοντας υλικά και συμβολικά προνόμια πολύ μακριά από τη λαϊκή πραγματικότητα σε οποιοδήποτε χώρα της Ευρώπης, η ευρωγραφειοκρατία έχει αναπτύξει μια δική της κοσμοπολίτικη ιδεολογία και μια ελιτίστικη τεχνοκρατική μενταλιτέ. Δείτε με τι αλαζονεία κουνούν το δάχτυλο στους Ευρωπαίους πολίτες για το πώς πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι τον Χειμώνα.
Αλλά και μια ηθική συνώνυμη του παρασιτισμού, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Το ευρωοικοδόμημα θυμίζει μια τεράστια κοσμική εκκλησία, με ιερατείο της την ευρωγραφειοκρατία, η οποία παράγει διαρκώς κανόνες, ρυθμίσεις και περιορισμούς για κάθε πτυχή της ζωής μας. Μια ιδιότυπη μυστικοποιημένη λειτουργία, εν πολλοίς απρόσιτη σε όσους υφίστανται τις επιπτώσεις της.
Όχι όμως και στις πολυεθνικές και τα πάσης φύσεως μεγάλα συμφέροντα που έχουν παστώσει τις Βρυξέλλες με δεκάδες χιλιάδες λομπίστες και δαπανούν δισεκατομμύρια κάθε χρόνο για να επηρεάζουν τις αποφάσεις της.
Με το αζημίωτο φυσικά, κυρίως μέσω των περιστρεφόμενων θυρών όπου μέλη της ευρωγραφειοκρατίας αναλαμβάνουν υψηλόμισθες θέσεις στις εταιρείες. Αλλά και με τις πανταχού παρούσες μίζες που φτάνουν μέχρι την κορυφή.
Σε αυτό το πλαίσιο, η υπόθεση της Καϊλή και των συνεργατών της δεν είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, είναι και εξόχως αποπροσανατολιστική. Η αποκάλυψή της έρχεται να συγκαλύψει τη συστημική διαφθορά που χαρακτηρίζει το σύνολο του ευρωοικοδομήματος. Να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, δίνοντας την εικόνα ενός συστήματος με αυστηρά checks and balances που λειτουργεί με διαφάνεια.
Το ευρωιερατείο θυσιάζει κάποιους από τους δικούς του για να εξευμενίσει τους απρόθυμους υπηκόους του ότι δήθεν ακολουθεί και το ίδιο τους κανόνες που θεσπίζει για εκείνους. Το πώς και γιατί επέλεξε αυτούς και όχι κάποιους άλλους, έχει μάλλον να κάνει με εσωτερικούς ανταγωνισμούς.
Είναι όμως και δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι ότι μας δείχνουν την Καϊλή για να μη δούμε τη Φον ντερ Λάιεν. Το έγκλημα σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών δεν είναι η διαφθορά μεμονωμένων στελεχών της ευρωγραφειοκρατίας. Το έγκλημα είναι η ίδια η ευρωγραφειοκρατία.
