Αποτιμώντας στοιχεία και τάσεις, εντοπίζεται ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτό στις τιμές των ακινήτων, είτε για αγορά είτε για ενοικίαση, καθώς οι τιμές των διαμερισμάτων σε ονομαστικούς όρους αυξήθηκαν το β’ τρίμηνο του 2023 κατά 13,9% σε ετήσια βάση, έναντι αύξησης κατά 11,8% το 2022. Αντίστοιχη είναι και η εξέλιξη του επιπέδου των ενοικίων, με τον σχετικό δείκτη να διαμορφώνεται σε 98,5 με βάση τα στοιχεία του γ’ τριμήνου 2023, έναντι 94,8 το δ’ τρίμηνο του 2022. Μάλιστα, το κόστος στέγασης ως ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών στην Ελλάδα διαμορφώθηκε σε 34,2% για το 2022, έναντι 19,9% κατά μέσο όρο για την Ευρώπη των 27!
Παράλληλα, ο δείκτης υπερβολικής επιβάρυνσης λόγω κόστους στέγασης λαμβάνει για την Ελλάδα την υψηλότερη τιμή μεταξύ των χωρών της ζώνης του ευρώ, καθώς για το έτος 2022 το 27% του πληθυσμού της χώρας επωμίστηκε κόστος στέγασης που αναλογούσε σε ποσοστό άνω του 40% του διαθέσιμου εισοδήματός του, όταν το αντίστοιχο ποσοστό πληθυσμού στη ζώνη του ευρώ διαμορφώθηκε σε 9,4%. Και όλα αυτά με το κόστος δανεισμού λόγων υψηλών επιτοκίων να είναι πλέον απαγορευτικό, με τις Τράπεζες παρά την εκρηκτική κερδοφορία τους, να αποφεύγουν τέτοια ανοίγματα ως επικίνδυνα και ασύμφορα, όταν μάλιστα η ροή νέων μη εξυπηρετούμενων δανείων διαμορφώθηκε σε 1,6 δισ. ευρώ, στο πρώτο εξάμηνο του 2023!
Η συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού
Ποια ανάπτυξη με αύξηση του ελληνικού πληθυσμού μπορεί να γίνει όταν οι συνθήκες για δημιουργία οικογενειών είναι για τους περισσότερους νέους απαγορευτικές; Όταν η απουσία δημόσιων παιδικών σταθμών, για ζευγάρια που δεν έχουν τη βοήθεια ή τη συμβολή των γονέων, γίνονται ανυπέρβλητα εμπόδια; Ποιο καμπανάκι χτύπησε από τα συγκλονιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα και αφορούν τη διαφορά γεννήσεων και θανάτων στην Ελλάδα τα τελευταία 90 χρόνια;
Από το 1960 που είχαμε 157.239 γεννήσεις έναντι 60.563 θανάτων (διαφορά 86. 676), φτάσαμε στην ισορροπία στο έτος της οικονομικής χρεοκοπίας το 2010, όπου σημειώθηκαν 114.766 γεννήσεις έναντι 109.084 θανάτων. Από τότε η ψαλίδα άνοιγε διαρκώς και φτάνουμε στο 2022 με τις γεννήσεις να έχουν πέσει στις 76.541 και οι θάνατοι να έχουν εκτοξευτεί στις 140.801! Διαφορά 64.260!
Πόσα νοικοκυριά μπορούν να διαθέτουν επαρκή εισοδήματα ή αποταμιεύσεις για έκτακτες καταστάσεις υγείας, όταν τα δημόσια νοσοκομεία είναι σε διάλυση και οι λίστες αναμονής σε χειρουργεία τρομακτικές; Για παράδειγμα, η λίστα του νοσοκομείου “Ευαγγελισμός”, η οποία αναρτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου, αριθμεί 4.976 εγγραφές ασθενών που περιμένουν να χειρουργηθούν. Μάλιστα δέκα εγγραφές έχουν ημερομηνία κλινικής εκτίμησης και εισόδου στη λίστα που χρονολογείται από το 2021 και πιθανότατα πρόκειται για ασθενείς που τελικά εξυπηρετήθηκαν σε άλλη μονάδα υγείας. Δηλαδή σε ιδιωτικά θεραπευτήρια για όσους είχαν χρήματα ή μπορούσαν να δανειστούν. Η λίστα χειρουργείου του ΚΑΤ για το σύνολο των χειρουργικών τμημάτων του, είχε 6.847 εγγραφές, οι παλιότερες εκ των οποίων χρονολογούνται από πέρυσι τον Σεπτέμβριο. Στο νοσοκομείο “Γιώργος Γεννηματάς”, τα τακτικά περιστατικά που ανέμεναν να χειρουργηθούν ήταν περίπου 1.450. Παρόμοια είναι η κατάσταση ίσως σε όλες τις μονάδες του ΕΣΥ σε όλη τη χώρα.
Εθνική μιζέρια
Έχετε δει τις ουρές νέων έξω από τα ΙΕΚ στην Αθήνα; Είναι παιδιά που οι οικογένειές τους επιβαρύνονται με δίδακτρα, ώστε να αποκτήσουν μια ειδίκευση μετά την αποφοίτηση από το Λύκειο και να βρουν κάποια δουλειά, αν υπάρχει. Άλλη μια δαπάνη που αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια από τη συρρίκνωση της δημόσιας ανώτερης εκπαίδευσης και αφαιρείται από το οικογενειακό εισόδημα.
Με λίγα λόγια, πώς θα ανακοπεί η διαρκής συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού, όταν για τον κρίσιμο αυτό τομέα δεν υπάρχουν προτάσεις και σχέδια; Η κυρία Διαμαντοπούλου εξέφρασε προσφάτως φόβους να μη γίνει η Ευρώπη σε λίγα χρόνια σκουρόχρωμη, λόγω της υπερ-γεννητικότητας στην Αφρική και την Ασία. Ίσως δεν έχει αντιληφθεί πως εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, κρίσιμοι κλάδοι της οικονομίας στηρίζονται καθοριστικά στην εργασία μελαχρινών μεταναστών όπως η αγροτική παραγωγή, η κτηνοτροφία, η αλιεία και οι κατασκευές.
Και αυτό θα συνεχιστεί όσο δεν υπάρχει εθνικό όραμα από κυβερνήσεις αλλά και απαιτήσεις από τους πολίτες που τις επιλέγουν. Το πελατειακό σύστημα ,που έχει τεντώσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μπορεί να ανακουφίζει ένα κρίσιμο μέρος του πληθυσμού για τη δημιουργία κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, επιτρέποντας τον παρασιτισμό με δημόσιο χρήμα, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί ανακόψει την εθνική μιζέρια. Ο χρόνος δουλεύει σε βάρος μας.
