Ο κύριος Καβάκος εισήγαγε, τουλάχιστον ως δημόσιο λόγο, την αντιδραστική λογική και πρακτική των «πιστοποιητικών φρονημάτων» και των «δηλώσεων συμμόρφωσης» και στην εγχώρια πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή. Και αυτό εκτός από άθλιο είναι και εξαιρετικά επικίνδυνο.
ΟΛεωνίδας Καβάκος, παγκοσμίου φήμης σολίστ και αρχιμουσικός αποτελεί ένα καύχημα για τη χώρα του, αλλά η χώρα του είναι μία ντροπή για εκείνον, παρά το γεγονός ότι η Ακαδημία της χώρας για την οποία ντρέπεται πριν από λίγο καιρό τον έχρισε Ακαδημαϊκό. Επίσης, ντρέπεται, και για τους συναδέλφους του (αν καταδέχεται να τους αποκαλέσει έτσι), δηλαδή τους μουσικούς των ελληνικών Κρατικών Ορχηστρών, παρά το γεγονός ότι απευθύνεται σε εκείνους για τη διοργάνωση συναυλιών με τη σύμπραξή του. Βέβαια για εκείνους ντρέπεται εκ των υστέρων… δηλαδή αν συμφωνούν μαζί του και αν προσαρμόζουν τη δική τους ελληνική (μήπως, άραγε, και γι’ αυτό υποδεέστερη;) συναυλιακή ατζέντα στη δική διεθνή τότε είναι άξιοι… αν όχι τότε, αποτελούν όχι μόνο εγχώριο όνειδος και ντροπή, αλλά πρέπει και να λογοδοτήσουν.
Αλήθεια, πού, ακριβώς να λογοδοτήσουν; Στον ίδιο; θέλουμε να πιστεύουμε ότι η αδιαμφισβήτητη αυθεντία του δεν φτάνει μέχρι την ανοησία… Στο λαό; Αλήθεια, τί τον αφορά ένας λαός, για τον οποία συστηματικά ντρέπεται και γι’ αυτό άλλωστε μετοίκησε στην «αμόλυντη» και «άσπιλη» Ελβετία.
Ακόμα χειρότερα, οφείλουν, να προσαρμόσουν και τη δική τους άποψη στη δική του και μάλιστα με δήλωση συμμόρφωσης και συγχώρεσης.
Ανήκουστα πράγματα ….
Ο κ. Καβάκος, ζήτησε από τις δύο κρατικές ορχήστρες, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ τη διοργάνωση συναυλίας σε ημερομηνία που ήθελε ο ίδιος, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για το πρωθυπουργικό σχέδιο ανοικοδόμησης του μαιευτηρίου στη Μαριούπολη. Το σχέδιο όμως του κ. Καβάκου, το οποίο και ήθελε να επιβάλει ως αφέντης, όχι ως φημισμένος σολίστ, συνάντησε δύο δυσκολίες:
- Οι Ορχήστρες είχαν ήδη τη δική τους ημερολογιακή – συναυλιακή ατζέντα, άρα και προγραμματισμό προβών ώστε δεν μπορούσαν να προσαρμόσουν το πρόγραμμά τους στους χρόνους του Λ. Καβάκου.
- Οι μουσικοί, τυγχάνει να είναι πολιτικά όντα και να έχουν και συλλογικά όργανα. Φυσικά και δεν είπαν «όχι» στην πρόταση για συναυλία αλληλεγγύης στον Ουκρανικό λαό. Αλλά, το ζητούμενο, για τον διεθνή σολίστ ήταν να συμφωνήσουν και με το δικό του πλαίσιο.
Ενα πλαίσιο που όλως τυχαίως είναι η πρόταση του Πρωθυπουργού και το οποίο προσκρούει σε διάφορες «ανώμαλες» επιφάνειες, όπως για παράδειγμα τα όποια χρήματα συγκεντρώνονταν για το μαιευτήριο της Μαριούπολης, πού θα αποδίδονταν… στην ελληνική κυβέρνηση (που στο μεταξύ δεν φτιάχνει ΜΕΘ και κλείνει νοσοκομεία; Τραγέλαφος), στην ουκρανική κυβέρνηση ή μήπως στις διοικήσεις των αυτόνομων περιοχών του Ντονμπάς;
Τα πράγματα εξελίχθηκαν ακόμα χειρότερα – και γι’μαυτό απακαλυπτικά – όταν ο Λ. Καβάκος άρχισε να δίνει τελεσίγραφα και να απαιτεί δηλώσεις μετάνοιας μέσω συνέντευξης στην Athens Voice1 : εάν δεν βγει ο σύλλογος της ορχήστρας «δημόσια να δηλώσει ότι η τοποθέτηση τους σε σχέση με τη συναυλία υπέρ της Ουκρανίας και του μαιευτηρίου της Μαριούπολης είναι λάθος» και εάν «σε εύλογο χρονικό διάστημα» δεν «παραδεχθούν δημόσια το σφάλμα που έκαναν, να πουν πως η απόφαση να μη συμμετάσχουν στη συναυλία ήταν λάθος και ότι δεν εκπροσωπεί το ήθος της ορχήστρας», ο ίδιος θα διακόψει κάθε συνεργασία με την Ορχήστρα εις το διηνεκές.
Και συνεχίζει «Μια συναυλία για την Ειρήνη στην προκειμένη στιγμή είναι μια υποκριτική στάση, γιατί όλοι θέλουμε την ειρήνη, δεν υπάρχει κανείς που να μη τη θέλει. Αλλά στη συγκεκριμένη στιγμή υπάρχει μια κατάσταση που υπάρχει θύτης και θύμα. Δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί αυτό. Άρα το να λες, από τη στιγμή που κάποιος εισβάλλει σε μία χώρα, ότι εγώ είναι υπέρ της ειρήνης είναι υποκριτικό (…) Από την πλευρά μου, βέβαια, αν με ρωτάτε, είναι απόλυτα εύλογο ότι το να υποστηρίζεις τα θύματα σημαίνει ότι είσαι και εναντίον του εισβολέα, αλλά είναι άλλο να λες ότι κάνω συναυλία εναντίον της Ρωσίας, και άλλο να λες ότι κάνω μια συναυλία με έναν ευγενή σκοπό. Αν θέλετε την άποψή μου, θα έπρεπε η ορχήστρα, όπως έκαναν τόσες ορχήστρες στο εξωτερικό, να καταδικάσει και την εισβολή. Γιατί ποιος είναι υπέρ της εισβολή; Δηλαδή αυτοί οι κύριοι θα ήταν υπέρ να εισβάλλει μια άλλη χώρα στην Ελλάδα; Ρωτάω αυτό το απλό πράγμα(…)
Εγώ ντρέπομαι για τη χώρα μου, ντρέπομαι για τους ανθρώπους που θέλουν να λέγονται μουσικοί και να εκπροσωπούν τον χώρο της τέχνης. Και θεωρώ ότι πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσουν στην κοινωνία, γιατί είναι κρατικός θεσμός και πληρώνονται από τους φορολογούμενους. Και να βγουν να απαντήσουν, γιατί εμείς που είμαστε μουσικοί, που είμαστε Έλληνες, που έχουμε την Κύπρο, είμαστε έτσι αδιάφοροι; Δεν έχουμε προνόμια αλλά και ευθύνες και τις ευθύνες πρέπει να τις αναλαμβάνουμε και όχι να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να λέμε δικαιολογίες… Η εισβολή στην επικράτεια ενός κυρίαρχου κράτους δεν είναι μία συμβολική απειλή για όλο τον κόσμο; Σήμερα μπήκε η Ρωσία στην Ουκρανία, αύριο μπαίνει η Κίνα στην Ταϊβάν, μεθαύριο η Τουρκία στην Ελλάδα, πώς θα γίνει δηλαδή;».
Δεν θα ασχοληθούμε καθόλου με το αμετροεπές ελιτίστικο ύφος χιλίων τσάρων
Θα αναρωτηθούμε όμως:
- Εάν ο κ. Καβάκος με τη συγκατάνευση που θα δεχόνταν τον κατονομασμό του θύτη, της Ρωσίας (η οποία αναμφίλεκτα είναι θύτης) με τη ίδια συγκατάνευση θα αποδεχόταν ότι ο ουκρανικός λαός που σήμερα ξεκληρίζεται από τη ρωσική εισβολή, επί σειρά ετών υποφέρει από ναζί και φασίστες εντός και εκτός κυβέρνησης. Αυτό θα ήταν ένα πλαίσιο καθόλου υποκριτικό για τον κ. Καβάκο;
- Αλήθεια, ποιά είναι η γνώμη του για το το πογκρόμ, – το οποίο φτάνει στα όρια της γελοιότητας, πλην όμως γελοιότητας επικίνδυνης για το φασισμό που εμπεριέχει – που έχει εξαπολυθεί κατά των καλλιτεχνών που προέρχονται από τη Ρωσία, αλλά και κατά του ρώσικου πολιτισμού γενικότερα; Ποιά είναι η γνώμη για το διωγμό συναδέλφων του Ρώσων μουσικών και μαέστρων; Διότι, οι Ορχήστρες προέβησαν σε τέτοιου… τύπου στήριξη του ουκρανικού λαού… Δεν αναφέρθηκε σε αυτό ο κ. Καβάκος και θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζουμε την άποψή του.
- Δεν γνωρίζουμε αν αύριο μπει η Κίνα στην Ταϊβάν και η Τουρκία στην Ελλάδα. Αλλά, υποθέτουμε ο διεθνούς φήμης σολίστ είναι ενήμερος για το γεγονός ότι πριν μπει η Ρωσία στην Ουκρανία «μπήκε» η Σαουδική Αραβία στην Υεμένη κι εκεί ακόμα σφαγιάζονται άνδρες, γυναίκες και παιδιά, «μπήκαν» οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία «μπήκαν» όλοι μαζί στη Συρία, στριμώχνονται και δολοφονούνται σε μια λωρίδα γης οι Παλαιστίνιοι γιατί «μπαίνει» και τους αφαιρεί τη γη τους επί δεκαετίες το Ισραήλ…
Βλέπετε, κ. Καβάκο, ο κόσμος είναι γεμάτος άδικους πολέμους και εισβολές, σπαρμένος με πτώματα και ορφανά παιδιά. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι η ευαισθησία σας να κατονομάσετε τους θύτες και να προστρέξετε τα θύματα θα συμπεριλάβει όλους τους θύτες και όλα τα θύματα…. Οχι επιλεκτικά, ούτε υποκριτικά … όπως θα λέγατε κι εσείς.
Από την άλλη πλευρά, ίσως, τα παραπάνω ερωτήματα έχουν ήδη πάρει την απάντησή τους, μόνο εκ του γεγονότος ότι ο κ. Καβάκος εισήγαγε, τουλάχιστον ως δημόσιο λόγο, την αντιδραστική λογική και πρακτική των πιστοποιητικών φρονημάτων και των δηλώσεων συμμόρφωσης που ήδη είδαμε στις Ορχήστρες που έχει στο μυαλό και στην εγχώρια πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή. Και αυτό από μόνο του είναι άθλιο.
