Αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πέραν του Ατλαντικού σύμμαχοι επιλέγουν την Ελευσίνα για την προώθηση των στρατηγικών του σχεδίων.
Πριν πενήντα πέντε (55) χρόνια επέλεξαν την Ελευσίνα για αμυντικούς λόγους φτιάχνοντας ναυτική βάση, σήμερα πεντακόσια μέτρα πιο πέρα επιλέγουν και πάλι άλλο στρατηγικό σημείο της ιερής πόλης της Δήμητρας και της Περσεφόνης για να στήσουν εμπορική βάση.
Καταρχάς το επιχείρημα περί αναγκαιότητας να γίνει διεθνής διαγωνισμός για το νέο λιμάνι της Ελευσίνας δεν υφίσταται διότι το συγκεκριμένο λιμάνι είναι προ πολλού – από εποχής ΣΥΡΙΖΑ- ιδιοκτησίας ΟΝΕΧ που κατέχει και τα ναυπηγεία Σύρου.
Η ΟΝΕΧ είναι καθαρά αμερικανικών συμφερόντων με τον Πάνο Ξενοκώστα ως πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο. Την ΟΝΕΧ και τον Ξενοκώστα στήριξαν με θέρμη και οι δυο τελευταίες κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ και ΝΔ και τούτο διότι γνώριζαν – μέσω του Τζέφρι Πάιατ – ότι από πίσω βρίσκονται ισχυρά οικονομικά και γεωπολιτικά αμερικανικά συμφέροντα, που υποστηρίζονται από την DFC (Αμερικανική Εταιρεία – τράπεζα- Χρηματοδότησης Διεθνούς Ανάπτυξης).
Και για του λόγου το αληθές ενώ αρχικά είχαν ζητηθεί 102 εκατ. δολάρια για αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό των Ναυπηγείων Ελευσίνας η τελική έγκριση και η υπογεγραμμένη συμφωνία είναι για 125 εκατ. δολάρια!
Δεν συμβαίνει συχνά μια τράπεζα να χρηματοδοτεί μια επένδυση με μεγαλύτερο ποσόν από εκείνο που ζητάει ο δανειολήπτης. Προφανώς η διορατικότητα της DFC ήταν μεγαλύτερη από εκείνη της ΟΝΕΧ και του Ξενοκώστα.
Οι Αμερικανοί είχαν λοκάρει το ναυπηγείο Ελευσίνας προ πολλού πριν σκάσει το θέμα με το λιμάνι.
Ως σημείο το θεωρούσαν «φιλέτο» με υπάρχουσες υποδομές (γερανούς – προβλήτες – μηχανουργικά συνεργεία) που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πέραν των ναυπηγικών δραστηριοτήτων.
Η ΟΝΕΧ μαζί με τα μηχανήματα και τους ανθρώπους του ναυπηγείου Ελευσίνας αγόρασε και την ακίνητη περιουσία του που ανέρχεται σε 650 στρέμματα εκ των οποίων χρησιμοποιούνται για τις ναυπηγικές ανάγκες μόλις τα 250 στρέμματα και παραμένουν αναξιοποίητα τα υπόλοιπα 400 στρέμματα που θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για προσωρινή παραμονή των εμπορευματικών κιβωτίων αμέσως μετά την εκφόρτωση τους από τα πλοία που θα καταφθάνουν στο λιμάνι της Ελευσίνας.
Στα συν του ιδιόκτητου ναυπηγείου Ελευσίνας επιπλέον είναι η σιδηροδρομική γραμμή που φτάνει έως την προβλήτα του ναυπηγείου και σχεδόν συνορεύει με το Εμπορευματικό και Διαμετακομιστικό Κέντρο που δημιουργείται στο Θριάσιο.
Επίσης η ΟΝΕΧ έχει την δυνατότητα να απλωθεί δυτικά του ναυπηγείου καθώς υπάρχει διαθέσιμη έκταση περί των 1000 στρεμμάτων ιδιοκτησίας Καρνέζη καθώς και η παραλιακή βιομηχανική ζώνη των πρώην μεταλλείων Σκαλιστήρι–Ευταξία.
Η επένδυση των Αμερικάνων στην Ελευσίνα γεννά και την ανάγκη να υπάρξουν ανταποδοτικά οφέλη στην τοπική κοινωνία, όπως ανάδειξη και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και του περιβάλλοντος.
Είναι επιτακτική ανάγκη η ανέλκυση τριάντα και πλέον πλοίων που παραμένουν στον βυθό του Κόλπου της Ελευσίνας και αποτελούν άμεσο κίνδυνο για τα διερχόμενα εμπορικά πλοία καθώς και οικολογική βόμβα.
Στο σημείο αυτό τίθεται το εύλογο ερώτημα:
- Η ΟΝΕΧ της Ελευσίνας με την αστερόεσσα στην προμετωπίδα και τα 650 ιδιόκτητα στρέμματα που υπάρχει δυνατότητα να ξεπεράσει τα χίλια στρέμματα, μπορεί να ανταγωνιστεί την πεντάστερη COSCO του Πειραιά με την ισχυρή σύμβαση που έχει υπογράψει με το Ελληνικό Δημόσιο και βάσει της οποίας έως το 2052 -τουλάχιστον – θα κατέχει και θα διαχειρίζεται μέσω της ΟΛΠ Α.Ε. 5.000 στρέμματα χερσαίων και λιμενικών εγκαταστάσεων δημόσιας ιδιοκτησίας;
Η απάντηση είναι φυσικά «ΟΧΙ» αλλά οι αμερικάνοι με την ΟΝΕΧ και το λιμάνι της Ελευσίνας μπαίνουν ως μύγα στο ρουθούνι του ελέφαντα που ελέγχει ήδη το παγκόσμιο εμπόριο. Για τις ΗΠΑ, η επένδυση στο ναυπηγείο της Ελευσίνας είναι περισσότερο γεωστρατηγική παρά οικονομική κίνηση.
