Οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ, Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον, και Ρεπουμπλικάνος Τζορτζ Μπους τζούνιορ, κατέθεσαν λουλούδια για τα θύματα του πολέμου στην Ουκρανία, στην ουκρανική εκκλησία του Βολοντιμήρ και της Όλγας, στο Σικάγο
Οι δύο πρόεδροι των ΗΠΑ, που σημάδεψαν τη μετα-σοβιετική εποχή, από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1990 και μετά, εγκαινιάζοντας την πολιτική των μετα-ψυχροπολεμικών κανονιοφόρων και των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών, με θράσος χιλίων πιθήκων εμφανίστηκαν να καταθέτουν λουλούδια στη μνήμη των θυμάτων της Ουκρανίας.
Την κίνηση αυτή έκανε γνωστή, με ανάρτησή του στο twitter, ο Μπιλ Κλίντον, ο οποίος είχε φτάσει στο σημείο να βομβαρδίσει το Ιράκ, προκειμένου να αποπροσανατολίσει την αμερικανική και διεθνή κοινή γνώμη από το «σκάνδαλο του λεκέ», γνωστό ως σκάνδαλο Λεβίνσκι.
Ο ίδιος στην ανάρτησή του έγραψε ότι «η Αμερική στέκεται ενωμένη στο πλάι του λαού της Ουκρανίας στον αγώνα του για ελευθερία και ενάντια στην καταπίεση».
https://twitter.com/BillClinton/status/1504932025928667143
Οι δύο πρόεδροι των ΗΠΑ, με τις ενέργειές τους, σημάδεψαν την εποχή μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το 1990. Αν και ολόκληρη η ανθρωπότητα περίμενε καλύτερες ημέρες, και ειρήνη, οι ΗΠΑ, ως μονοκρατορία που θεωρούσε ειδικά στη δεκαετία του ’90 τον εαυτό της, εγκαινίασε τους «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς και πολέμους. Ένα τέτοιο δείγμα γραφής έδωσε ο Μπιλ Κλίντον στα Βαλκάνια και ειδικά στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όπου κυριολεκτικά το ΝΑΤΟ ισοπέδωσε τη Σερβία.
Να σημειωθεί ότι ακριβώς αυτό το δήθεν επιχείρημα των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών, χρησιμοποιεί σήμερα και η Ρωσία, προκειμένου να πλήξει την Ουκρανία, και σε κατοικημένες περιοχές, όπως καταγγέλλεται.
Στο όνομα, εξάλλου, του «ανθρωπισμού» και της αποτροπής της «γενοκτονίας» του ρωσικού πληθυσμού στην Ανατολική Ουκρανία, ισχυρίζεται η Μόσχα ότι εξαπέλυσε την εισβολή.
Καθίσταται εμφανές, πλέον, ότι τον δρόμο για τους «ανθρωπιστικούς» πολέμους, τους είχαν ανοίξει στη Μόσχα προηγουμένως άλλοι. Στην προκειμένη, οι Κλίντον και Μπους.
Ο Μπους τζούνιορ, επίσης, μαζί με τον τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, ήταν εκείνοι που είπαν ξεδιάντροπα ψέματα στη διεθνή κοινότητα, μέσα στη συνεδρίαση του ΟΗΕ, προκειμένου να γίνει η εισβολή στο Ιράκ.
Είπαν ότι η «στρατιωτική επιχείρηση», το 2003, όπως ονομάζει άλλωστε και η Μόσχα σήμερα τη σημερινή ρωσική εισβολή, θα γινόταν, επειδή ο Σαντάμ Χουσεΐν διέθετε χημικά όπλα. Τέτοια όπλα ουδέποτε βρέθηκαν. Προηγουμένως, οι αρμόδιοι της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας προειδοποιούσαν ότι τέτοια όπλα δεν έχει το Ιράκ. Ουδείς, εννοείται, τους άκουσε.
Η εισβολή στο Ιράκ, επίσης, έγινε με σύνθημα τη «διάδοση της δημοκρατίας». Που; Στο Ιράκ και στη Μέση Ανατολή. Τα αποτελέσματα έγιναν εμφανή. Διάλυση της Μέσης Ανατολής, διαρκής αναταραχή επί δεκαετίες, τσουνάμι προσφύγων και μεταναστών προς την ΕΕ, κ.ο.κ.
Και το χειρότερο. Ιδιωτικοποίηση τεράστιων τμημάτων του κρατικού μηχανισμού των ΗΠΑ, ακόμα και ολόκληρων τομέων του Πενταγώνου. Πλουτισμός των ιδιωτικών συμφερόντων και των κάθε λογής ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών, που όχι μόνο δεν έλυναν τα προβλήματα στο Ιράκ, αλλά τα έκαναν χειρότερα.
Αποτέλεσμα; Η άρον άρον αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ επί προεδρίας του Δημοκρατικού, Μπαράκ Ομπάμα, και στη συνέχεια, επί Ρεπουμπλικάνου, Ντόναλντ Τραμπ.
Έτσι, ακόμα και σήμερα, εξαιτίας αυτών των ολέθριων πολιτικών, οι ΗΠΑ έχουν αφήσει στη μοίρα τους τη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, ανοικτές παραμένουν και οι πληγές στη μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ, και προ μηνών με εξευτελιστικό τρόπο από το Αφγανιστάν, αλλά και η απαράδεκτη στάση των ΗΠΑ που επί Τραμπ άδειασε τους Κούρδους της Συρίας, αποτελούν εμφανή σημάδια ότι οι ΗΠΑ δεν αποτελούν πλέον μονοκρατορία.
Και, τώρα, οι δυο τους έχουν το θράσος να καταθέτουν λουλούδια για την Ουκρανία. Κάτι που μάλλον με δυσφήμηση της ουκρανικής αντίστασης μοιάζει. Να σημειωθεί ότι το «μέτωπο» της Ουκρανίας το άνοιξε ο Μπαράκ Ομπάμα, το 2014.
Τότε, μάλιστα, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (είναι και σήμερα), Βικτόρια Νούλαντ, μαζί με τον σημερινό πρέσβη στην Αθήνα (πρέσβη στο Κίεβο τότε), Τζέφρι Πάϊατ, μοίραζαν σάντουιτς στους διαδηλωτές, στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου, που έριξαν τον τότε φιλορώσο Ουκρανό πρόεδρο, Γιαννουκόβιτς.
Επρόκειτο για πρωτοφανείς εικόνες ανοικτής εμπλοκής των ΗΠΑ στις ουκρανικές υποθέσεις. Είναι σαν να εμφανιζόταν ο Ρώσος πρέσβης στην Αθήνα, σε διαδηλώσεις κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών στο Σύνταγμα, επειδή η Μόσχα δεν ήθελε τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Τι θα έλεγε, άραγε, κανείς αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;
