Από τον Lemmy
Η συνέντευξη Σαμαρά μετέτρεψε τον Κυριάκο από πρωθυπουργό σε τέως πρωθυπουργό εν αναμονή. Και ο λόγος είναι απλός: Ένας πρωθυπουργός που λαμβάνει πρόθεση ψήφου 20,8%, πόσο θα λάβει μετά την εμφάνιση του κόμματος Σαμαρά; Παραπάνω; Όχι. Παρακάτω θα λάβει. Ας πούμε 19%, χάριν ευκολίας. Επανεκλέγεται όμως πρωθυπουργός με 19%. Όχι βέβαια. Έχει μετατραπεί σε Τσίπρα του 2023. Δηλαδή σε τέως.
Ας αφήσουμε τώρα κατά μέρος τους αριθμούς και ας πάμε στην πολιτική. Ο Σαμαράς, με τον σαφή πολιτικό του λόγο, εξέθεσε τις θέσεις του, που είναι και οι βασικές θέσεις της σημερινής κεντροδεξιάς, σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο. Από Ντόναλντ Τραμπ και Μερτς, μέχρι τους Γάλλους ρεπουμπλικάνους και τους Άγγλους του Φάρατζ, που ζητάνε να μπει φόρος στον μεγάλο πλούτο.
Και ποιο είναι το χαρακτηριστικό όλων αυτών; Η επαναφορά του ζητήματος της κρατικής και εθνικής κυριαρχίας, η επαναφορά της έννοιας λαϊκή κυριαρχία, έναντι της άνευ όρων ελευθερίας μετακίνησης προσώπων και εμπορευμάτων. Συναφές ζήτημα εδώ η έμφαση στην κρατική παρέμβαση και η αμφισβήτηση του δικαιωματισμού, ο οποίος εξάλλου είναι η ιδεολογική σημαία σήμερα της αριστεράς σε όλο τον κόσμο.
Με λίγα λόγια, ο Σαμαράς εκφράζει το κυρίαρχο διεθνώς ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα της δεξιάς. Ο Κυριάκος τι εκφράζει ακριβώς; Το είπε ο Σαμαράς πολύ σωστά: τη χωρίς αρχές κατοχή της εξουσίας. Αν για να συνεχίσουμε να μένουμε στο Μαξίμου πρέπει από αντιτραμπικοί να γίνουμε τραμπικοί, κανένα πρόβλημα. Γινόμαστε. Αν πρέπει από φανατικοί των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας να γίνουμε drill baby drill, κανένα πρόβλημα. Γινόμαστε. Και αν από υπερήφανοι των gay parade πρέπει να γίνουμε ορθόδοξοι οικογενειάρχες, κανένα πρόβλημα. Γινόμαστε.
Και τα κάνουμε όλα αυτά διότι, σύμφωνα με τη λογική Κυριάκου, οι ιδέες και οι πολιτικές θέσεις και οι πολιτικές συμπεριφορές δεν έχουν κανένα νόημα, παρά μόνον εφόσον σε βοηθούν να κυβερνάς. Αν δεν σε βοηθούν τις αλλάζεις. «Αυτές είναι οι αρχές μου…», που έλεγε και ο Γκράουτσο Μαρξ, «… αν δεν σας αρέσουν έχω κι άλλες».
Καλά όλα αυτά και αποδεκτά από τους νεοδημοκράτες βουλευτές, εφόσον και οι περισσότεροι εξ αυτών την ίδια ιδεολογία της καρέκλας έχουν. Διότι δεν είναι και τίποτα διάσημοι πολιτικοί, ή τίποτα σπουδαίοι στην περιφέρειά τους. Δεν είναι δηλαδή και ο Παπαληγούρας ή ο Καρτάλης ή ο Τσαλδάρης, ώστε νάχουν και απόψεις. Κάτι μεσαία στελέχη είναι, συνήθως της μεσαίας τάξης. Που αν χάσουν την έδρα χάθηκαν.
Οπότε δέχονταν μέχρι χθες και τη νοοτροπία και συμπεριφορά του Κυριάκου. Τους εξυπηρετούσε. Τη δέχονταν εφόσον βεβαίως είχε στο τσεπάκι το 30%, που με λίγη προσπάθεια θα πήγαινε και στο 35%, που λέει ο λόγος και θα τους βόλευε για την εκλογή. Όταν όμως ο Κυριάκος έχει πέσει με το καλό στο 20% και οδεύει ολοταχώς για το 19% και κάτω, όσο νάναι ο βουλευτής ανησυχεί. Σου λέει ο άνθρωπος, έχει γούστο, στα καλά του καθουμένου, να γυρίσω στα Τρίκαλα και να γυρνάω σαν την άδικη κατάρα πέρα δώθε.
Και στο σημείο αυτό ο βουλευτής το πιθανότερο είναι πως θα θυμηθεί και όλη την ιδεολογική και πολιτική παρακαταθήκη της παράταξής του. Και θα σκεφτεί: καλά δεν τα λέει ο Σαμαράς; Πολύ καλά τα λέει, θα πει στον εαυτό του. Και άπαξ και το σκεφτεί αυτό το πράγμα ο βουλευτής της ΝΔ, the party is over. Θα ψάξει αλλού.
Eδώ είμαστε λοιπόν. Ακριβώς σε αυτό το σημείο. Όλοι οι βουλευτές περιμένουν με ανοιχτό το στόμα πότε θα ανακοινώσει το κόμμα ο Σαμαράς. Ώστε να κάνουν τα κουμάντα τους.
Με τη συνέντευξή του, λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς έριξε στον τραυματισμένο πολιτικά Κυριάκο τη χαριστική βολή. Δεν τον σώζει πλέον όχι η Chevron που θάρθει σε 15 χρόνια, δεν τον σώζει ούτε καν ο Δρυμιώτης με την Αγαπηδάκη. Κανένας. Τέλος.
Διότι αγαπητέ Κυριάκο, σε 15 χρόνια ποιος ζει ποιος πεθαίνει, που λέμε. Φύγε τώρα εσύ και μην ανησυχείς καθόλου, εμείς θα σε περιμένουμε μετά από 15 χρόνια, που θάρθει και η Chevron να βγάλει το πετρέλαιο, να σε βραβεύσουμε στο Ζάππειο.
