Του Κώστα Πρώιμου
Βγήκε χθες στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha δημοσκόπηση – κόλαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ένα σημαντικό εύρημα το οποίο προφανέστατα επικαιροποιείται σχετίζεται άμεσα με το εθνικό έγκλημα των Τεμπών. Σχεδόν οκτώ στους δέκα ερωτηθέντες εκτιμούν ότι έχει στηθεί μια οργανωμένη επιχείρηση συγκάλυψης.
Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον αν υπήρχε η δυνατότητα δημοσιοποίησης και ανθρωπογεωγραφικών χαρακτηριστικών και στοιχείων, για να διαπιστώσουμε αν ο λαός των Σερρών φερειπείν παρουσιάζει σημάδια μετάνοιας για την επανεκλογή του «κατ’ ευφημισμόν Καραμανλή». Και για να μην παρεξηγηθούμε αναφερόμαστε στο σώμα που συνθέτει τους τοπικούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, συγκεκριμένα τους φανατικούς του Κωστάκη του Αχιλλέως. Θα ήταν απόλυτα άδικο να μπουν στο κάδρο των ανάδελφων -α λα Σαρτζετάκη- όλοι οι Σερραίοι.
Πάμε παρακάτω. Δημοσιεύτηκαν και άλλα συγκλονιστικά, άκρως επικίνδυνα δεδομένα που απειλούν ήδη και αγρίως το μέλλον του δημοκρατικού πολιτεύματος στη χώρα μας. Αναδεικνύεται ξεκάθαρα η έλλειψη εμπιστοσύνης αν μη τι άλλο από την πλειοψηφία των πολιτών στους θεσμούς της ελληνικής δικαιοσύνης και δη στους επικεφαλής της.
Με την κοινή λογική και υπό τη στοιχειώδη αξιολόγηση ενός φαινομενικά πολιτικά καταρτισμένου μέσου πολίτη το 27-30 τοις εκατό που δείχνουν τα γκάλοπ ότι κατά πάσα πιθανότητα θα λάβει η ΝΔ στις επικείμενες ευρωεκλογές, έρχεται σε πλήρη αντίφαση με το κοινωνικό-λαϊκό καζάνι που σιγοβράζει και ανεβάζει σταδιακά την πίεση.
Πώς γίνεται εν τέλει έστω και αναλογικά να «θριαμβεύσει» εκ νέου τον Μάιο στις ευρωκάλπες μια κυβέρνηση η οποία: Έχει εμφανώς καταλύσει θεσμούς, βαρύνεται με σωρεία σκανδάλων, παρακολουθούσε πολιτικούς αρχηγούς και πολίτες, έχει μετατρέψει το Σύνταγμα σε μπακαλόχαρτο, έχει καταπατήσει την ελευθερία του Τύπου, αβαντάρει με την επιτηδευμένη αδράνειά της τη φτωχοποίηση των περισσοτέρων Ελλήνων, ξεπουλάει την εθνική μας κυριαρχία με διάφορα διπλωματικά τεχνάσματα, ενορχηστρώνει σύμφωνα και με την κοινή γνώμη τη συγκάλυψη της δολοφονίας πενήντα επτά νέων ανθρώπων;
Καθίσταται σαφές πως η υπάρχουσα αντιπολίτευση λειτουργεί ως ουρά του νεομητσοτακισμού, του πιο αξιόπιστου πρεσβευτή της νέας τάξης πραγμάτων, ίσως πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στους κόλπους της. Εμείς όμως; Ο τάχα μου κυρίαρχος λαός; Μήπως πλέον δεν υπάρχουμε; Δε ζούμε και δεν αναπνέουμε;
