Εν τέλει, μάταιος κόπος και μάταιη συζήτηση
H Eurostat μας λέει ότι ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι ο προτελευταίος στην Ευρώπη κι απέχει πάνω από 20.000 ευρώ από τον μέσο ετήσιο μισθό στην Ε.Ε. Η ΓΣΕΕ μας λέει ότι 4 στα 10 νοικοκυριά δεν βγάζουν τον μήνα, και η Metron Analysis λέει πως 7 τους 10 νέους έως 45 ετών δεν κάνουν παιδιά διότι δεν το αντέχουν οικονομικά.
Ο πρωθυπουργός μας τα είπε κάπως αλλιώς την Παρασκευή στη Βουλή – μας είπε, περίπου, ότι δεν είναι αυτό που νομίζουμε: ότι από το 2019 έως σήμερα «η μέση αμοιβή στην οικονομία ενισχύθηκε κατά 28%», το κατά κεφαλήν εισόδημα («αυτό είναι που έχει σημασία» είπε) ανέβηκε 11% και ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε συνολικά κατά 38% ξεπερνώντας τον πληθωρισμό.
Εν τέλει, μάταιος κόπος και μάταιη συζήτηση. Όταν συγκρούονται επιλεκτικά αριθμοί και στατιστικές χάνει σίγουρα η αλήθεια. Η οποία δεν μπορεί να έχει πολλές όψεις όταν 1,5 εκατομμύριο μισθωτοί στη χώρα αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ καθαρά τον μήνα. Όταν ο ένας μισθός σε ένα ζευγάρι αυτών των μισθωτών πηγαίνει στη στέγαση και τα υπόλοιπα μετά βίας καλύπτουν λογαριασμούς και σούπερ μάρκετ. Όταν η μισθωτή εργασία δεν δίνει πια προοπτική καριέρας και ευημερίας αλλά μόνον τα στοιχειώδη της (οριακής) επιβίωσης.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δεν βλέπουν αυτή την αλήθεια. Τo πρόβλημα είναι ότι έχουν επιλέξει να μην την βλέπουν. Διότι το αφήγημά τους απευθύνεται μόνον στο μεσο-ανώτερο ένα τρίτο της ελληνικής κοινωνίας. Σε εκείνους που, εάν πειστούν να φθάσουν στην κάλπη, μπορούν να δώσουν την εντολή ανανέωσης της εξουσίας. Οι υπόλοιποι απλώς δεν τους αφορούν…
