Η υποτέλεια και η υποταγή είναι που οδηγούν στην αποθέωση της βλακείας. Αυτό εξηγεί ως έναν μεγάλο βαθμό τις ανοησίες που λέγονται και τις αθλιότητες που γίνονται από το πολιτικό σύστημα.
Η άγρια ταξική (όλο και πιο πολύ) διακυβέρνηση δεν μπορεί παρά να μετέρχεται αλλά και να καλλιεργεί τη βλακεία προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
«Ανήκομεν εις την Δύσιν» λοιπόν. Με την Ευρωπαϊκή Ένωση ενδοχώρα των ΗΠΑ. Με την Τουρκία να παίζει τη Δύση στα δάχτυλα. Με τη μισή Κύπρο κατεχόμενη – με όλα αυτά εμείς «ανήκομεν εις την Δύσιν»!
Με τα Μνημόνια και την Εποπτεία να μας πίνουν το αίμα, με την ενεργειακή μας πολιτική υπό Υπαγόρευση, με την περιουσία της χώρας υποθηκευμένη, με το παραγωγικό μας μοντέλο υπό Καθεστώς Εντολής – με όλα αυτά εμείς «ανήκομεν εις την Δύσιν»!
Δεν μετέχουμε καν στη Δύση, «ανήκομεν» στη Δύση!
Αγογγύστως! Δουλοπρεπείς! Όλο και πιο αδύναμοι! Λέγοντας διαρκώς όλο και πιο παράλογα, βλακώδη πράγματα πράττοντας όλο και πιο πολλά, όλο και πιο πολύ, εναντίον των συμφερόντων της χώρας, όλο και πιο πολύ εναντίον της κοινωνίας – των εργατών, των εργαζομένων, των νέων και της ζωής των.
Γίνεται πόλεμος, αλλάζει ο κόσμος, όμως εμείς βρισκόμαστε στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» κατά τη λεβεντομαλάκικη διατύπωση του συρμού – στέλνουμε όπλα στο Τάγμα Αζόφ, απελαύνουμε Ρώσους διπλωμάτες και την ίδια ώρα, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, η Τουρκία απειλεί ελληνικά νησιά, διεκδικεί συνεκμετάλλευση, σφάζει Κούρδους – όντας και αυτή
στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας».
Όμως, αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης, «σκέψης», προπαγάνδας, ραγίζει. Οι Γαλλικές εκλογές, ο τρόπος τους και το αποτέλεσμά τους φανερώνουν τη ρηγμάτωση.
Το τυπικό υβρίδιο διακυβέρνησης επί Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή η σύμπλευση Νεοφιλελευθερισμού-Ενσωματωμένης Αριστεράς, δηλαδή το Σύστημα που, ειρήσθω εν παρόδω, κατασκευάζει εφ’ εαυτού το Αντισύστημα ως ένα χρήσιμο ακροδεξιό σκιάχτρο, εξαντλείται. Εξαντλείται η ρητορική του, η επιρροή του, η αποτελεσματικότητά του.
Όπως σε παρελθούσες δεκαετίες οι καπιταλιστές κατασκεύαζαν τους ναζιστοφασίστες ως «χρήσιμη μαύρη χείρα του συστήματος», έτσι και σήμερα το Σύστημα κατασκευάζει το χρήσιμο Ακροδεξιό Αντισύστημα – πλην όμως το παιχνιδάκι έχει φθάσει στα όριά του.
Επηρεάζουν όλα αυτά εμάς; Εμάς, ναι! Το σύστημα που μας κυβερνά, όχι! Ο Μητσοτάκης (και ο Τσίπρας στη θέση του, και ο Ανδρουλάκης) σπεύδει στις ΗΠΑ για να πάρει οδηγίες. (Υπάρχει και κενό εξουσίας, φεύγει ο Πάιατ, ώσπου να ξεψαρώσει ο επόμενος, ο «δικός μας» πάει στην Ουάσινγκτον να πάρει οδηγίες ντιρέκτ)! Όντως λοιπόν«ανήκομεν εις την Δύσιν»!, όπως οι Ινδιάνοι «ανήκαν» στο Φαρ Ουέστ που τους έφαγε λάχανο.
Ο Γιωργάκης (ξανα)χορεύει ζεϊμπέκικα με τους Τούρκους! Θεωρείται γελοίο από την τεράστια πλειονότητα των Ελλήνων. Δεν θεωρείται όμως το ίδιο γελοίο, όταν ο Μητσοτάκης (ή ο Τσίπρας) χορεύουν τον χορό της κοιλιάς με τους Λύκους στην Ουάσινγκτον…
ή στις Πρέσπες
ή στις Βρυξέλλες
ή στο Αιγαίο
ή στην Κύπρο…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
27•IV•2022