Ο Κ. Μητσοτάκης επισπεύδει τις διαδικασίες για την ψήφιση του επιμάχου νομοσχεδίου διαπιστώνοντας ότι η πληγή που άνοιξε αρχίζει να κακοφορμίζει επικίνδυνα. Στο εσωτερικο του κυβερνώντος κόμματος και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας οι διευθετήσεις, με κάθε τρόπο και μέθοδο, όπως και τα παζάρια για υπουργικές καρέκλες με αντάλλαγμα την “ψήφο συνείδησης”, δίνουν και παίρνουν αλλά στη βάση της ΝΔ και ιδιαίτερα στην παραδοσιακή δεξιά πλευρά της η βλάβη εξελίσσεται σε ανήκεστο. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, σπαταλώντας την ευκαιρία που τους προσφέρθηκε, να μετατρέπονται σε πραγματικό κοινοβουλευτικό δεκανίκι της κυβέρνησης, όμως όλες οι τάσεις της κοινής γνώμης προοιωνίζονται μια τεράστια φθορά στις επερχόμενες κάλπες. Τέτοια που ακόμη και η διατήρηση της πρώτης θέσης μπορεί να συνιστά ένα “πύρρειο” αποτέλεσμα.
Είναι η πρώτη φορά κατά την τελευταία πενταετία που σε συνδυασμό και με τα άλλα θέματα όπως η ακρίβεια, το μεταναστευτικό και η ασφάλεια, προκαλείται ένα πολύ μεγάλο ρήγμα στα δεξιά της ΝΔ που έρχεται να “κουμπώσει” μάλιστα με τον αέρα που πνέει και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αν το σκηνικό δεν ήταν αυτό, οι εσωτερικές διαφοροποιήσεις και τα αντάρτικα στη ΝΔ θα είχαν σχετική αξία και πάντως δεν θα απειλούσαν με επικίνδυνους τριγμούς. Η απελευθέρωση εκλογικών μαζών όμως δημιουργεί κενό και τα ερωτήματα που έχουν τεθεί ήδη στο τραπέζι είναι πώς και από ποιον ή ποιους θα καλυφθεί. Ή, το ακόμη σοβαρότερο, πώς θα “μαντρωθεί” ξανά.
Ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι η επιτάχυνση της ψήφισης θα επιφέρει την απορρόφηση της φθοράς μέσα στους επόμενους μήνες. Οι εσωκομματικοί του αμφισβητίες θεωρούν αντίθετα ότι τώρα γίνεται η σπορά και το διάστημα μέχρι τον Ιούνιο θα είναι ο χρόνος “επώασης” για την καταγραφή των αποτελεσμάτων στην κάλπη. Υπ’ αυτήν την έννοια και εκτός απροόπτου, δεν αναμένονται στην παρούσα φάση άλλες σημαίνουσες εξελίξεις πέραν της διατήρησης της ισορροπίας τρόμου μέσω των παζαριών για την αποχή και τον περιορισμό των αρνητικών ψήφων για το νομοσχέδιο.
Ταυτόχρονα πάντως όλες οι πλευρές έχουν πάρει θέσεις μάχης για την καταγραφή των δυνάμεων και την επανασυγκρότηση των στρατευμάτων τους. Ο Αντ. Σαμαράς, όσο κι αν διατείνεται ότι δεν δίνει γραμμή στους άλλους βουλευτές, επιδιώκει να είναι όσο περισσότερα τα “όχι” για να αποκτήσει εκ νέου έναν όσο γίνεται, αναλογικά επίσης, ισχυρότερο ρυθμιστικό ρόλο στη ΝΔ.
Γεγονός είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν ανοίγει τα χαρτιά του για τις επόμενες κινήσεις. Οι δικοί του άνθρωποι φροντίζουν να λένε καθησυχαστικά προς τα έξω ότι “ένα είναι το κόμμα” σε μια προσπάθεια αποδυνάμωσης της φημολογίας περί “νέου δεξιού κόμματος”. Αλλά αυτά δεν προαναγγέλλονται. Γεγονός επίσης είναι ότι η αυτή η κινητικότητα στο εκλογικό σώμα δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Το νέο “ραντεβού” ωστόσο δίνεται σύμφωνα με τις πληροφορίες για την επομένη των ευρωεκλογών και αφού προηγηθεί το “ταμείο” της εκλογικής ψήφου.
Σε αυτή τη φάση ο κ. Σαμαράς θέλει να σχηματίσει τη δική του “Κοινοβουλευτική Ομάδα” “μέσα” στην Κοινοβουλευτική Ομάδα εκτιμώντας ότι ο αριθμός της θα είναι άνετα διψήφιος. Με πρώτο βήμα αυτό και με τη δυναμική που θα αναπτυχθεί, εάν τον Ιούνιο επαληθευτούν οι σημερινές τάσεις και πέραν της αποχής η ΝΔ χάσει δέκα και πλέον ποσοστιαίες μονάδες θα έχει να λέει ότι οι θέσεις του “απηχούν” το 25% της εκλογικής βάσης του κόμματος. Παράλληλα ως προς αυτό η εμφάνιση δημοσκοπήσεων σύμφωνα με τις οποίες – την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης στρέφεται ολοένα και περισσότερο προς το κέντρο- το 13,9% δηλώνει ότι θα ψήφιζε ένα νέο κόμμα “δεξιά” της ΝΔ ανεβάζει κι άλλο τον πολιτικό και εσωκομματικό πυρετό.
Κρατώντας κλειστά τα χαρτιά του κ. Σαμαράς, ενισχύει πάντως την άποψη κι εκείνων που υποστηρίζουν ότι με αυτήν την (πολύ μεγάλη “προίκα”) θα επιχειρήσει αναβάθμιση του ως “εκφραστή” της δεξιάς πτέρυγας εντός όμως της ΝΔ διεκδικώντας αρχικά από τον κ. Μητσοτάκη ρόλο “συγκυβερνήτη” μέσω του ευρύ ανασχηματισμού που θα γίνει μετά τις ευρωεκλογές και αναβαπτίζοντας ταυτόχρονα τα δικά του προσωπικά όνειρα για το 2025.
Το σενάριο αυτό έχει τα κακά αλλά και τα καλά του για τον κ. Μητσοτάκη. Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, τον βοηθάει να συγκρατήσει (ή τουλάχιστον το πιστεύει) τους δεξιούς ψηφοφόρους καθώς με το παίγνιο αυτό ο κ. Σαμαράς προσφέρεται για πρώτης τάξεως άλλοθι. Έτσι εξηγούν όσοι το υποστηρίζουν και την “ευελιξία” που δείχνει ο κ. Μητσοτάκης απέναντι στον πρώην πρωθυπουργό αλλά και στον υπουργό Επικρατείας Μάκη Βορίδη ο οποίος φερόταν μέχρι πρότινος τουλάχιστον να συμπλέει προς τη “δεξιά” ρότα με τον κ. Σαμαρά. Ορισμένοι ήθελαν τον κ. Βορίδη να βγαίνει “μπροστά” και για το εγχείρημα του νέου κόμματος αν και κάποιες μετρήσεις λέγεται ότι δεν ήταν τόσο ενθαρρυντικές για το πρόσωπό του. Σε κάθε περίπτωση, το υμνολόγιο που εξέπεμψε αυτές τις ημέρες για τον κ. Μητσοτάκη, δηλώνοντας ότι “έχει την πλήρη υποστήριξή μας” και ότι “μια διαφωνία δεν θα διχάσει την παράταξή μας” -την ίδια ώρα που αμβλύνει την αντίθεσή του στο νομοσχέδιο διολισθαίνοντας προς την ανώδυνη αποχή- ενισχύει τα σενάρια περί παρασκηνιακών διευθετήσεων και συμφωνιών…
Ανδρέας Καψαμπέλης
