Του Strange Attractor
Όταν εξελέγη ο Κεν Κάσελ (από τη βάση, να τα λέμε αυτά) στην ηγεσία του Σύριζα, είχα γράψει πως το όλο θέμα θα αποτελούσε την τέλεια διδακτορική διατριβή όχι μόνο στις πολιτικές επιστήμες, αλλά και στην κοινωνιολογία, την ψυχολογία, ίσως και στην ψυχιατρική.
Γιατί; Διότι πρόκειται περί ενός μοναδικού φαινομένου, αφού όσα χρόνια παρακολουθώ την πολιτική επικαιρότητα, ποτέ δε συνάντησα κάτι παρόμοιο. Ένας άσχετος δηλαδή, ερχόμενος από το πουθενά, να γίνεται αρχηγός μεγάλου κόμματος χωρίς να είναι καν μέλος του.
Εξίσου εντυπωσιακό και πρωτάκουστο είναι κι αυτό που συνέβη τις προάλλες στην τρίτη ισχυρότερη χώρα της Νοτίου Αμερικής, την Αργεντινή.
Κάτι που μέχρι πρότινος φάνταζε αδιανόητο έγινε πραγματικότητα.
Τι; Ο σούπερ λαϊκιστής Χαβιέρ Μιλέι, που σε κάθε προεκλογική του συγκέντρωση κράδαινε ένα αλυσοπρίονο χορεύοντας σαν μαϊμού επί σκηνής, και που όπως λέει μιλάει καθημερινά τόσο με τον Ιησού, όσο και με τον πεθαμένο εδώ και χρόνια σκύλο του, εξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 56% έναντι 44% του αντιπάλου του!
Και έτσι η επί δεκαετίες ταλαιπωρημένη οικονομικά (και πολιτικά) αυτή χώρα αποφάσισε να κάνει το μοιραίο άλμα προς την άβυσσο…
Ο Μιλέι, που αυτοχαρακτηρίζεται ως «αναρχοκαπιταλιστής», είναι ένας ακροδεξιός πρώην τηλεοπτικός παρουσιαστής, χωρίς καμιά πολιτική εμπειρία, χωρίς καμιά νομοθετική εμπειρία, που δεν έχει εκλεγεί ποτέ πριν, που δεν έχει καν διοικήσει έστω κάποια εταιρία (ή περίπτερο στα καθ’ ημάς), αλλά που με τους θεατρινισμούς και τη γκροτέσκα χονδροειδή του συμπεριφορά κατάφερε να πείσει τον λαό να τον εκλέξει ως σωτήρα του (σας θυμίζει κάτι;)
Τι και αν οι αντίπαλοί του προειδοποιούσαν μήνες τώρα τους ψηφοφόρους πως τα σχέδια του Μιλέι για άμεση και κάθετη περικοπή όλων των δημοσίων δαπανών (εξ ου και το συμβολικό αλυσοπρίονο) και κατάργηση πολλών υπουργείων αποτελεί μια επικίνδυνη απειλή για την κρατική πρόνοια, τη δημόσια παιδεία, τη δημόσια υγεία, αλλά και την ίδια τη λειτουργία του κράτους;
Ο σοφός λαός στοιχήθηκε πίσω από το νέο ίνδαλμά του, που απλά κατήγγειλε τους αντιπάλους του πως πολιτεύονται με στρατηγική τον φόβο, ενώ για να καθησυχάσει τους πιο επιφυλακτικούς δεσμεύτηκε να μην ιδιωτικοποιήσει αμέσως την παιδεία, την υγεία και τις… ποδοσφαιρικές ομάδες!
Παράλληλα, υποσχέθηκε να επισκεφτεί το συντομότερο δυνατό την Αμερική, προκειμένου να συναντηθεί με φίλους του ραβίνους στο Μαϊάμι για να τονώσει την «πνευματική του υπόσταση», και ίσως να προσηλυτισθεί επιτέλους στον Ιουδαϊσμό, κάτι που αποτελούσε διαχρονικό του πόθο, όπως έχει δηλώσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Στη συνέχεια, λέει, θα πάει στο Ισραήλ το οποίο υποστηρίζει σθεναρά, φθάνοντας σε σημείο εκτός από το αλυσοπρίονο να κραδαίνει και τη σημαία του σε κάποιες προεκλογικές συγκεντρώσεις.
Και όπως έχει πει, ακολουθώντας τα χνάρια του Τραμπ, θέλει να μεταφέρει την πρεσβεία της χώρας του από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Το αν θα στείλει και στρατό για να πολεμήσει τους τρομοκράτες της Χαμάς, δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί…
Αυτή η απότομη στροφή της Αργεντινής προς τη λαϊκίστικη άκρα δεξιά οφείλεται κυρίως στη δυσβάσταχτη οικονομική κρίση που ζει η χώρα, με πληθωρισμό γύρω στο 145%, και με μεγάλο μέρος του λαού να ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας.
Μέσα σε αυτό το δυστοπικό σκηνικό, όπως εκείνο της Βενεζουέλας που όμως επέλεξε αριστερούς σωτήρες με αποτέλεσμα οι πεινασμένοι κάτοικοί της να φάνε μέχρι και τα φλαμίνγκο στους ζωολογικούς κήπους, εμφανίσθηκε ο Μιλέι με επίκεντρο της πολιτικής του τη ριζική αλλαγή στην οικονομία και στη διακυβέρνηση, υποσχόμενος κατάργηση της κεντρικής τράπεζας, πολλών υπουργείων, δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών, ελεύθερη οπλοκατοχή και αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος από το αμερικανικό δολάριο!
Με τον Ντόναλντ Τραμπ, τον μέντορά του, όπως λέει ο Μιλέι, να τον συγχαίρει για την εκλογή του και για την τόλμη του, λέγοντας πως «επιτέλους με αυτή τη στροφή η Αργεντινή θα ξαναγίνει μεγάλη»!
Όσο για τον εξίσου γραφικό πρώην πρόεδρο της Βραζιλίας Μπολσονάρο, και εκείνος έσπευσε να τον συγχαρεί λέγοντας πως «η ελπίδα επέστρεψε στην Αργεντινή!».
Τόσο καλά…
Να θυμίσουμε εδώ πως ανάμεσα σε πολλά άλλα που έχει υποσχεθεί, ο νέος πρόεδρος είναι και δηλωμένος οπαδός της νομιμοποίησης του εμπορίου ανθρωπίνων οργάνων, το οποίο χαρακτήρισε ως μια ακόμη «αγορά», ενώ στο ερώτημα δημοσιογράφων αν θα στήριζε το εμπόριο παιδιών(!) απάντησε πως «αυτό εξαρτάται…».
Πάντως, για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, ο Μιλέι που δηλώνει και αστρολόγος (όπως ο δικός μας πρώην υπουργός Χαϊκάλης), και που είναι, λέει, και μέντιουμ, έχει σπουδάσει οικονομικά ενώ είναι ιδιαίτερα περήφανος για το ότι επί χρόνια επαγγελλόταν τον προσωπικό κόουτς (κάτι σαν πέρσοναλ τρέινερ) του «ταντρικού σεξ» σε ζευγάρια που είχαν ανάγκη τις συμβουλές του όσον αφορά την πλήρη εκμετάλλευση της σεξουαλικής τους ενέργειας προκειμένου να καταπολεμήσουν άγχη και σωματικές αδυναμίες…
Ένας ιδανικός σωτήρας λοιπόν για τη νέα αυτή μεταπολιτική εποχή που ζει ολόκληρος πλέον ο πλανήτης, που είτε τα κράτη θα είναι σε πόλεμο, είτε οι δημοκρατίες θα ζουν τα απόνερα της πλήρους αποχαύνωσης και της τηλεοπτικής ισοπέδωσης των πάντων, που επιβλήθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα από τις οικονομικές και κυβερνώσες ελίτ, μετατρέποντας τον σύγχρονο πολίτη σε πραγματικό «ιδιώτη» (από κει βγαίνει το αγγλικό idiot), κάτι που ανησυχούσε σφόδρα τον Αριστοτέλη.
Και έτσι όπως πάει το πράγμα, σε λίγο καιρό θα είμαστε ευχαριστημένοι αν στέλνουμε στη Bουλή και στην Eυρωβουλή ποδοσφαιριστές, μοντέλες, τραγουδιάρες και πωλητές κηραλοιφών… αφού αν κρίνω από τα διεθνή τεκταινόμενα, υπάρχουν πολύ χειρότερα ενδεχόμενα.
ΥΓ- Είδα πρόσφατα ένα βιντεάκι στο διαδίκτυο όπου ερωτώνται νεαροί περαστικοί στο Σύνταγμα, «ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας;». Ανάμεσα σε πολλές ανησυχητικές απαντήσεις του τύπου «έχει η Ελλάδα πρωτεύουσα;», ή «δε γνωρίζω», εντύπωση μου προκάλεσε η απάντηση μιας 20χρονης περίπου μπίμπο, που δήλωσε πως δε θυμάται, «αφού έχει χρόνια που τελείωσε το σχολείο»!
Και σε άλλα με υγεία…
