Του Κώστα Πρώιμου
Ρε, τι πλάκα έχει πάθει ο δύστυχος ραγιάς τα τελευταία χρόνια! Έχει υποστεί το απόλυτο «ψυχολογικό ξεβράκωμα», όμως αυτός εκεί! Ακάθεκτος υπομένει τα πάνδεινα, με μια ελαφρά γκρίνια και πάντα προσευχόμενος στην τύχη, μπας και αλλάξει το κακό το ριζικό του. Ακόμη δεν έχει δει τίποτα όμως. Τα «καλύτερα» έπονται και πλησιάζουν τη ζωούλα του με γοργούς ρυθμούς.
Το παραμύθι της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας άρχισε ιστορικά να μπάζει εν τη γενέσει του, ενώ το τελευταίο και ισχυρότερο πολιτικό όπλο που έδωσαν και στου ραγιά τα χέρια (προκειμένου να υπερασπιστεί στην εσχάτη τα δικαιώματά του) το ανταλλάσσει ευκόλως και αβίαστα με λίγες ώρες κυριακάτικης ξεγνοιασιάς, απολαμβάνοντας τη μοιραία ημέρα της κάλπης το καφεδάκι του, μπανίζοντας και ως φαντασιόπληκτος και κάνα γκομενάκι του ενδιαφέροντός του.
Ο ραγιάς συνήθως εν εγκληματική αγνοία του, αρέσκεται κάθε φορά που διενεργούνται παντός τύπου εκλογές, εθνικές, περιφερειακές, να παραδίδει αμαχητί στους δυνάστες του τη σημαία. Και επειδή έχει πλάκα ως ιδιοσυγκρασία περιμένει με αγωνία το ίδιο βράδυ τα αποτελέσματα και ας μην έχει περάσει προηγουμένως από το παραβάν. Κρίνει, επικρίνει, σχολιάζει, χαίρεται ή λυπάται ανάλογα με την τελική έκβαση. Απορεί με δέος την επομένη στο γραφείο του ή στον καφενέ, συζητώντας με την ομήγυρη: πώς είναι δυνατόν ο λαός να πράττει με τόση απερισκεψία εκλέγοντας ανθρώπους αποδεδειγμένα ανικάνους και επικίνδυνους; Επιπροσθέτως, αισθάνεται και ανακουφισμένος μιας και εκτιμά ότι δεν έκανε το λάθος να ψηφίσει, ενώ με όλες τις τιμές και την ανάλογη δόξα αποδίδει και το σχετικό συγχωροχάρτι στον εαυτό του, καθότι θεωρεί αναντίρρητα πως δε συνέβαλε περισσότερο με το χεράκι του στη διαμόρφωση του χθεσινού -κακού κατά την κρίση του για τον τόπο- εκλογικού αποτελέσματος.
Ο ραγιάς, ενδέχεται σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, να είναι το πιο υπομονετικό και ανθεκτικό ζώο του πλανήτη. Όσο και να τον «φορτώνουν» αυτός εις πείσμαν αντέχει. Χρήζει δε κλινικής υποστήριξης, δεδομένου ότι του αρέσει να επινοεί στο απρόβλεπτο μυαλό του τα πιο τρελά και αντιφατικά αφηγήματα. Είναι αποδεδειγμένα ο πιο βολικός και άνευρος ψηφοφόρος εν συγκρίσει με τους εκατοντάδες εκατομμύρια της ΕΕ.
Θαρρούμε δε, πως είναι άκρως εντυπωσιακή η ομοιότητα του με τον κοκοβιό. Ξέρετε γιατί; Διότι και ο ραγιάς σαν αυτό το χαζόψαρο δύναται να πιάνεται απανωτά από το ίδιο δόλωμα και στο ίδιο αγκίστρι. Τον ρίχνεις μέσα στο νερό, πετάς την πετονιά και κείνο το δύστυχο το πλάσμα πλησιάζει το αγκίστρι και ξαναψαρεύεται επί τόπου! Ουκ ολίγες οι περιπτώσεις και οι ομοιότητες μέσα και… έξω από το νερό. Εκ της συστάσεως του νεότερου ελληνικού κράτους! Αν το πιάσουμε όμως το εν λόγω τραγελαφικό γεγονός τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, παρουσιάζει χαρακτηριστικό ενδιαφέρον. Εμφανίστηκε ως σωτήρας και βιολογική συνέχεια του Ανδρέα ο Γιώργος Παπανδρέου ο νεότερος, με ποσοστό που έκτοτε δεν έχει καταρριφτεί (44%), ωστόσο έφυγε κακήν κακώς και παραιτούμενος, μια άγρια και σημαδιακή νύχτα εντός δύο ετών. Πάλι τσίμπησε ο κοκοβιός το λαχταριστό δόλωμα του παπανδρεϊσμού. Ξανά μανά μέσα στο νερό.
Τη σκυτάλη, την πετονιά και το δόλωμα ανέλαβαν οι «Σαμαροβενιζέλοι», τον ξαναψάρεψαν τον χαζούλη, αλλά και αυτοί με τη σειρά τους κατάλαβαν γρήγορα πως οι συνθήκες δεν τους ευνοούν. Ήδη το επόμενο αγκίστρι είχε πέσει στο νερό, Τσίπρας ο πολλά υποσχόμενος σαν δόλωμα και ο έρημος ο κοκοβιός και τούτη τη φορά το κατάπιε επιτόπου και αμάσητο.
Εν τέλει την πετονιά με το χιλιοχρησιμοποιημένο αγκίστρι πήρε στα χέρια του ο νεομητσοτακισμός ως αχόρταγος και αδυσώπητος.
Με την ειδοποιό διαφορά πως τούτος δεν κάνει την πλάκα του πιάνοντας και πετώντας τον έρημο τον ραγιά σαν κοκοβιό στη θάλασσα ξανά και ξανά. Απλούστατα διότι στόχος του είναι το ξεπάστρεμα. Να μη μείνει ούτε ένας τόσος δα κοκοβιός!
Και επειδή κανείς δεν είναι μόνος του στο σύμπαν, υπάρχουν ορισμένοι «οικολογούντες» στο παρασκήνιο που αντιλαμβάνονται τη μέγιστη χρησιμότητα της βιοποικιλότητας και της διατήρησης της ισορροπίας και στη ρημάδα την πολιτική. Γι’ αυτό οι εκπρόσωποί τους έχουν αρχίσει να ενίστανται τα μάλα με την αδηφάγα τακτική του καθεστώτος, ενώ συνεχώς αγριεύουν!
Κυριάκο μας! Άρχισε να «ξαναπετάς» τους κοκοβιούς στο νερό αν θέλεις να επιβιώσεις!
