Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Μικροί Γαβριάδες στο χωριό, με γόνατα ματωμένα στις ανελέητες οδομαχίες, κεφάλια γεμάτα πληγές από τον πετροπόλεμο και μονίμως ανυπόδητοι, σεργιανίζαμε την ανυποταξία μας στα καλντερίμια με μια βρεγμένη φέτα ψωμί στο χέρι, πασπαλισμένη με μια υποψία ζάχαρης και με μάτια πάντοτε σε επιφυλακή