Μετά την αποβιομηχάνιση της χώρας και τη ραγδαία υποχώρηση της αγροτικής παραγωγής, σειρά παίρνει και το «επιστημονικό προλεταριάτο». Για να καταντήσουμε όλοι εργαζόμενοι-είλωτες, που θα ανταποκρίνονται αδιαμαρτύρητα για ένα μεροκάματο στις απαιτήσεις της «εργατικής νομοθεσίας»
Του Γιώργου Κ. Στράτου
Αν υπάρχει μία τάξη στην πατρίδα μας στην οποία συνηθίζουμε να φορτώνουμε όλα τα στραβά, αυτή είναι των ελεύθερων επαγγελματιών. Στο μυαλό των περισσοτέρων για την κατάσταση των νοσοκομείων φταίνε οι γιατροί, των δικαστηρίων οι δικηγόροι, των πόλεων οι αρχιτέκτονες και μηχανικοί και πάει λέγοντας. Σαφώς και υπάρχουν ευθύνες που βαραίνουν κάθε επαγγελματικό κλάδο για το αποτύπωμα της δραστηριότητάς του στη ζωή μας. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι τη σχιζοφρενή υστερία που διατρέχει την κοινωνία μας υπάρχει απόσταση.
Υστερία γιατί εκλαμβάνεται ως αξίωμα ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες από χέρι ‘κονομάνε και φοροδιαφεύγουν. Τους κρίνουν όσοι σχολάνε στις 3 και παρά τη δίωρη καθημερινή σιέστα τους, ιδρώνουν στη σκέψη και μόνο να αναλάμβαναν ένα ελάχιστο του ρίσκου να διατηρείς μαγαζί ή γραφείο και να προσπαθείς να βάλεις πελάτη μέσα. Τους απαξιώνουν όσοι κυνήγησαν στη ζωή τους -με κάθε τρόπο- μόνο την εξασφάλιση του μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει ο μισθός να τρέχει!
Σχιζοφρενή, γιατί η συντριπτική πλειονότητα των παραπάνω θέλει να κάνει τα παιδιά της ελεύθερους επαγγελματίες! Ως ψηφοφόροι έχουν επιβάλλει ουσιαστικά, αφενός, την κατάργηση των εξετάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια και, αφετέρου, τη δυσκολία… εξαγωγής από αυτά, με την απόκτηση ενός πτυχίου που θα επιτρέπει στους γόνους τους να εισέλθουν στην τάξη αυτών που καταγγέλλουν!
Στο βάθος αυτής της αντίληψης κρύβεται ο κοινωνικός φθόνος. Είναι ασήκωτο για νοοτροπίες σαν τη δική μας κάποιοι να διεκδικούν το δικαίωμα και μόνο στην ελπίδα για μία καλύτερη ζωή. Είναι αδιανόητο κάποιοι να αποδειχτούν πιο έξυπνοι, πιο διαβαστεροί, πιο επιμελείς, πιο ικανοί από εμάς. Η μιζέρια μας και η «κατσίκα του γείτονα που πρέπει να ψοφήσει», αντί να δώσει ο Θεός και σε μας μία, δεν τα αντέχει αυτά!
Αυτόν το φθόνο καλλιεργούν και οι κυβερνήσεις μας. Δεν είναι άλλωστε και πολλές οι ψήφοι των ελευθέρων επαγγελματιών, μόνο 1.000.000 περίπου, μπροστά στο σύνολο των 9.810.040. εκλογέων. Οπότε άλλα κοινά δίνουν τις νίκες… Έτσι φτάνουμε στην πρόσφατη φορολογική αντιμετώπισή τους, σύμφωνα με την οποία από τα εισοδήματα του 2023 κανένας ελεύθερος επαγγελματίας δεν θα φορολογείται, ανεξάρτητα από το τι δηλώνει, για ετήσιο εισόδημα χαμηλότερο από αυτό ενός υπαλλήλου που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό, ήτοι 10.920 ευρώ.
Όσο και αν ακούγεται αυτονόητο, όσο και αν ένας απειροελάχιστος αριθμός από φίρμες σε κάθε επάγγελμα έχει ιλιγγιώδη εισοδήματα και πιθανόν να φοροδιαφεύγει, είναι αυτή η πραγματικότητα για την πλειονότητα των επαγγελματιών, οι οποίοι -παρά τα πτυχία τους- ζούνε εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες με… ψιχία;
Ντρέπονται επιστήμονες και καταστηματάρχες να ομολογήσουν ότι πένονται και επιβιώνουν με χίλιες δύο ταρζανιές, που η ψυχούλα τους τις ξέρει. Ας το ομολογήσουν οι επιστημονικοί και επαγγελματικοί σύλλογοί τους, δίνοντας στη δημοσιότητα αδιάψευστα στοιχεία από τη δραστηριότητά τους, όπως οι παραστάσεις στα δικαστήρια, οι εκδόσεις οικοδομικών αδειών, οι ισολογισμοί και τα χρέη.
Μετά την αποβιομηχάνιση της χώρας και τη ραγδαία υποχώρηση της αγροτικής παραγωγής, σειρά παίρνει και το «επιστημονικό προλεταριάτο». Για να καταντήσουμε όλοι εργαζόμενοι-είλωτες, που θα ανταποκρίνονται αδιαμαρτύρητα για ένα μεροκάματο στις απαιτήσεις της «εργατικής νομοθεσίας». «Αναβάθμιση»…
