Αλυσιδωτές αντιδράσεις προκάλεσε ήδη με την πρώτη της εμφάνιση η Ενωση Επιχειρήσεων Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής (ΕΕΠΑΖ), η οποία ιδρύθηκε από εκπροσώπους επώνυμων αλυσίδων και μεγάλων προμηθευτών του κλάδου και εκπροσωπεί συνολικά πάνω από 300 καταστήματα με 5.000 εργαζομένους.
Ιδρυτικά μέλη της νεοσύστατης ένωσης είναι μεταξύ άλλων οι επιχειρήσεις Φούρνοι Βενέτη, Tερκενλής, Oικογένεια Στεργίου, Paul, Αρτόπολις κ.ά. Στα βασικά τους αιτήματα είναι η ένταξη του ελληνικού αρτοποιείου και ζαχαροπλαστείου στα προστατευόμενα επαγγέλματα.
«Ο κλάδος μας τελεί υπό εξαφάνιση. Θέλουμε να βοηθήσουμε την πολιτεία να εκσυγχρονιστεί και να απαλλαγεί από τη μεγάλη γραφειοκρατία, ώστε να μπορέσει με τη σειρά της να στηρίξει τον κλάδο μας να επιτύχει τη βιωσιμότητά του», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΕΠΑΖ, Παναγιώτης Μονεμβασιώτης, διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου Βενέτη, ο οποίος πρόσφατα ανακοίνωσε την εξαγορά της αλυσίδας Παγωτά Δωδώνη, μετά από αρχική συμφωνία με τις πιστώτριες τράπεζες.
Μεταξύ άλλων οι εκπρόσωποι των αλυσίδων αρτοποιείων-ζαχαροπλαστείων ζητούν την απλοποίηση της διαδικασίας αδειοδότησης, ώστε «να εξαλείφει την πολυνομία και την αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων που δημιουργούν συνθήκες μη νομιμότητας», καθώς και «γενναία ρύθμιση για τη στήριξη των επιχειρήσεων του κλάδου έναντι του υπέρογκου κόστους ενέργειας, που απειλεί τη βιωσιμότητά τους και πιέζει ανοδικά τις τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης».
Οπως τονίζουν, δεν πρόκειται για εργοδοτική-συνδικαλιστική ένωση, αλλά για νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με στόχο «την ανάδειξη και προστασία του αρτοζαχαροπλαστείου ως επιχείρησης με πολιτισμική διάσταση και ειδική κοινωνική βαρύτητα για την Ελλάδα».
Στις προτάσεις τους περιλαμβάνονται ωστόσο και εργασιακά ζητήματα, όπως «η οριστική ρύθμιση για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε έξι ημέρες την εβδομάδα κατόπιν συμφωνίας εργοδότη-εργαζόμενου» και «η διευκόλυνση της εισαγωγής εργαζομένων από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής για την κάλυψη των πολλών κενών θέσεων εργασίας στον κλάδο».
Επιπλέον, ζητούν να καταργηθεί ως «ατελέσφορο» το ειδικό τέλος για τα πλαστικά μιας χρήσης και να υπάρξει «καλύτερη συνεργασία» με τις αρμόδιες αρχές για τη διαμόρφωση και την εφαρμογή πολιτικών προστασίας του περιβάλλοντος.
Στα θέματα αδειοδότησης προτείνουν να υιοθετηθεί «ένα μικτό μοντέλο καταστήματος, μια λύση σαν αυτή που εφαρμόζεται στα super markets», καθώς και να καταργηθούν δεσμεύσεις που αφορούν το ύψος και το εμβαδόν των εργαστηρίων και των αποθηκών αλεύρων, για όσα καταστήματα τις διαθέτουν, με μόνο κριτήριο τις υγειονομικές προϋποθέσεις.
Αντιδράσεις
Την κάθετη διαφωνία τους με την κατάργηση των παραπάνω δεσμεύσεων εκφράζουν σε κοινή τους απάντηση οι Ομοσπονδίες Αρτοποιών και Επαγγελματοβιοτεχνών-Ζαχαροπλαστών Ελλάδας (ΟΑΕ και ΟΕΖΕ), σημειώνοντας ότι εξυπηρετούν πρακτικά μόνο τις μεγάλες αλυσίδες-franchise, που θέλουν «σε 15 τ.μ. να λειτουργούν παρασκευαστήρια, να επιχειρούν 10 εργαζόμενοι, να πωλούν τον μεταφερόμενο άρτο και οποιοδήποτε άλλο προϊόν, με ενδεχόμενο κίνδυνο για την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων και των προϊόντων».
Τις θέσεις των δύο ομοσπονδιών-μελών της προσυπογράφει η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων κατηγορώντας εμμέσως την ΕΕΠΑΖ ότι «προωθεί από την “πίσω πόρτα” συμφέροντα που οδηγούν σε περαιτέρω ολιγοπώληση της αγοράς», δρώντας «με τον μανδύα πολιτιστικού οργανισμού».
Μάλιστα δηλώνει ότι θα σταθεί στο πλευρό των 19.000 παραγωγικών επιχειρήσεων που εκπροσωπούν ΟΑΕ και ΟΕΖΕ «έναντι εκείνων που απεργάζονται πολιτικές που οδηγούν σε δραματική συρρίκνωση δύο μεταποιητικών κλάδων και στην αντικατάστασή τους με μια χούφτα επιχειρήσεων που στο τέλος θα καταλήξουν να ασκούν μια μεταπρατική δραστηριότητα».
