μηχανικών κατάφερε να κατασκευάσει ένα απίστευτα μικρό ρομπότ, που μετά βίας διακρίνεται με γυμνό μάτι. Πρόκειται για ένα ρομπότ που μπορεί να «αισθάνεται, να σκέφτεται και να ενεργεί» αυτόνομα.

Σύμφωνα με την ομάδα, αυτό πρέπει να είναι το μικρότερο, προγραμματιζόμενο ρομπότ στον κόσμο, με την ικανότητα να κινείται αυτόνομα σε ρευστά. Αποτελεί συρρίκνωση σε όγκο κατά 10.000 φορές, σε σχέση με προηγούμενα σχέδια.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Pennsylvania και το Πανεπιστήμιο του Michigan, ανέπτυξαν την συσκευή και ισχυρίζονται πως κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να ενσωματώσει έναν πραγματικό υπολογιστή, εξοπλισμένο με μνήμη και επεξεργαστή, σε μια τόσο μικρή συσκευή.

Το μέγεθος του ρομπότ δεν είναι μεγαλύτερο από έναν κόκκο αλατιού και είναι τόσο μικρό που μπορεί να ισορροπήσει εύκολα σε μια κορυφογραμμή ενός δακτυλικού αποτυπώματος. Στην πραγματικότητα είναι οριακό ορατό με γυμνό μάτι, με διαστάσεις 200χ300 μικρόμετρα, ενώ έχει πάχος μόλις 50 μικρόμετρα. Στην πραγματικότητα, είναι μόλις ορατό, με διαστάσεις μόλις 200 επί 300 μικρόμετρα πλάτος και 50 μικρόμετρα πάχος.

Ένα προγραμματιζόμενο ρομπότ σε αυτό το μέγεθος έχει τεράστιες δυνατότητες. Οι δημιουργοί του αναφέρουν πως έχει φτιαχτεί σε μια πλήρως προγραμματιζόμενη πλατφόρμα, που λειτουργεί μόνο όταν βρίσκεται μέσα σε κάποιο υγρό, ώστε να κινείται, να ανιχνεύει, να ενεργεία και να υπολογίζει, χρησιμοποιώντας ηλιακά κύτταρα, ικανά να παράγουν περίπου 100 νανοβάτ ισχύος.

Το ρομπότ μπορεί να μετρήσει τη θερμοκρασία του υγρού στο οποίο βυθίζεται, ενώ μπορεί να μεταδώσει αυτές τις πληροφορίες, κάνοντας κάτι σαν χορό, παρόμοιο με αυτό που κάνουν οι μέλισσες για να επικοινωνήσουν.

«Αυτό είναι στην πραγματικότητα μόνο το πρώτο κεφάλαιο», λέει ο μηχανικός νανορομποτικής Marc Miskin από το Πανεπιστήμιο της Pennsylvania.

«Μόλις αποκτήσετε αυτή τη βάση, μπορείτε να ενσωματώσετε κάθε είδους νοημοσύνη και λειτουργικότητα. Αυτό ανοίγει την πόρτα σε ένα εντελώς νέο μέλλον για τη ρομποτική σε μικροκλίμακα».

Μέχρι σήμερα, τα μικρότερα αυτόνομα και προγραμματιζόμενα ρομπότ, έφταναν σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από ένα χιλιοστό, κάτι που επιτευχθεί πριν από δύο δεκαετίες.

Όμως, από τότε οι προσπάθειες συρρίκνωσης της ρομποτικής έχουν πέσει πάνω σε φυσικούς περιορισμούς, που δεν ήταν καθόλου εύκολο να ξεπεραστούν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η φυσική της μικρομετρικής κλίμακας, όπου δυνάμεις όπως η οπισθέλκουσα και το ιξώδες υπερισχύουν της βαρύτητας και της αδράνειας.

«Αν είσαι αρκετά μικρός, το να σπρώχνεις πάνω στο νερό είναι σαν να σπρώχνεις μέσα από πίσσα», εξηγεί ο Miskin.

Για να τα καταφέρουν οι ερευνητές συνδύασαν δύο πρόσφατες εφευρέσεις. Έναν μικροσκοπικό υπολογιστή που δημιούργησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Michigan και ένα ριζοσπαστικό σύστημα πρόωσης, που σχεδιάστηκε ειδικά για αυτό το εγχείρημα, από το Πανεπιστήμιο της Pennsylvania.

Το σύστημα πρόωσης δεν βασίζεται σε κινούμενα μέρη. Το μικρορομπότ δεν έχει προεκτάσεις που μοιάζουν με άκρα, επειδή είναι δύσκολο να κατασκευαστούν μικρές και θα σπάσουν εύκολα. Αντίθετα, κινείται με τη βοήθεια ενός ηλεκτρικού πεδίου, που δημιουργεί ροή μορίων γύρω από το σώμα του ρομπότ.

«Είναι σαν το ρομπότ να βρίσκεται σε ένα κινούμενο ποτάμι, αλλά το ρομπότ προκαλεί επίσης την κίνηση του ποταμού», λέει ο Miskin.

Οι ερευνητές χρειάστηκαν 5 χρόνια για να δημιουργήσουν το ρομπότ, το οποίο μάλιστα μπορεί να συγχρονίζεται με άλλα ίδια ρομπότ, δημιουργώντας πολύπλοκες ομάδες, που λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο όπως τα κοπάδια ψαριών.

Τα ρομπότ θα έχουν την ικανότητα να λειτουργούν ασταμάτητα για μήνες, αρκεί να έχουν αρκετό φωτισμό, όπως ο φωτισμός από λάμπες LED, ώστε να μπορούν να συλλέξουν ενέργεια τα ηλιακά τους πάνελ.

Οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι ότι με την πάροδο του χρόνου, με περαιτέρω εξελίξεις, θα είναι σε θέση να αυξήσουν την ενσωματωμένη μνήμη των στοιχειωδών ρομπότ τους, ώστε να επιτρέψουν πιο σύνθετο προγραμματισμό που παράγει πιο εξελιγμένες αυτόνομες συμπεριφορές.

ής Ανταρκτικής. Ο λόγος για το RAN, το οποίο ξόδεψε πολλές εβδομάδες σκανάροντας μια παγωμένη περιοχή περίπου 50 τετραγωνικών μιλίων, αποκαλύπτοντας περίεργες δομές, πυο ανατρέπουν τα μοντέλα τήξης, πριν εν τελει χάσει το σήμα.

Η έρευνα με επικεφαλής την καθηγήτρια Anna Wåhlin, επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο τα ωκεάνια ρεύματα διαβρώνουν τα παγοράφια (ice shelfs) (προεκταση παγετώνα που επιπλέει στη θάλασσα), αλλάζοντας τη σταθερότητα αυτών και τη μελλοντική στάθμη της θάλασσας.

Κατά τη διάρκεια της αποστολής του, το 2022, το μη επανδρωμένο υποβρύχιο όχημα πέρασε 27 ολόκληρες ημέρες κάτω από τον πάγο του Dotson, φθάνοντας τελικά 11 μίλια μέσα στην κοιλότητα του πάγου.

Στόχος της αποστολής ήταν να εξηγηθεί η διαφορά που παρατηρείται μεταξύ της ανατολικής πλευράς, που παρουσιάζει μεγάλο πάχος, και της λεπτότερης πλευράς, που παρουσιάζει μικρότερο πάχος, δείγμα ότι λιώνει και ταχύτερα.

Χρησιμοποιώντας ειδικά σόναρ, το υποβρύχιο όχημα κατάφερε να χαρτογραφήσει 54 τετραγωνικά μίλια της κάτω πλευράς του πάγου του Dotson. Οι χάρτες που κατάφερε να αποτυπώσει αποκάλυψαν διάφορα οροπέδια και κοιλότητες, οι οποίες έχουν σχηματιστεί από την τήξη που λαμβάνει χώρα εκεί και η οποία προσβάλλει τον πάγο από κάτω.

Στην εικόνα παρουσιάζεται ο μηχανισμός τήξης που λαμβάνει χώρα στον παγετώνα. Ο αναλυτικός μηχανισμός περιγράφεται στην έρευνα εδώ

Διάφορες μετρήσεις δείχνουν ότι το Dotson πρόσθεσε περίπου 0.02 ίντσες στη στάθμη της uάλασσας μεταξύ 1979 – 2017. Όπως σχολιάζει η ομάδα, οι χάρτες που κατάφεραν να αποτυπώσουν μέσω της εν λόγω μελέτης, δείχνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι τέτοιοι σχηματισμοί πάγου μπορεί να έχουν υπόγεια κανάλια και περίεργες δομές, οι οποίες εξαρτώνται άμεσα από την τήξη που λαμβάνει χώρα εκεί και από τη θερμοκρασία των θαλάσσιων ρευμάτων.

Οι λεπτομερείς χάρτες που έστειλε στην ομάδα το υποβρύχιο όχημα αποτελούν ένα παράθυρο στην  μηχανική τήξης που λαμβάνει χώρα εκεί κάτω, υπενθυμίζοντας στους επιστήμονες ότι η Ανταρκτική παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη.

Αστρονόμοι του University of Hawaiʻi Institute for Astronomy (IfA) κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν την δραματική ιστορία ενός απομακρυσμένου ερυθρού γίγαντα μελετώντας πολύ μικρές αλλαγές στο φως του.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι μικρές αλλαγές στα επίπεδα της φωτεινότητας αποκαλύπτουν ότι το αστέρι ίσως έχει συγκρουστεί με ένα άλλο πριν από μεγάλο χρονικό διάστημα, ένα γεγονός που το έκανε να περιστρέφεται πολύ πιο γρήγορα από το κανονικό. Σήμερα, το ασυνήθιστο αυτό αστέρι περιφέρεται γύρω από μια μαύρη τρύπα σε ένα σύστημα γνωστό ως Gaia BH2.

Με τη χρήση του Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) της NASA, η ομάδα ανακάλυψε μικρές δονήσεις, που είναι γνωστοί ως stawquakes ή στα Ελληνικά ως αστρικοί σεισμοί να λαμβάνουν χώρα στον ερυθρό γίγαντα, ο οποίος βρίσκεται δίπλαα σε μια μαύρη τρύπα. Το Gaia B2 εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2023 από την αποστολή της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας. Οι αστρικοί σεισμοί είναι πολύτιμοι για τους αστρονόμους, καθώς τους επιτρέπουν να διερευνήσουν το εσωτερικό του άστρου και να μετρήσουν με ακρίβεια τις ιδιότητες του πυρήνα. Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι δημοσιευμένα εδώ

Μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις σχετικά με αυτό το σύστημα αφορά τη χημική του σύνθεση. Πιο συγκεκριμένα, ο εν λόγω ερυθρός γίγαντας, περιγράφεται ως πλούσιος σε βαρέα μέταλλα που συνήθως συναντάμε σε αρχαία αστέρια.

Όπως σχολιάζουν οι επιστήμονες, αν κάποιος βασιστεί μόνο και μόνο ση χημεία του σημαίνει ότι το αστέρι αρχαίο.  Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι περαιτέρω ανάλυση των εσωτερικών δονήσεών του αποκάλυψε μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Ότι δηλαδή είναι σχεδόν 5 δισεκατομμυρίων ετών, πολύ νεότερο απ’ ότι η χημική σύνθεση αρχικά πρότεινε ως ενδεχόμενη ηλικία. Και αυτό ακριβώς αποτελεί ένα μεγάλο αίνιγμα για τους αστρονόμους, οι οποίοι προσπαθούν να κατανοήσουν πώς τελικά σχηματίστηκε.

Πιο γρήγορη περιστροφή από το αναμενόμενο

Επιπλέον στοιχεία ήρθαν από την μακροπρόθεσμη παρακολούθηση μέσω επίγειων διαστημικών τηλεσκοπίων. Οι εν λόγω παρατηρήσεις δείχνουν ότι το αστέρι συμπληρώνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 398 ημέρες, που είναι αρκετά γρήγορο για έναν ερυθρό γίγαντα της ηλικίας του.

Αν όντως η περιστροφή αυτή ισχύει, δεν μπορεί να εξηγηθεί, σχολιάζει ο Joel Ong, ένας από τους συγγραφεις της μελέτης. Το άστρο πρέπει να έχει περιστραφεί λόγω των παλιρροιακών αλληλεπιδράσεων με τον σύντροφό του, γεγονός που ενισχύει περαιτέρω την ιδέα ότι αυτό το σύστημα έχει μια πολύπλοκη ιστορία, τονίζει χαρακτηριστικά.

Gaia BH3

Oι ερευνητές, παράλληλα, μελέτησαν ένα άλλο παρόμοιο σύστημα μαύρης τρύπας, με ένα ακόμη πιο παράξενο συνοδό αστέρα. Όπως σχολιάζουν, τα υπάρχοντα μοντέλα προέβλεπαν ότι ο εν λόγω αστέρας θα έπρεπε να παρουσιάζει ισχυρές ταλαντώσεις. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε καμία. Κάτι τέτοιο δείχνει ότι οι τρέχουσες θεωρίες σχετικά με αστέρες με εξαιρετικά χαμηλή περιεκτικότητα σε μέταλλα ενδέχεται να χρειαστεί να αναθεωρηθούν.

Τόσο το Gaia BH2 όσο και το Gaia BH3 ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κατηγορία αδρανών συστημάτων μαύρης τρύπας.

Οι εν λόγω μαύρες τρύπες δεν απορροφούν υλικό από τα συνοδά αστέρια, κάτι που με τη σειρά του σημαίνει ότι δεν εκπέμπουν ακτίνες X. Αντίθετα, κατάφεραν να τις ανακαλύψουν παρακολουθώντας προσεκτικά τις κινήσεις άλλων διπλανών αστεριών.

Το Kill Switch είναι ένας μηχανισμός που επιτρέπει στους κατασκευαστές οπλικών συστημάτων και κυρίως των Αμερικανών, να διατηρούν τον έλεγχο των στρατιωτικών συστημάτων που πουλάνε σε άλλες χώρες. Από τα F-35 μέχρι τα πυραυλικά συστήματα, όλα τους έχουν ενσωματωμένο ένα kill switch, ώστε να μπορούν απομακρυσμένα να τα απενεργοποιήσουν.

Το πρόσφατο παράδειγμα του περιορισμού της εμβέλειας των HIMARS της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ αποδεικνύει ότι ακόμη και σε ενεργό σύγκρουση, οι σύμμαχοι εξακολουθούν να εξαρτώνται από την αμερικανική έγκριση. Παρόμοιους διακόπτες φαίνεται πως έχουν και τα ευρωπαϊκά οπλικά συστήματα, όλα τους με τη δικαιολογία πως οι χώρες που τα πουλάνε θα πρέπει να εξασφαλίσουν πως δε θα χρησιμοποιηθούν εναντίων τους.

Αυτό για την Ελλάδα σημαίνει πως αν δεν έχει την έγκριση των προμηθευτών της για έναν πόλεμο, δε θα έχει και τα όπλα που έχει πληρώσει πολλά δισεκατομμύρια. Παράλληλα, η Ευρώπη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από οπλικά συστήματα των ΗΠΑ και ας έχει πολεμική βιομηχανία. Αν θέλει η Ευρώπη να επιβιώσει στο μέλλον, θα πρέπει να αποκτήσει την στρατιωτική της αυτονομία σύντομα, ώστε να είναι ανεξάρτητη όταν έρχεται στις αμυντικές της δυνατότητες και να μη χρειάζεται την άδεια των ΗΠΑ.

Στις αρχές του έτους μάλιστα, ο Trump προχώρησε σε δηλώσεις που κάνουν την Ευρώπη να ανησυχεί, για το αν οι ΗΠΑ θα τηρήσουν το Άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ. Τώρα, με τον πλανήτη να βράζει, υπάρχει ένα ανησυχητικό ερώτημα. Θα μπορεί να Ευρώπη να χρησιμοποιήσει τον εξοπλισμό της αν χρειαστεί να αμυνθεί σε μια χώρα που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ;

Αν και κάτι τέτοιο φαίνεται απίθανο, δε θα έπρεπε να το αγνοήσουμε εντελώς. Η παγκόσμια σκακιέρα αλλάζει συνεχώς και κανείς δε θα περίμενε να φτάσουμε εδώ που είμαστε τώρα, πριν από μια δεκαετία.

Η ύπαρξη του Kill Switch είναι γνωστή εδώ και χρόνια και οι Αμερικάνοι διατηρούν τη δυνατότητα απενεργοποίησης των συστημάτων τους απομακρυσμένα, αν μια χώρα δεν δρα με βάση τα όρια που θέτουν οι ΗΠΑ. Αυτό από μόνο του είναι προφανώς πολύ επικίνδυνο και έχουμε δει στο παρελθόν να χρησιμοποιείται με κακές εξελίξεις. Τελευταίο παράδειγμα είναι το σύστημα HIMARS (Σύστημα Πυροβολικού Υψηλής Κινητικότητας) που παραδόθηκε στην Ουκρανία.

Ενώ το HIMARS είναι ικανό να εκτοξεύσει πυραύλους ATACMS μεγάλου βεληνεκούς. Αυτοί θα επέτρεπαν στην Ουκρανία να χτυπήσει βαθιά μέσα στα ρωσικά εδάφη, όμως όταν παραδόθηκε το σύστημα, οι ΗΠΑ απενεργοποίησαν απομακρυσμένα το πλήρες βεληνεκές του όπλου, περιορίζοντας τη χρήση του, ενώ αν ήθελαν θα μπορούν να τα απενεργοποιήσουν πλήρως.

Οι ΗΠΑ δήλωσαν πως το έκαναν για να αποτρέψουν την κλιμάκωση, όμως το ζήτημα παραμένει. Οι ΗΠΑ διατηρούν τον έλεγχο στα όπλα που έχουν πουλήσει σε άλλες χώρες, ακόμα και μετά την παράδοσή τους.

Οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει πολλές φορές κλειδώματα λογισμικού, γεωγραφικά όρια στην χρήση του και άμεσες εξαρτήσεις από την αλυσίδα εφοδιασμού των ΗΠΑ, διατηρώντας πρακτικά τον πλήρη έλεγχο.

Ποια συστήματα έχουν βρεθεί με Kill Switch;

α. Μαχητικά Αεροσκάφη και Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη

• F-35 Lightning II : Απαιτεί συνεχείς ενημερώσεις λογισμικού από την Lockheed Martin μέσω ALIS/ODIN. Χωρίς την έγκριση των ΗΠΑ, βασικές λειτουργίες θα μπορούσαν να απενεργοποιηθούν.
• F-16V Fighting Falcon: Η ενσωμάτωση όπλων και οι δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου παραμένουν υπό την εποπτεία των ΗΠΑ.
• MQ-9 Reaper Drone : Λειτουργεί μέσω δορυφορικών συνδέσεων που ελέγχονται από τις ΗΠΑ, επιτρέποντας ενδεχομένως την απομακρυσμένη απενεργοποίηση.

β. Συστήματα Αεράμυνας

• Σύστημα πυραύλων Patriot : Βασίζεται σε ενημερώσεις λογισμικού και διαμορφώσεις ραντάρ των ΗΠΑ, πράγμα που σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να υποβαθμίσουν ή να απενεργοποιήσουν την αποτελεσματικότητά του.

γ. Επίγεια Συστήματα

• HIMARS: Όπως παρατηρήθηκε στην Ουκρανία, οι περιορισμοί εμβέλειας και στόχευσης μπορούν να επιβληθούν εξ αποστάσεως.
• Άρμα μάχης M1A2 Abrams: Τα συστήματα ελέγχου πυρός και στόχευσης εξαρτώνται από κρυπτογράφηση που ελέγχεται από τις ΗΠΑ.

δ. Ναυτικά και Πυραυλικά Συστήματα

• Σύστημα Μάχης AEGIS: Τα ευρωπαϊκά πολεμικά πλοία που είναι εξοπλισμένα με AEGIS βασίζονται σε λογισμικό και διαμορφώσεις ραντάρ που παρέχονται από τις ΗΠΑ.
• Πύραυλοι Κρουζ Tomahawk: Χρησιμοποιούνται από το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά η εξουσιοδότηση εκτόξευσης και τα συστήματα στόχευσης παραμένουν συνδεδεμένα με την εποπτεία των ΗΠΑ.

ε. Επικοινωνίες και Διαστημικά Συστήματα

• GPS (Παγκόσμιο Σύστημα Εντοπισμού Θέσης): Οι ΗΠΑ μπορούν να υποβαθμίσουν ή να αρνηθούν τα στρατιωτικά σήματα GPS, διαταράσσοντας την ευρωπαϊκή στόχευση ακριβείας και πλοήγηση.
• Τακτικό Δίκτυο Link 16: Αυτό το κρυπτογραφημένο σύστημα επικοινωνίας πεδίου μάχης, σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ, ελέγχεται από τις ΗΠΑ, πράγμα που σημαίνει ότι τα μη συμμορφούμενα έθνη θα μπορούσαν να αποκλειστούν.

Έτσι, αν οι ΗΠΑ το αποφασίσουν, μπορούν να απενεργοποιήσουν τα μισά οπλικά συστήματα της Ευρώπης με ένα κλικ. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τη χώρα μας, καθώς η μακροχρόνια εξάρτηση από τις ΗΠΑ για τον στρατιωτικό εξοπλισμό.

Αν οι ΗΠΑ αποφασίσουν πως η Ευρώπη και η Ελλάδα δεν πρέπει να αμυνθούν, απλά θα απενεργοποιήσουν τα όπλα που μας έχουν πουλήσει. Την ίδια στιγμή, η χώρα μας έχει διαλύσει πλήρως την στρατιωτική της βιομηχανία και βασίζεται αποκλειστικά σε τρίτους για τους εξοπλισμούς της. Φυσικά αντίστοιχοι μηχανισμοί υπάρχουν και στους εξοπλισμούς που έχουμε αγοράσει από Ευρωπαϊκές εταιρείες.

Στη χώρα μας αρκετοί χαίρονται κάθε φορά που αγοράζουμε εξοπλισμούς και κερδίζουμε την στρατιωτική μας ανεξαρτησία, όμως αυτό δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο αναληθές. Οι κρυφοί μηχανισμοί Kill Switch σου επιτρέπουν να  είσαι όσο ανεξάρτητος στρατιωτικά, όσο σου επιτρέπουν οι ΗΠΑ και οι άλλοι κατασκευαστές οπλικών συστημάτων.

Ας ελπίσουμε απλά πως δε θα τα χρειαστούμε ποτέ γιατί εκεί δεν ξέρουμε αν θα έχουμε την άδεια να τα χρησιμοποιήσουμε. Για την ιστορία, επειδή όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει ένας φόβος για τους γείτονές μας. Και οι δύο είμαστε στο NATO και τουλάχιστον στη θεωρία, απαγορεύεται ένα μέλος του ΝΑΤΟ να χτυπήσει κάποιο άλλο, αλλιώς τα υπόλοιπα μέλη θα πρέπει να επιτεθούν σε αυτόν που το ξεκίνησε. Στα χαρτιά τουλάχιστον, είμαστε ασφαλείς, εκτός αν το Ισραήλ πείσει τις ΗΠΑ να πετάξουν την Τουρκία από το NATO, κάτι που προσπαθούν να κάνουν εδώ και χρόνια.

Μια καλή λύση θα ήταν να αγοράζαμε εξοπλισμούς από διαφορετικές πηγές, κάτι που κάναμε μέχρι πρόσφατα από τη Ρωσία. Μετά το ουκρανικό όμως, έχουν διακοπεί οι σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας και αυτού του είδους τα όπλα έχουν σταματήσει να έρχονται στη χώρα μας, ενώ το μεγαλύτερο μέρος αυτών που είχαμε, έχουν σταλεί στην Ουκρανία σα βοήθεια. Βολικό το ότι στείλαμε άρματα και αντιαεροπορικά στην Ουκρανία, με υποσχέσεις πως θα αντικατασταθούν από νεότερα αμερικανικά συστήματα.

Για την ιστορία, η Ελβετία δεν χρειάζεται καμια συγκατάθεση για να χρησιμοποιήσει τα οπλικά της συστήματα για την άμυνά της. Μπορεί να το κάνει αυτόνομα, ανεξάρτητα και ανα πάσα στιγμή, σύμφωνα με την Lockheed Martin, μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμό, το μεγαλύτερο ίσως τεχνολογικό επίτευγμα της ανθρωπότητας, βαδίζει προς την απόσυρσή του το 2030. Χωρίς πλάνο για κάποιον νέο συνεργατικό Διαστημικό Σταθμό που θα προωθεί την συνεργασία των λαών, η Ρωσία ετοιμάζεται για τον δικό της σταθμό, όπως κάνουν οι ΗΠΑ και η Κίνα.

Τώρα, η Energia, η Κρατική Εταιρεία Πυραύλων της Ρωσίας, κατέθεσε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για έναν γιγαντιαίο, περιστρεφόμενο σταθμό, σύμφωνα με το Space.com. Ο νέος σταθμός έχει σχεδιαστεί για να λύσει το μεγαλύτερο πρόβλημα για την υγεία των αστροναυτών, την έλλειψη βαρύτητας, δημιουηργώντας τεχνητή βαρύτητα μηχανικά!

Σύμφωνα με τα σχέδια του νέου σταθμού, θα μιμείται τους μηχανισμούς μια φυγόκεντρου υψηλής τεχνολογίας, ώστε να δημιουργεί τεχνητή βαρύτητα. Με αυτό τον τρόπο θα προστατεύει τόσο το φορτίο όσο και τα σώματα των αστροναυτών, κατά τη διάρκεια μιας μακρόχρονης παραμονής στο διάστημα. Δυστυχώς, η έλλειψη βαρύτητας δημιουργεί τεράστια προβλήματα στο ανθρώπινο σώμα, με τους μύες να ατροφούν, ενώ εμφανίζονται και σοβαρά προβλήματα το κυκλοφορικό σύστημα και την καρδιά. Μετά από μεγάλες αποστολές, οι αστροναύτες χρειάζονται εβδομάδες ή και μήνες θεραπειών για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν και να επιβιώσουν στις απαιτήσεις του πλανήτη μας.

Αν και προς το παρόν δεν έχουν καθοριστεί οι πόροι που θα χρειαστούν, ούτε ένα χρονοδιάγραμμα για τον νέο διαστημικό σταθμό, η Ρωσία σίγουρα αποζητά να παραμείνει κορυφαία στο διάστημα, με μια νέα διαστημική κούρσα να έχει ήδη ξεκινήσει.

Πατέντα για τεχνητή βαρύτητα

Το διάστημα πάντα ήταν πρόκληση για τους ανθρώπους, όμως ταυτόχρονα μας τραβάει όσο τίποτα άλλο στο Σύμπαν. Είναι η φυσική περιέργεια του ανθρώπου που αποζητά την εξερεύνηση του άγνωστου και είναι το επόμενο σύνορο για την ανθρωπότητα, που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του είδους μας, ακόμα και αν η πλανήτης μας σταματήσει να είναι βιώσιμος και Ήλιος μας σβήσει.

Όμως τα σώματά μας δεν είναι σχεδιασμένα για να ζουν σε μηδενική βαρύτητα. Είναι η δύναμη που λειτουργεί σαν κόλλα για να μας κρατά ενωμένους. Χωρίς την βαρύτητα οι μύες μας χάνουν τον λόγο ύπαρξή τους και τα οστά μας χάνουν την ανθεκτικότητά τους.

Ακόμα και τώρα, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οι κοσμοναύτες πρέπει να ασκούνται για ώρες κάθε μέρα, ώστε να διατηρήσουν ένα μέρος της δύναμής τους, εξασφαλίζοντας έτσι πως θα μπορούν αν περπατήσουν ξανά όταν επιστρέψουν τη Γη.

Αν η Ρωσία καταφέρει να δημιουργήσει τεχνητή βαρύτητα, θα αλλάξει τα δεδομένα για πάντα στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Οι αστροναύτες θα μπορούν να παραμείνουν για πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα στο διάστημα, ακόμα και σε αποστολές στο βαθύ διάστημα, όπως επίσης και σε διαπλανητικά ταξίδια μεγάλων αποστάσεων.

Τα σχέδια της Ρωσίας είναι να μπορέσει να παρέχει σταθερά 0.5G ή τη μισή βαρύτητα από τη Γη. Για να το πετύχει αυτό, σύμφωνα με την πατέντα, θα έχει μια τεράστια αρθρωτή και περιστρεφόμενη δομή, που δεν έχει καμία σχέση με όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής από διαστημικούς σταθμούς που αποτελούνται από τεράστιες σωλήνες.

Η πατέντα δείχνει ένα «θεωρητικό διαστημικό σταθμό», που χτίζεται γύρω από μια κεντρική “σπονδυλική στήλη”, ώστε να εξισορροπεί τα ακίνητα με τα κινητά μέρη της κατασκευής. Χρησιμοποιεί αεροστεγείς και εύκαμπτες αρθρώσεις για να συνδέσει τα ενδιαιτήματα με τον περιστρεφόμενο κόμβο.

Οι πληροφορίες θέλουν τις κατοικήσιμες μονάδες να είναι συνδεδεμένες ακτινικά προς τα έξω, σαν τις ακτίνες ενός τροχού. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Για να μπορέσει να προσφέρει 0.5g βαρύτητας, οι χώροι διαβίωσης του σταθμού θα πρέπει να βρίσκονται τουλάχιστον 40 μέτρα από το κέντρο του και θα πρέπει να πραγματοποιούν 5 στροφές το λεπτό, ώστε να μένουν οι αστροναύτες στο πάτωμα, με τη βοήθεια της φυγόκεντρου δύναμης.

Υπάρχουν αρκετά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν

Μια τόσο μεγάλη δομή συμβαίνει πως δεν είναι καθόλου εύκολο να κατασκευαστεί. Είναι τόσα πολλά τα μέρη της, που θα χρειαστεί ένας στόλος από πυραύλους για να τα μεταφέρουν όλα στο διάστημα, ενώ η συναρμολόγησή τους σε τροχιά, είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Είναι σα να φτιάχνεις ένα πολύ σύνθετο έπιπλο, από την γνωστή Σουηδική εταιρεία, σε μηδενική βαρύτητα, απλά εκατοντάδες φορές πιο πολύπλοκο και με πολύ μεγαλύτερα κομμάτια.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό της ασφάλεια, ενώ υπάρχει και ένα σημαντικό πρόβλημα με την σύνδεση. Είναι τρομερά δύσκολο να παρκάρεις ένα διαστημόπλοιο σε έναν σταθμό που περιστρέφεται συνεχώς, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν σα να προσπαθείς να προσγειωθείς σε ένα καρουσέλ, με ακρίβεια χιλιοστού στη σωστή θέση. Μια λάθος κίνηση μπορεί να φέρει την καταστροφή. Φαντάζομαι πως μια καλή ιδέα θα ήταν να γίνεται η σύνδεση με τον σταθμό στο κέντρο της δομής και αστροναύτες και προμήθειες να μεταφέρονται στις άκρες του μηχανικά.

Η Ρωσία δεν είναι η μόνη σε αυτό το περιστρεφόμενο όνειρο. Η αμερικανική εταιρεία Vast αγωνίζεται επίσης για την κατασκευή εμπορικών σταθμών τεχνητής βαρύτητας, και η NASA έχει ασχοληθεί με παρόμοιες ιδέες του « Nautilus-X » εδώ και δεκαετίες.

Η Ρωσία όμως δεν έχει εξασφαλίσει ούτε ένα ρούβλι για το πρόγραμμα, ούτε έχουμε κάποια ημερομηνία για την εκκίνηση του συγκεκριμένου προγράμματος. Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας όμως, είναι ένα σημάδι πως υπάρχει πρόθεση να κατασκευαστεί ο διαστημικός σταθμός.

Όλα αυτά της στιγμή που ο θρυλικός Διεθνής Διαστημικός Σταθμός περνάει στα τελευταία του στάδια ζωής. Η NASA ετοιμάζει το πλάνο απόσυρσής του, μέσα από μια ελεγχόμενη επανείσοδο στην ατμόσφαιρα της Γης, το 2030, με το μεγαλύτερο μέρος του να καίγεται καθώς πέφτει.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός ήταν πάντα ένα σύμβολο της συνεργασίας των λαών της Γης και είναι πολύ άσχημο που δεν υπάρχει αυτή η συνεργασία πλέον να μας ενώνει για να πάμε το ανθρώπινο είδος ένα βήμα μπροστά. Αυτό είναι η καλύτερη απόδειξη πως ο κόσμος μας δεν κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά σε μια πορεία απομόνωσης και μίσους ανάμεσα στους λαούς, που πρακτικά δεν έχουν και κάτι να χωρίσουν.

Η Ρωσία σχεδιάζει την αποχώρησή της από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2028, ενώ έχουμε ακούσει πως θα αποσπάσει τα ρωσικά τμήματα του ISS, ώστε να τα επαναχρησιμοποιήσει σε έναν προσωρινό σταθμό που ετοιμάζει.

Η χώρα σκοπεύει να αποσυνδέσει τα νεότερα εξαρτήματά της, όπως το πολυχρηστικό εργαστήριο Nauka και τον κόμβο Prichal, λίγο πριν ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) τεθεί εκτός τροχιάς το 2030. Με αυτό τον τρόπο η Ρωσία δε θα πετάξει τις τελευταίες επενδύσεις της στον ISS.