Σήμερα, 14 Σεπτεμβρίου, εορτάζουμε την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η μεγάλη δεσποτική γιορτή, που σχετίζεται με τον βίο του Χριστού, είναι μια από τις κεντρικότερες της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα ορόσημα του λατρευτικού βίου των χριστιανών.
Η Ύψωση του Σταυρού δεν είναι, όμως, μόνο μια γιορτή που περιορίζεται στην εθιμοτυπία. Είναι ένα γεγονός που πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μήνυμα για την καθημερινότητά μας – και ως άτομα και ως κοινωνικό σύνολο. Τούτη την εποχή οι άρχοντες του κόσμου τούτου πραγματοποιούν διαρκείς, ανηλεείς επιθέσεις στην πίστη μας, συκοφαντούν και λοιδορούν τον ίδιο τον Χριστό και προσπαθούν να τιμωρήσουν τους πιστούς για την επιλογή τους.
Όσοι πιστεύουν συμμετέχουν στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας και ταυτόχρονα προσπαθούν οι λόγοι τους να είναι ευθυγραμμισμένοι με τις πράξεις τους, γίνονται στόχοι λεκτικών επιθέσεων αλλά και σωματικής βίας. Χαρακτηρίζονται αναχρονιστές, χριστιανοταλιμπάν, ακροδεξιοί και εχθροί της ελευθερίας. Δαχτυλοδείχνονται σαν το βασικό πρόβλημα της ανθρωπότητας. Γίνεται απόπειρα να απομονωθούν κοινωνικά, να ισοπεδωθούν επαγγελματικά, να… εξουδετερωθούν πάση θυσία.
Η αντιχριστιανική εκστρατεία, όμως, δεν περιορίζεται εκεί. Οι χριστιανοί διώκονται σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του πλανήτη. Στη Δύση διώκονται ιδεολογικά, κοινωνικά και επαγγελματικά – οικονομικά. Στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και την Ασία γίνονται εκτεταμένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, δολοφονίες, βιασμοί, μαζικές και οργανωμένες βιαιοπραγίες σε βάρος χριστιανικών κοινοτήτων. Για όλα αυτά οι πολιτικές ηγεσίες στα πάλαι ποτέ χριστιανικά κράτη της Δύσης σιωπούν. Αρνούνται να πάρουν το μέρος των θυμάτων, επιθυμώντας να διατηρήσουν καλές και… προσοδοφόρες σχέσεις με τους θύτες.
Οφειλόμενη απάντηση σε όλα τα παραπάνω δεν είναι η άρνηση του Κυρίου, η αποφυγή να κάνουμε ομολογία πίστεως. Στις διώξεις σε βάρος μας η μοναδική ενδεδειγμένη αντίδραση είναι η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στις συνειδήσεις μας και η ευθεία παραδοχή της σχέσης μας με τον Χριστό.
Ειδικά εμείς οι Έλληνες υποχρεούμεθα να βρισκόμαστε στην πρωτοπορία αυτού του άγιου αγώνα υπεράσπισης των απανταχού χριστιανικών κοινοτήτων. Η σχέση των Ελλήνων με τον Κύριο αναφέρεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, και με τις προσπάθειες, τις δυνάμεις και τη γλώσσα του έθνους μας οικοδομήθηκε η υπερχιλιετής χριστιανική αυτοκρατορία του Βυζαντίου.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη όχι μόνο δεν βοηθά σε αυτόν τον αγώνα, αλλά έχει ταχθεί με φανατισμό στην απέναντι από τον Χριστό όχθη. Υπενθυμίζεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης διά νόμου έκλεισε ιερούς ναούς, απαγόρευσε την τέλεση μυστηρίων και δίωξε ιερείς που μεταλάμβαναν τους πιστούς με πρόσχημα τον κορονοϊό και στη συνέχεια νομοθέτησε την αναγνώριση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων.
Οι Έλληνες, ακόμα κι όταν η πολιτική εξουσία βρίσκεται απέναντί τους, μπορούν να ακολουθούν την πορεία που χάραξε ο Χριστός.
