Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Στη γειτονιά όπου μεγαλώναμε τότε εμείς, τα φτωχά αλάνια, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεμυτίσεις από το σπίτι και να μη σε ρωτήσει ο πρώτος που θα ’πεφτες απάνω του στον συνοικισμό της Καλλιθέας, στην Καστοριά, τη γειτονιά που βγάζει τους μάγκες, «παλεύουμε;». Άφηνες αμέσως το ψωμοτύρι κάτω κι αναγκαστικά πάλευες. Έτσι κατακτιόταν εκείνα τα χρόνια η θέση στην τοπική ιεραρχία. Την τελευταία φορά προτού να σοβαρέψουν τα πράγματα και πάμε λύκειο, έκανα ένα αεροπλανικό κόλπο στο φιλαράκι μου τον Ρήγα, κι έτσι σταμάτησε να με προκαλεί.
Τα θυμήθηκα, γιατί αυτός ο φοβερός Πόντιος από τη Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Κουγιουμτσίδης, που είναι παγκόσμιο φαινόμενο, αν και προπονείται κάτω από άθλιες συνθήκες, αναδείχθηκε την περασμένη Δευτέρα στο Ζάγκρεμπ παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των 79 κιλών στην ελεύθερη πάλη. Τέτοια επιτυχία δεν είχαμε ξαναδεί στην πάλη, κι ας έπαιζε με την αφρόκρεμα του πλανήτη! Από την εποχή του σεμνού γίγαντα Ηρακλή Δεσκουλίδη είχε η ελληνική πάλη να γνωρίσει τέτοιες συγκινήσεις.
Όπως ο ίδιος λέει, «σιγά σιγά γίναμε αυτό που είμαστε σήμερα και δεν σταματάμε. Ο άνθρωπος που θέλει να πετύχει στον αθλητισμό πρέπει να ασχολείται μόνο με αυτό. Δεν μπορείς να μην προπονείσαι και να πετύχεις, όσο ταλέντο και να έχεις. Με σκληρή δουλειά μπορείς να πετύχεις τα πάντα στη ζωή». Αξίωμα ισχύος καθολικής!
Σε ανύποπτο χρόνο, είχε δηλώσει (Lifo): «Τα σημερινά παιδιά ασχολούνται με τα ηλεκτρονικά, κι αυτό σου αποσπά πολύ την προσοχή, όπως και το κινητό. Γι’ αυτό προσπαθώ να μην ασχολούμαι καθόλου με αυτό, γιατί μόνο εάν αφοσιωθείς στον στόχο σου θα πετύχεις αυτό που θέλεις». «Είναι μια απόφαση συνειδητή το να αφοσιώνεσαι στους στόχους σου, που έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Αν θες να φτάσεις στην κορυφή, όλη σου η ζωή πρέπει να κινείται γύρω από αυτό».
Ο άνθρωπος που τον έβαλε στην παλαίστρα όταν ακόμα ήταν επτά ετών ήταν ο πατέρας του, αλλά παλαιστής, όπως οι περισσότεροι Πόντιοι, ήταν και ο παππούς του. Οι θυσίες που έπρεπε να κάνει δεν ήταν και λίγες.
«Έχω χάσει αρκετές σχολικές εκδρομές. Πήγαινα το πρωί σχολείο και το βράδυ προπόνηση κάθε μέρα. Γυρνούσα κατά τις δέκα και μισή το βράδυ. Είχα να περάσω κανονικό καλοκαίρι, όπως οι περισσότεροι, επτά οκτώ χρόνια. Τα τελευταία χρόνια είμαι λίγο πιο ήσυχος και μπορεί να προλαβαίνω να πάω στη θάλασσα 10-15 φορές όλο το καλοκαίρι».
Αναγκαία προσθήκη, γιατί η υποκρισία έχει όρια! Απορώ για ποιον λόγο το γραφείο του Μητσοτάκη, έβγαλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα. Δεν έχουνε τσίπα; Έχει πάει ποτέ στη Σταυρούπολη ο πρωθυπουργός για να δει υπό ποίες συνθήκες προπονείται αυτός ο υποδειγματικός αθλητής; Τα λεφτά για ένα κανονικό γυμναστήριο είναι λιγότερα από μια Φεράρι…
