Του Κώστα Κόλμερ
Η χώρα μας έχει υποστεί κατά καιρούς πολλές εισβολές και κατοχές με επακόλουθο την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας. Ο Δαρείος κι ο Ξέρξης εισέβαλαν τον 5ον αιώνα π.Χ. στις ανεξάρτητες Ελληνικές πόλεις αλλ’ απεκρούσθησαν από τους Αθηναίους και Σπαρτιάτες.
Μάλιστα, θα μπορούσε να υποστηριχθή ότι η μόνη περίοδος που η Ελλάς ήταν πραγματικά ανεξάρτητη κι’ απαλλαγμένη από ξένους εισβολείς είναι η εποχή του Φιλίππου ΙΙ , βασιλέως της Μακεδονίας, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Επιγόνων, από το 337 π.Χ. έως το 168 π.Χ., οπότε οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Μακεδονία κι ο Σύλλας κατέστρεψε την Κόρινθο.
Έκτοτε, η Ελλάς υπέστη αναρίθμητες επιδρομές Ούννων , Γότθων, Γετών , Σλάβων, Αβαρών και Βουλγάρων. Εν συνεχεία στην χώρα, εισέβαλαν οι Άραβες (Κρήτη), οι Νορμανδοί υπό τον Ροβέρτον Γισκάρδο (1081 μ.Χ.), οι Σταυροφόροι το 1204, οι Σέρβοι το 1389 κι εν τέλει, οι Οθωμανοί Τούρκοι που το 1453 κατέλυσαν το Βυζαντινό κράτος .Η Τουρκοκρατία διήρκεσε περισσότερο από τέσσαρις αιώνες.
Οι εισβολείς αυτοί αλλοίωσαν τον καθαρώς Ελληνικόν χαρακτήρα που είχε η χώρα κατά την αρχαιότητα. Οι Οθωμανοί πέτυχαν τον βίαιο εξισλαμισμό μέρους του Ελληνοχριστιανικού πληθυσμού της χώρας κι οι Βενετοί προσπάθησαν να κάνουν μερικούς κατοίκους του Αιγαίου, Καθολικούς.
Παρά ταύτα, σέ όλη την διαδρομή των ξένων κατοχών και επί Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα και στη Μικρά Ασία, το επικρατέστερο, από απόψεως πληθυσμού, γλώσσης και ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως ήταν το Ελληνικό στοιχείο. Το οποίον κατά τους χρόνους της δουλείας κατόρθωσε πολύ ταχέως να επιβληθή οικονομικώς και πνευματικώς των κατακτητών κυρίως εξ αιτίας της υπεροχής της Ελληνικής παιδείας.
Μέχρις ότου το 1821, το Ελληνικό έθνος εξανέστη κατά της Οθωμανικής τυραννίας, επωφεληθέν των Ναπολεοντίων πολέμων και της αντιθέσεως της Μεγάλης Βρεταννίας στην κάθοδο των Ρώσσων στη Μεσόγειο και την άνοδο των Αιγυπτίων στην Βαλκανική κι απέκτησε περιορισμένη κυριαρχία. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1912-13, οι Πελοποννήσιοι κυρίως κι οι Κρήτες μαχητές το 1916-18, διεύρυναν το Ελληνικό κράτος στα σημερινά όρια το πρώτο ήμισυ του 20ον αιώνα.
Μετά την Ιταλογερμανική εισβολή στην Ελλάδα, του 1940-41 και την τριετή, θηριώδη Γερμανική κατοχή, υπήρξε μια περίοδος ανέμου ανεξαρτησίας πάνω στα Ελληνικά στα βουνά, απ’ τους αντάρτες αλλ’ ο εμφωλεύων πάντοτε διχασμός του λαού διατάραξε την γεωπολιτική ισορροπία της βαλκανικής επί Ψυχρού Πολέμου, οπότε η επέμβασις των Βρεταννών αρχικώς κι εν συνεχεία των Αμερικανών κατέστη αναπόφευκτη, για την διατήρηση της χερσονήσου του Αίμου ( Ελλάδος ) στο δυτικό στρατόπεδο .
Την διάσωση του Ελληνικού λαού από την πείνα κι εν συνεχεία, την επανάληψη της οικονομικής ανάπτυξης, εξασφάλισαν οι Αμερικανοί με το σχέδιο Μάρσαλ που διέθεσε 3,5 δις. δολλάρια προς τον σκοπόν αυτό.
Η Αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα υπήρξε μοναδική. Απέφυγε την αποστολή στρατευμάτων, επένδυσε μικρόν σχετικώς κεφάλαιο και ανέλαβε τον εξωτερικό έλεγχο της χώρας. Αρχικώς μέσω της δυναστείας κι έπειτα απ’ ένα 7ετές διάλλειμα (της δικτατορίας), μέσω τριών οικογενειών Καραμαλή, Παπανδρέου και Μητσοτάκη, οι οποίες ουδέποτε αμφισβήτησαν την εξωτερική επικυριαρχία της Αμερικής επί της χώρας μας.
Οι Κύπριοι που με τον Μακάριο επιχείρησαν ν’ απομακρυνθούν από το δυτικό στρατόπεδο έχασαν το 38% της Μεγαλονήσου από την εισβολή του «Αττίλα» που δεν παρεμπόδισαν οι Αμερικανοί – σαφής προειδοποίηση για τους Ελλαδίτες.
Την Αμερικανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα χάραζε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, το Κογκρέσο αλλά κυρίως το Αμερικανικό Πεντάγωνο με εκτελεστές το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και από την Πρεσβεία και τον σταθμάρχη της CIA, στην Αθήνα.
Μετά το 1981, την ευθύνη για την οικονομική επιβίωση της Ελλάδος ανέλαβε , δι’ εκχωρήσεως από την Αμερική, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που περιόρισε κι άλλο την Ελληνική ανεξαρτησία, με την καθιέρωση του ευρώ ως νομίσματος της χώρας.
Προς εξυπηρετήσιν των γεωπολιτικών συμφερόντων της δύσεως και της συμμόρφωσης της Ελλάδος προς αυτά, οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν αρχικώς τον από βορά Σλαβικό κίνδυνο και εν συνεχεία, τον εξ Ανατολών φόβον. Δηλ. των Τούρκων που τους εξοπλίζουν.
Η Τουρκία, μετά την Συνθήκη της Λωζάννης (1923) δεν έπαυσε να έχει βλέψεις εις βάρος της Ελλάδος και να εκδιώκει τους ΄Ελληνες – όσους τέλος πάντων έμειναν στην Τουρκική επικράτεια, μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Τελευταίοι απομείναντες, οι Κωνσταντινουπολίτες, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Αγιασοφιά και η Μονή της Χώρας μετεβλήθησαν εις ομήρους και αντιστοίχως σε τζαμιά, απ’ τον Ερντογάν.
Μία εγγύηση της εδαφικής κυριαρχίας της Ελλάδος εδόθη μόλις το 2016 από τον τότε Αμερικανό ΥΠΕΞ Μάϊκ Πομπέο αλλά τι αξία έχουν οι εγγυήσεις όταν η χώρα αντιμετωπίζει οξύ δημογραφικό πρόβλημα που σύμφωνα με αναλύσεις της CIA θα θυμίζει το 2060 ισλαμική χώρα, από την αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού με Άραβες, Ασιάτες κι Αφρικανούς λαθρομετανάστες.
Οι ιθαγενείς κληρονόμοι του «κοτσαμπασισμού» αρνούνται να πάρουν σοβαρά μέτρα ενισχύσεως της Ελληνικής οικογενείας, αρκούμενοι στο «σήμερον φάγομε, πίομεν, αύριον αποθνήσκομε» και προχθές εψήφισαν υπέρ του γάμου των ομοφύλων, πληθυσμιακώς ουδέτερον.
Οι Αμερικανοί, που δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τους νεοέλληνες πολιτικούς, παρακολουθούν εκ του μακρόθεν τις νομοτελειακές εξελίξεις της Ελλάδος και αρκούνται στη παρουσία της Σούδας και Αλεξανδρούπολης επί του παρόντος, ασχολούμενοι με τον Πούτιν στην Ουκρανία, την τιθάσευση του Ερντογάν και την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών των χωρών του ΝΑΤΟ στο 2% του εθνικού εισοδήματος.
Μόνη παρηγορία της Ελλάδος, η διατήρηση των αμυντικών εξόδων στο 3,5% του ΑΕΠ για την αποτροπή της Τουρκίας, με την προμήθεια μαχητικών αεροπλάνων και πλοίων κυρίως από την Αμερική και δευτερευόντως απ’ τη Γαλλία.
Άνευ στρατιωτικής επεμβάσεως στην Ελλάδα, η Αμερικανική επικυριαρχία υπήρξεν αποδοτική, αποτελεσματική κι αδιατάρακτη τα τελευταία 70 χρόνια αφού η Ελληνική ιθύνουσα τάξις δεν εννοεί ν’ αναλάβει τις ευθύνες για την επίτευξη της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας, έπειτα από 200 έτη ελευθέρου βίου, χωρίς όμως την αυτοδιάθεση του Ελληνικού λαού.
Δημοσιεύεται στην «Εστία»
