Το να γίνεται μια ρίψη βασικών ειδών διατροφής, δεν απαλλάσσει την ελληνική κυβέρνηση από την ευθύνη που έχει να πιέσει πραγματικά το Ισραήλ να σταματήσει την ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα
Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τη ρίψη 8,5 τόνων ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα από αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας.
Βεβαίως η ίδια η μέθοδος που επιλέχτηκε δείχνει και το πρόβλημα και τις πραγματικές προθέσεις του Ισραήλ. Για να αποφευχθεί στη Γάζα ο λιμός, που έχει προστεθεί στις υπόλοιπες διαστάσεις μιας μεγάλης ανθρωπιστικής καταστροφής και τα δεκάδες χιλιάδες θύματα των πολεμικών επιχειρήσεων των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, είναι να ανοίξουν πλήρως όλοι οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι και να περνάνε καθημερινά τα εκατοντάδες φορτηγά που μπορούν να μεταφέρουν την ανθρωπιστική βοήθεια που χρειάζονται οι άνθρωποι για να επιβιώσουν. Κάτι που το Ισραήλ όχι μόνο αρνείται να κάνει, αλλά η κυβέρνησή του μόλις ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στην στρατιωτική κατάληψη της Γάζας, παρά τις διαμαρτυρίες των περισσότερων ξένων κυβερνήσεων.
Την ίδια ώρα θα ήταν καλό ο πρωθυπουργός να ρωτήσει τους πιλότους των δύο αεροσκαφών που πήγαν στη Γάζα να του πουν ποια ήταν η εικόνα που αντίκρυσαν. Τι πραγματικά σημαίνει μια περιοχή ισοπεδωμένη στο μεγαλύτερο μέρος της, με ανθρώπους μέσα στα συντρίμια να προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες που γίνονται ολοένα και πιο δύσκολες και που ελπίζουν, με κίνδυνο της ζωής τους, να αρπάξουν κάτι από την όποια βοήθεια έρθει από αέρος, την ώρα που στα σημεία διανομής οι ισραηλινές δυνάμεις συχνά πυκνά κάνουν ασκήσεις σκοποβολής επάνω τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου ακόμη και Ισραηλινοί παραδέχονται ότι αυτό που γίνεται στη Γάζα παραπέμπει σε γενοκτονία. Γιατί είναι προφανές ότι είμαστε εδώ και καιρό πολύ μακριά από οποιαδήποτε λογική τιμωρίας ή ανταπόδοσης για την 7η Οκτωβρίου. Αυτό που βλέπουμε είναι να ξεδιπλώνεται, με προεξάρχουσα την Ισραηλινή Ακροδεξιά και τον Νετανιάχου, ένα σχέδιο με κύριο στόχο να «ξεμπερδεύει» το Ισραήλ με το Παλαιστινιακό, ουσιαστικά εξωθώντας ένα πολύ μεγάλο μέρος των Παλαιστινίων να φύγει και από τη Γάζα και από τη Δυτική Όχθη. Και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο σε αυτή την κατεύθυνση.
Απέναντι σε όλα αυτά η διεθνής κοινότητα είναι ουσιαστικά συνένοχη. Επιμένει να στηρίζει το Ισραήλ όλο αυτό το διάστημα και το έχει αντιμετωπίσει ως ζωτικό σύμμαχο. Πρακτικά το έχει αφήσει να κάνει ό,τι κάνει στη Γάζα χωρίς καμία πίεση να σταματήσει. Ούτε η στρατιωτική βοήθεια σταμάτησε, ούτε οι οικονομικές σχέσεις. Ποιος ο λόγος να σταματήσει το Ισραήλ;
Η ίδια υποκριτική στάση και τώρα: οι φραστικές καταδίκες χωρίς πραγματικές κυρώσεις δεν πρόκειται να αλλάξουν κάτι και απλώς θα βλέπουμε την τραγωδία να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας.
Αυτά πρέπει να σκεφτεί ο πρωθυπουργός όπως και κάθε ευρωπαίος αντί να διαφημίζει ότι στείλαμε 8,5 τόνους βοήθεια, σταγόνα σε ένα ωκεανό δυστυχίας, αν όχι «ξέπλυμα» της εγκληματικής ανοχής προς το Ισραήλ.
Και ας αναλογιστεί ότι την ώρα που η κυβέρνηση – επί της ουσίας – δεν ασκεί καμία κριτική στο Ισραήλ την Κυριακή 10 Αυγούστου θα οργανωθούν εκδηλώσεις συμπαράστασης στην Παλαιστίνη σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Και όλοι αυτοί ούτε «αντισημίτες» είναι ούτε «υποστηρικτές της τρομοκρατίας». Άνθρωποι είναι που δεν αντέχουν να βλέπουν το κακό να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια τους, που αρνούνται να γίνουν «συνένοχοι» σε ένα έγκλημα που συντελείται σε απευθείας μετάδοση, την ώρα που οι περισσότερες κυβερνήσεις, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, απλώς κοιτάζουν από την άλλη πλευρά.
Γιατί αντιλαμβάνονται ότι θα έρθει μια ώρα που οι επόμενες γενιές θα μας ρωτήσουν: «εσείς τι κάνατε την ώρα του κακού; Σιωπήσατε ή βγήκατε στους δρόμους;».
