Του Χρήστου Μπολώση
Δυστυχώς δεν έχει εφευρεθεί ακόμα η ομιλούσα εφημερίδα κι έτσι δεν μπορώ να σας θυμίσω την πασίγνωστη μελωδία του παραδοσιακού δημοτικού τραγουδιού «Τσοπανάκος ήμουνα, προβατάκια φύλαγα».
Και λέω πασίγνωστη, διότι αυτή η μελωδία, η οποία συντίθεται από κουδουνίσματα τροκανιών προβάτων και μελωδικές φλογέρες, αποτελεί, ακόμα και σήμερα, το ακουστικό σήμα κατατεθέν της ΕΡΤ.
Αυτή, λοιπόν, τη μελωδία προτείνω να υιοθετήσουν ως ύμνο τους οι ΟΠΕΚΕΠΕΔΕΣ, παίρνοντας τη σχετική άδεια και αφού τροποποιήσουν λίγο τους στίχους.
Να μια ιδέα: «Τσοπανάκος ήμουνα/προβατάκια φύλαγα/επαέ στην Κρήτη/ Κι’ ήρθανε οι Κούληδες/ μου τα αυγατίσανε/και τα στείλανε μαθές/πέρα απ’ τον Ψηλορείτη/ και φτάσαν τα κουράδια μου/ ‘κεια δίπλα από το Σέδες/ και μου τα κουλαντρίζανε/χασάπες και φραπέδες».
Δεν ξέρω αν πλησίασα τα ποιητικά σας στάνταρ και τις εικαστικές ανησυχίες σας ή σας έκανα να καταραστείτε την ώρα και τη στιγμή που διαβάσατε τη σημερινή «Ριπή».
Νομίζω, όμως, ότι ως αρχή καλό είναι.
Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι και ο μέγας Μάνος Χατζιδάκις με το «Νιάου βρε γατούλα» και το «Σπουργιτάκι» άρχισε, για να φτάσει στο «Χαμόγελο της Τζοκόντας».
