Του Μανώλη Κοττάκη
Ήταν εξόχως ενδιαφέρον το χάσμα που καταγράφηκε προχθές το βράδυ στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της Θεσσαλονίκης όσον αφορά το περιεχόμενο των ομιλιών των προέδρων των Νομαρχιακών της Ν.Δ., νυν και τέως, από τη μία και του προέδρου του κόμματος Κυριάκου Μητσοτάκη από την άλλη. Τυπικώς αμφότερες οι πλευρές κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση και τον ίδιο προορισμό. Ωστόσο η προσεκτική μελέτη των λέξεων, των φράσεων και των επιχειρημάτων τους έδειχνε ξεκάθαρες παρεκκλίσεις.
Μη θεωρήσετε βεβαίως ότι έγινε κάποιος εν εκτάσει δημιουργικός προσυνεδριακός διάλογος, σαν αυτούς που διεξάγονταν στο παρελθόν στα συνέδρια της Ν.Δ. Όχι. Μη νομίσετε ότι διατυπώθηκε κάποιος ιδιαίτερος προβληματισμός για τις εξελίξεις στη φθίνουσα ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά. Ούτε.
Το γεγονός ότι την προηγουμένη ημέρα το αδελφό «σοσιαλδημοκρατικό» (έτσι ονομάζεται λόγω της δικτατορίας) κόμμα της Κεντροδεξιάς στην ισάριθμη πληθυσμιακά Πορτογαλία όχι μόνο δεν κατάφερε να διώξει τους σοσιαλιστές του Κόστα από την εξουσία (έλαβε μόλις 28%), αλλά απέκτησε και συνεταίρο από τα δεξιά του το πατριωτικό κόμμα «Αρκετά» (έφθασε το 18%) ελάχιστα απασχόλησε την ηγεσία.
Παρά ταύτα, όσα ολίγα ειπώθηκαν σε συνθήκες ασφυκτικές (τρίλεπτες ομιλίες) όταν ο πρόεδρος του συνεδρίου Ιωάννης Πλακιωτάκης έδωσε τον λόγο στα ιστορικά στελέχη αξίζει να τα διατρέξουμε και να τα συγκρίνουμε με όσα ειπώθηκαν από τον πρόεδρο.
Οι υψηλού μορφωτικού επιπέδου πρόεδροι των Νομαρχιακών Επιτροπών του κόμματος, ιατροί στην πλειονότητά τους, χτύπησαν με τον τρόπο τους ευγενικά «καμπανάκια» στον κ. Μητσοτάκη. Αν τα άκουσε, δικό του θέμα.
Ο Δημήτρης Τσάμης ζήτησε ευγενικά μπροστά στους υποψήφιους ευρωβουλευτές Εύη Χριστοφιλοπούλου και Δημήτρη Τσιόδρα «να μη χάσουμε την επαφή με τις ρίζες μας», γιατί σε διαφορετική περίπτωση «όλα όσα δημιουργήσαμε θα αποδειχθούν παλάτια στην άμμο». Ο Ιάκωβος (Βάκης) Φραντζής σημείωσε με νόημα ότι πλην Ν.Δ. τα μεγάλα ευρωπαϊκά κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη έχουν συρρικνωθεί σε σημείο εξαφανίσεως, ενώ αναφέρθηκε ιδιαιτέρως στην εξαφάνιση του γαλλικού γκολικού ρεπουμπλικανικού κόμματος από τη Λεπέν και του κόμματος Forza Italia στην Ιταλία από τη Μελόνι. Υπενθύμισε επίσης με αναδρομές στο παρελθόν «ποια είναι η Ν.Δ. που ζεσταίνει τους νεοδημοκράτες».
Ο Μηνάς Σαμαντζίδης, ιατρός στο επάγγελμα, με χιούμορ και δηκτικότητα εξομολογήθηκε ότι συχνά τον ρωτούν «αν η Ν.Δ. χρειάζεται ψυχίατρο», αλλά «εγώ τους απαντώ όχι, συνέβη το αντίθετο! Η Ν.Δ. ήταν αυτή που με έκανε καλύτερο ψυχίατρο για να… επιβιώνω στις κομματικές ίντριγκες».
Ο Τάσος Σπηλιόπουλος θυμήθηκε «τα ανάμεικτα συναισθήματα που νιώθαμε όταν έπρεπε να επιχειρηματολογήσουμε για τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ» και ζήτησε να μπει φρένο στον εφησυχασμό, «γιατί πολλά πράγματα δεν τα κάνουμε καλά τελευταία».
Μίλησε ως τέως πρόεδρος ΝΟΔΕ και ο νυν υφυπουργός Δημήτρης Βαρτζόπουλος, ο οποίος ήταν ο μόνος που άκουσε ο πρωθυπουργός. Θα αποφύγω να μεταφέρω τις ρεβεράντζες του προς τον κ. Μητσοτάκη για να προστατέψω την καλή ανάμνηση που έχουν τα στελέχη για εκείνον. «Ημπόρεσε» να εκλεγεί βουλευτής και να γίνει υφυπουργός, αλλά «δεν ημπόρεσε» να κρατήσει την αξιοπρέπειά του.
Ο Θόδωρος Μητράκας της Β’ ΔΕΠΕΠ έκανε μνεία στο βέτο του Βουκουρεστίου.
Εξαιρετικές εντυπώσεις άφησε, τέλος, ο νυν πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής της Ν.Δ. Ζήσης Ιωακείμοβιτς, ο οποίος άνοιξε την ομιλία του με το γνωστό τραγούδι της «γαλάζιας» γενιάς «Μύρισε θυμάρι και βασιλικός». Ζεστός άνθρωπος. Επιπέδου.
Η ατμόσφαιρα άλλαξε εντελώς όταν ανέβηκε ο κ. Μητσοτάκης στο βήμα. Η ομιλία του δεν είχε καμία σχέση με αυτό το συναισθηματικό κλίμα. Ούτε με τις αναμνήσεις των στελεχών του για τα σκληρά πέτρινα χρόνια της εικοσαετούς διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Ο πρωθυπουργός νόμισε ότι με έναν πυρσό και με ένα Ζάππειο όπου θα γίνει το συνέδριο του Απριλίου θα βγάλει την «υποχρέωση» της συσπείρωσης. Φευ! Η ομιλία του αποκάλυψε ότι έχει στον νου μόνο τη διατήρηση και τη νομή της εξουσίας.
«Προσοχή, μη γίνει κάνα λάθος τον Ιούνιο». Προσέγγιση λογική, η οποία επιχειρήθηκε όμως με αλαζονικό τρόπο. Αλαζονικό, καταρχάς, γιατί ακολουθώντας την πολιτική του αλήστου μνήμης υπουργού του ΠΑΣΟΚ που είπε στην «επάρατο Ν.Δ.» στη Βουλή το περίφημο «Δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε» επικαλέστηκε για πολλοστή φορά «το ανύπαρκτο ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ». Για να κάνει ακριβώς το ίδιο: «Δεν δικαιούσθε»!
Αλλά έως πότε θα «ταΐζει» ο διαλυμένος ΣΥΡΙΖΑ την πόλωση της Ν.Δ.; Πόσο Τσίπρα, πόσο Πολάκη και πόσο Κοντονή, πόσο Κασσελάκη θα καταναλώσουμε ακόμη για να ξεχάσουμε τις σημερινές αμαρτίες; Το «έκανε» η Ν.Δ. το 2019 δις, το έκανε το 2023 δις, θα δουλέψει άραγε και τώρα το δίλημμα; Ή θα αποδειχθεί ότι το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς και ότι τα σκιάχτρα δεν προκαλούν πλέον κανέναν φόβο;
Αλαζονικό τρόπο επίσης, διότι η επιχειρηματολογία του κ. Μητσοτάκη δίδει στον ακροατή του την εντύπωση πως θεωρεί περίπου απαγορευτικό σε κάθε Έλληνα να ψηφίσει μια φορά στη ζωή του κάτι άλλο εκτός από Ν.Δ. Τα κόμματα στα δεξιά της Ν.Δ. ονομάζονται υποτιμητικώς «κομματίδια». Και ας ψηφίζονται από χιλιάδες Έλληνες. Πάλι καλά που δεν τα είπε «σκουπίδια», ήταν ικανός. Οι ηγέτες τους βαπτίζονται από τον κ. πρωθυπουργό «ψευτοπατριώτες» και «απατεώνες». Η χαλαρή ψήφος καλείται «επικίνδυνο σαράκι». Η «τυφλή διαμαρτυρία» δεν επιτρέπεται, γιατί υπονομεύει τη «σταθερότητα». «Η αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος μπορεί να κλονίσει κατακτήσεις».
Άρα πιπέρι στο στόμα! Ούτε «αμφισβήτηση» ούτε «αδράνεια» ούτε «διαμαρτυρία» ούτε «αποχή», τίποτε, απαγορεύονται αυτές οι λέξεις. Ένα είναι το κόμμα. Κάλαμον αφιππεύσατε, κύριε πρωθυπουργέ. Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα για την πειθώ, όχι για τους αφορισμούς. Η δημοκρατία δεν είναι μονοκαλλιέργεια. Αφήνει όλα τα λουλούδια να ανθίσουν.
Αλαζονικό τρόπο, τέλος, από την αντίδραση του πρωθυπουργού στα γνωστά επεισόδια της Αριστοτέλους. Ο κ. Μητσοτάκης προανήγγειλε για να φοβερίσει τα πλήθη ότι τα δεκαπεντάχρονα που φώναζαν το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στους τρανς, εις εκ των οποίων εκδίδεται επί χρήμασι στο διαδίκτυο, πως θα δικαστούν «με τον νέο αυστηρότερο αντιρατσιστικό νόμο».
Αντί να σβήσει τη φωτιά που έχει ανάψει στα μπατζάκια του με τον γάμο και «καίει», αυτός τη φουντώνει ακόμη περισσότερο. Ρισκάροντας χάριν φιλοδοξιών να μείνει ανοικτό το μέτωπο που άνοιξε και μετά τις ευρωεκλογές ως χαίνουσα πληγή. Και μετά θα διερωτάται για την έκρηξη του λαϊκισμού και των κομματιδίων. Μα ο ίδιος είναι ο προκλητικός χορηγός επικοινωνίας τους.
Τι συνέβη λοιπόν προχθές το βράδυ στο Βελλίδειο σε αυτό το «τσάτρα πάτρα» προσυνέδριο;
Συναντήθηκαν φευγαλέα δύο κόσμοι. Ο κόσμος της παράταξης όπως εκφράστηκε από τους προέδρους των Νομαρχιακών Επιτροπών με ήθος, φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις, και το ακραίο Κέντρο του κ. πρωθυπουργού.
Οι δύο κόσμοι δεν έχουν πάρει διαζύγιο ακόμη. Ανέχεται ο ένας τον άλλον, γιατί έχει ανάγκη ο ένας τον άλλον. Η Πορτογαλία μάς έδειξε όμως ότι όχι για πολύ. Πόσο να αντέξει κανείς την ασφυξία; Στο τέλος θα αναζητήσει τον καθαρό αέρα…
ΥΓ.: Μετά το πέρας όλα τα κομματικά στελέχη παρεκάθησαν σε δείπνο στα Κιούπια. Εννοείται ότι δεν έδωσε το «παρών» η μάνα του λόχου, ο πρόεδρος του κόμματος. Κάποτε, σε άλλες εποχές, σε μια μεγάλη οικογένεια όπως η Ν.Δ., αυτό ήταν αυτονόητο.
