Του Κώστα Βενιζέλου
Το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής στην Ελλάδα, διαμορφώνει ένα νέο πολιτικό περιβάλλον στη χώρα.
Η σωστή ανάγνωση του αποτελέσματος ενόψει και των νέων εκλογών, προσφέρεται και για ανάλυση στην Κύπρο, όπου ισχύουν μεν άλλα δεδομένα, η εκλογική συμπεριφορά είναι διαφορετική, αλλά υπάρχει προδήλως και ένα γενικότερο πλαίσιο, το οποίο ταιριάζει σε πολλές περιπτώσεις:
Οι προτεραιότητες της χώρας, της κοινωνίας κι ο ρόλος των διαχειριστών σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης ( οικονομικές και γεωπολιτικές). Είναι προφανές ότι έσπασαν πολιτικά ταμπού, οι επιλογές δεν… κουβαλούν το «ιδεολογικό βάσανο» – όπως έδειξαν και οι τελευταίες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο- και η γενικά η πολιτική στάση είναι πιο χαλαρή.
Συνήθως τα μετεκλογικά φώτα στρέφονται στον μεγάλο νικητή και τον μεγάλο ηττημένο. Η Νέα Δημοκρατία δεν συγκράτησε μόνο δυνάμεις αλλά τις αύξησε.
Ο Μητσοτάκης έκλεισε τη στρόφιγγα προς την ακροδεξιά, την οποία σε μεγάλο βαθμό φιλοξένησε και δεν πλήρωσε τα λάθη του. Γιατί και οι υποκλοπές, η τραγωδία των Τεμπών, ήταν ζητήματα, που λογικά θα έπρεπε να στοιχίσουν.
Προφανώς και η διαχείριση από πλευράς της αντιπολίτευσης διευκόλυνε τον Μητσοτάκη, ο οποίος κατάφερε, στο τέλος, να εξασφαλίσει στήριξη από διάφορες «φυλές», πέραν της Νέας Δημοκρατίας. Η μεγάλη σε έκταση εκλογική επιτυχία της Νέας Δημοκρατίας δεν καθιστά τον Κυριάκο Μητσοτάκη… εθνάρχη.
Ο Μητσοτάκης κέρδισε και το πιστώνεται προφανώς και προσωπικά, αλλά αυτό οφείλεται και στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατάφερε-φευ- να εισπράξει τη φθορά της κυβέρνησης! Ναι, αυτό έγινε.
Αντί να φθείρεται η κυβέρνηση, έχασε περίπου 12% η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία κινδυνεύει τώρα να συρρικνωθεί περισσότερο καθώς ενισχύθηκε και ο τρίτος πόλος των συστημικών κομμάτων, το ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να απεγκλωβισθεί από τα σύνδρομα του. Δεν κατάφερε να ανατρέψει την εντύπωση πως η δική του διακυβέρνηση ήταν μια παρένθεση. Έχασε επειδή δεν κατάφερε να πείσει, να δώσει προοπτική αλλά και να σβήσει τις αστοχίες και τα πισωγυρίσματα του στη διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης.
Οι πολίτες δεν συγχωρούν το ψέμα, την παραπλάνηση. Δεν έχουν λόγο να μην επιλέξουν το πρωτότυπο και να καταφύγουν στο αντίγραφο του. Οι εκλογές επιβεβαίωσαν ακόμη πως τα κόμματα δεν κατάφεραν να διαφοροποιηθούν το ένα από το άλλο.
Φάνηκε πως οι πολίτες επιλέγουν αυτόν που θεωρούν καλύτερο διαχειριστή ενός πολιτικό-κοινωνικού συστήματος, που είναι γεμάτο αδιέξοδα. Με τη φτωχοποίηση να αυξάνεται και την μεσαία τάξη να συρρικνώνεται.
Κυριαρχία του Μητσοτάκη
Η επικράτηση της δεξιάς αποτελεί αποτυχία του μεγάλου κόμματος της αριστεράς, το οποίο κατάφερε να αναδείξει σε κυρίαρχο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος επένδυσε στις αδυναμίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αξιοποίησε το γεγονός ότι ο Έλληνας πολίτης, μετά από αλλεπάλληλες κρίσεις επιλέγει την «ασφάλεια», «σιγουριά» και «σταθερότητα».
Η ελληνική κοινωνία είναι πλέον πιο συντηρητική. Το γεγονός ότι οι νέοι ψήφισαν, βασικά, δεξιά, αυτό είναι ένα δεδομένο, το οποίο προφανώς και θα πρέπει να απασχολήσει. Η γενιά Ζ ( generation Z-Gen Z) ψήφισε εν πολλοίς στο «γενικό κλίμα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στην προ Τσίπρα εποχή πάλευε να μπει στη Βουλή, «μεγάλωσε» αξιοποιώντας την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. «Πλήρωσε» γιατί θέλησε να γίνει ένα δεύτερο ΠΑΣΟΚ, έπαιζε και προοδευτικά, αντι-συστημικά αλλά και συντηρητικά. Ως αρχηγικό κόμμα, βρέθηκε σε αδιέξοδα, πυροβόλησε στα πόδια του και τώρα η μετά Τσίπρα τρομάζει.
Οι επόμενες εκλογές, πιθανόν, θα δώσουν απαντήσεις: Έχει με τις εκλογές της περασμένης Κυριακής αλλάξει σελίδα η Ελλάδα; Θα κυριαρχήσει πλήρως η Νέα Δημοκρατία, θα συρρικνωθεί περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ και θα ανέβει το ΠΑΣΟΚ;
Μέσα σε όλα αυτά, τις αναλύσεις για το αποτέλεσμα, τα επείγοντα της επόμενης ημέρας είναι πολλά. Είναι η αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού, που δεν εγκαταλείπει «διεκδικήσεις».
Επείγει η διαχείριση, στα ζητήματα αυτά κι ενώπιον μας υπάρχει ένα δεδομένο: Αυτά, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, θα τα διαχειριστεί μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη. Με ό,τι αυτό σημαίνει καθώς δείγματα γραφής υπάρχουν.
Πηγή: hellasjournal.com
