Του Δημήτριου Νικ. Δασκαλάκη*
Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από την υπογραφή της συμφωνίας Σένγκεν (Schengen), με την οποία προβλεπόταν η βαθμιαία κατάργηση των συστηματικών διασυνοριακών ελέγχων μεταξύ των συμβαλλομένων κρατών.
Συγκεκριμένα, στις 14 Ιουνίου 1985 -υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας- τα πέντε ιδρυτικά μέλη, δηλαδή η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, υπέγραψαν την αρχική συμφωνία Σένγκεν στην ομώνυμη πόλη του Λουξεμβούργου -που βρίσκεται στο τριεθνές των συνόρων Λουξεμβούργου, Γερμανίας και Γαλλίας-, καθορίζοντας επακριβώς τη διαδικασία πιστοποίησης και ελέγχου των πολιτών κατά τη μετάβασή τους από τη μία χώρα προς την άλλη.
Αργότερα, στις 19 Ιουνίου 1990, και αφού μεσολάβησε μια μακρά περίοδος έντονων παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, τα πέντε αρχικά συμβαλλόμενα κράτη υπέγραψαν στην ίδια πόλη την επέκταση της αρχικής συμφωνίας, δηλαδή τη σύμβαση για την εφαρμογή της συμφωνίας του Σένγκεν, με την οποία ρυθμίζονταν με κάθε δυνατή λεπτομέρεια οι όροι και οι προϋποθέσεις εφαρμογής των διατάξεων της αρχικής συμφωνίας Σένγκεν του 1985.
VISA SCHENGEN
Εκτός από τη διαμόρφωση του νομικού πλαισίου που αφορούσε το κοινό καθεστώς διελεύσεως των εξωτερικών συνόρων των συμβαλλομένων κρατών από τους πολίτες τρίτων χωρών, τη δυνατότητα της ελεύθερης κυκλοφορίας τους στον «χώρο Σένγκεν», διά της εισαγωγής ενός ενιαίου τύπου θεωρήσεως (visa Schengen), την αστυνομική, δικαστική και τελωνειακή συνεργασία μεταξύ των εθνικών Αρχών των συμβεβλημένων κρατών, βασική καινοτομία της πιο πάνω συμφωνίας ήταν η καθιέρωση και η λειτουργία του Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν (Schengen Information System).
Η δημιουργία του εν λόγω πληροφοριακού συστήματος συνίστατο στην ανταλλαγή πληροφοριών και την ηλεκτρονική συλλογή, στην αποθήκευση, στην ταξινόμηση και την επεξεργασία προσωπικών στοιχείων και δεδομένων των πολιτών, τόσο των συμβαλλομένων κρατών όσο και των προερχομένων από τρίτες χώρες, με σκοπό την άσκηση ευχερέστερου και ταχύτερου ελέγχου κατά τη διέλευση των συνόρων.
Από τα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε. τα 25 συναπαρτίζουν τον «χώρο Σένγκεν», εκτός από την Ιρλανδία, που εφαρμόζει ειδικό καθεστώς συνοριακών ελέγχων με τα άλλα κράτη της Ε.Ε. και την Κύπρο ως προς την οποία έχει ανασταλεί η συμφωνία Σένγκεν μέχρι την οριστική επίλυση του κυπριακού ζητήματος, δηλαδή της παράνομης εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Επιπλέον, αναφέρουμε ότι η Ισλανδία, το Λιχτενστάιν, η Νορβηγία και η Ελβετία έχουν υπογράψει συμφωνίες σύνδεσης με την Ε.Ε., αποτελώντας μέλη της Ζώνης του Σένγκεν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα προχώρησε στην υπογραφή της συμφωνίας Σένγκεν στις 6 Νοεμβρίου 1992, ενώ ύστερα από 33 χρόνια επιλέχθηκε πάλι η ίδια ημερομηνία για την έναρξη της αυτοματοποιημένης έκδοσης και χορήγησης του προσωπικού αριθμού σε κάθε Έλληνα πολίτη. Με την ευκαιρία αυτή δεν φειδόμαστε κόπου, αναφέροντας εκ νέου ότι η ηλεκτρονική διασύνδεση των βάσεων δεδομένων των δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών με το Μητρώο του Προσωπικού Αριθμού της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στο πλήρες και ολοκληρωτικό ψηφιακό φακέλωμα των πολιτών και στην εξάλειψη κάθε έννοιας ιδιωτικού απορρήτου.
Η συνθήκη Σένγκεν διαμόρφωσε το νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο παρέχεται για πρώτη φορά η δυνατότητα στις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών -στο όνομα της ελεύθερης κυκλοφορίας και της κατάργησης των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα της Ε.Ε.- να συλλέγουν, να ανταλλάσσουν και να επεξεργάζονται πληροφορίες και προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων ανθρώπων του «χώρου Σένγκεν», καθώς και τρίτων χωρών, γεγονός που προκάλεσε το πρώτο σοβαρό ρήγμα στο νομικό σύστημα προστασίας των θεμελιωδών ατομικών ελευθεριών των Ευρωπαίων πολιτών.
Με άλλα λόγια, η συνθήκη Σένγκεν επέτρεψε στο ευρωπαϊκό ιερατείο να θέσει τα θεμέλια της παγκόσμιας ηλεκτρονικής δικτατορίας, τους καρπούς της οποίας γεύονται οι σημερινοί αποχαυνωμένοι Ευρωπαίοι πολίτες, που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μαζική τους παρακολούθηση, στο όνομα πάντοτε της ασφάλειας και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.
ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΛΥΚΟΦΩΤΟΣ
Η εφαρμογή των συμφωνιών Σένγκεν (αρχικής και μεταγενέστερης) προϋποθέτει τη δυνατότητα χρήσης ενός ηλεκτρονικού συστήματος συγκέντρωσης, καταχώρισης και επεξεργασίας των προσωπικών στοιχείων των πολιτών και της διασύνδεσης των αρχείων, που καθιστά εφικτή την ταχύτατη ηλεκτρονική ανταλλαγή πληροφοριών και δεδομένων μεταξύ των εθνικών πληροφοριακών συστημάτων των συμβαλλόμενων κρατών.
Υπό τις συνθήκες αυτές ο ευρωπαϊκός «χώρος Σένγκεν» μετασχηματίζεται από μια ευρύτατη περιοχή ελεύθερης κυκλοφορίας και διακίνησης ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών σε ζώνη του λυκόφωτος της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας, καθώς ο Ευρωπαίος πολίτης, ταξιδεύοντας αμέριμνα εντός της Ε.Ε., βρίσκεται εν αγνοία του (;) υπό καθεστώς διαρκούς ηλεκτρονικής επιτήρησης από μια «αόρατη» νεοταξίτικη ολιγαρχική ελίτ.
Η αφανής αυτή ομάδα, έχοντας αποκτήσει υπερεξουσίες, προκειμένου να ικανοποιήσει το ακόρεστο πάθος της για τον έλεγχο του ανθρώπου, έχει απεριόριστη πρόσβαση στις αποθηκευμένες στα ηλεκτρονικά αρχεία πληροφορίες και δεδομένα των πολιτών, με αποτέλεσμα να διαθέτει την ασύλληπτη ικανότητα δημιουργίας σε ελάχιστο χρόνο του ψηφιακού πορτρέτου κάθε ανυποψίαστου πολίτη.
Η εωσφορική υπερεθνική ελίτ φιλοδοξούσε από τότε να μεταβάλει την ευρωπαϊκή ήπειρο σε μια ιδιότυπη ψηφιακή φυλακή γιγαντιαίων διαστάσεων, ενώ σήμερα, μετά την παρέλευση 40 ετών από την υπογραφή της Συνθήκης Σένγκεν, οι Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα παν-οπτικό σύστημα ελέγχου που επιτρέπει την αδιάλειπτη επιτήρηση του δημόσιου χώρου, μέσω της λειτουργίας ψηφιακά εξελιγμένων καμερών αναγνώρισης προσώπου και καταγραφής των βιομετρικών αναγνωριστικών τους δεδομένων.
Συνεπώς, η συνθήκη Σένγκεν -σε συνδυασμό με τη λειτουργία και τη χρήση του συστήματος πληροφοριών Σένγκεν δεύτερης γενιάς (SIS II)- νομιμοποιεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα, αποδυναμώνοντας το πλαίσιο προστασίας της ιδιωτικής ζωής, καθώς και το αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη στη μόνωση και την ανωνυμία.
Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε ότι η συνθήκη Σένγκεν επέφερε το πρώτο σημαντικό πλήγμα στην αξία του ανθρώπου, εισάγοντας την έννοια του ανεπιθύμητου και ύποπτου πολίτη, στον οποίο απαγορεύεται η είσοδος στον «χώρο Σένγκεν» για λόγους διαφύλαξης της δημόσιας τάξης και της εθνικής ασφάλειας. Επομένως, το ανθρώπινο πρόσωπο μεταπίπτει σε αντικείμενο παρακολούθησης, ελέγχου και συλλογής πληροφοριών, εις βάρος του οποίου διαμορφώνεται κλίμα καχυποψίας, ακόμη και ενοχοποιήσεως των προθέσεών του.
ΠΕΡΙ ΑΜΥΝΑΣ
Στο πλαίσιο ενίσχυσης της ετοιμότητας της Ευρώπης απέναντι στη υποτιθέμενη και διαρκώς προπαγανδιζόμενη ρωσική απειλή, τα γεράκια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταξύ των οποίων η ύπατη εκπρόσωπος της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής Κάγια Κάλλας αλλά και ο (δικός μας, αλλά Ευρωπαίος πλέον) επίτροπος Μεταφορών Απόστολος Τζιτζικώστας πρότειναν τη συγκρότηση ενός πανευρωπαϊκού χώρου στρατιωτικής κινητικότητας μέχρι το 2027, με σκοπό την ταχεία μετακίνηση στρατευμάτων, οχημάτων και πολεμικού εξοπλισμού σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε. εντός αποκλειστικού χρόνου τριών ημερών από την εκδήλωση σοβαρής εμπόλεμης κρίσης στις ήδη τεταμένες ευρω-ρωσικές σχέσεις.
Για τη δημιουργία του «στρατιωτικού χώρου Σένγκεν» η Κομισιόν προτείνει την άρση των γραφειοκρατικών, των περιβαλλοντικών και λοιπών διασυνοριακών κανονισμών για τις ένοπλες δυνάμεις που ενεργούν υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ζητά από τα κράτη-μέλη να ορίσουν κρίσιμες εγκαταστάσεις στρατιωτικής κινητικότητας, αναβαθμίζοντας τις υφιστάμενες υποδομές τους (διεύρυνση σηράγγων, ενίσχυση γεφυρών και σιδηροδρομικών γραμμών, επέκταση της χωρητικότητας λιμένων και αεροδρομίων), προκειμένου να ανταποκριθούν στην επιτακτική ανάγκη μετακίνησης βαρέων στρατιωτικών οχημάτων, στο πλαίσιο ενός προγραμματιζόμενου και σχεδιαζόμενου παγκόσμιου πολέμου.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Όποιος πολίτης -έστω κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας- πρόλαβε να αφυπνιστεί, στοχαζόμενος πάνω στα πραγματικά αίτια της πανδημίας και της γενικευμένης κοινωνικής συμμόρφωσης στις υποχρεωτικά επιβαλλόμενες ιατρικές πράξεις, κατά παράβαση κάθε έννοιας ιατρικής δεοντολογίας και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εύκολα μπορεί να διαγνώσει ότι απέχουμε μόλις μισό βήμα πριν από την οριστική κατάρρευση της ανθρώπινης ελευθερίας και την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, ο σχηματισμός της οποίας θα αποσκοπεί στον πλήρη και απόλυτο έλεγχο της ανθρωπότητας.
Η εκκολαπτόμενη παγκόσμια κυβέρνηση θα επιβάλει στην αποσβολωμένη ανθρωπότητα το ολοκληρωτικό σύστημα της ψηφιακής διακυβέρνησης, που θα απαιτεί την υποχρεωτική ταυτοποίηση όλων των κατοίκων της Γης, μέσω της καθιέρωσης ενόςπροσωπικού αριθμού, όχι ασφαλώς εξυπηρέτησης, αλλά αδιάλειπτης επιτήρησης.
Η δομή της ψηφιακής διακυβέρνησης έχει σχεδιαστεί για να αποτελέσει τον πρώτο πυλώνα μιας μελλοντικής παγκοσμιοποιημένης εξουσίας, ενώπιον της οποίας θα ωχριούν τα απολυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα της εποχής του Μεσοπολέμου, αλλά θα χαμογελά σαρκαστικά το «θηρίο» της Αποκάλυψης.
*Δικηγόρος Αθηνών
