Μια ομάδα αστρονόμων δημιούργησε τις πιο ευκρινείς εικόνες από νεαρούς πλανήτες οι οποίοι σχηματίζονται γύρω από ένα μακρινό αστέρι, αποκαλύπτοντας δακτυλίους σκόνης.
Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές χρησιμοποιώντας ένα υπερσύγχρονο προσαρμοστικό οπτικό σύστημα, το οποίο ονομάζεται MagAO-X, εξέτασαν δύο πρωτοπλανήτες σε τροχιά γύρω από το PDS 70. Το αστέρι αυτό ηλικίας μόλις πέντε εκατομμυρίων ετών, βρίσκεται περίπου 370 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Κενταύρου. Με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, η έρευνα παρέχει μερικά ξεκάθαρα στοιχεία ότι οι νεαροί πλανήτες μπορούν να περιβάλλονται από πυκνούς δακτυλίους σκόνης. Αυτοί οι δίσκοι αναμένεται να μετατραπούν σε φεγγάρια τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια. Η ομάδα παρατήρησε επίσης σημαντικές αλλαγές στη φωτεινότητα των πλανητών καθώς αυτοί εξελίσσονται γρήγορα.
Μεταξύ χιλιάδων επιβεβαιωμένων εξωπλανητών πολύ λίγοι είναι γνωστό ότι βρίσκονται στο πρωτοπλανητικό στάδιο. Οι δύο πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το PDS 70, γνωστοί ως PDS 70 b και PDS 70 c, δίνουν την ευκαιρία στους αστρονόμους να παρακολουθήσουν πώς διαμορφώνονται οι κόσμοι και τα φεγγάρια τους. Κεντρικό στοιχείο της επιτυχίας της ομάδας είναι το MagAO-X το οποίο εγκαταστάθηκε στο τηλεσκόπιο Magellan 6,5 μέτρων στο Παρατηρητήριο Las Campanas στη Χιλή. Η προσαρμοστική οπτική αντισταθμίζει τις θολές επιδράσεις της ατμόσφαιρας της Γης, κάτι που κατά τα άλλα εμποδίζει τις επίγειες παρατηρήσεις. Η αυξημένη ανάλυση σημαίνει ότι το MagAO-X μπορεί να διακρίνει εξαιρετικά λεπτές λεπτομέρειες από απόσταση 370 ετών φωτός.
Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις από αυτές τις παρατηρήσεις ήταν η παρουσία φωτεινών, συμπαγών δακτυλίων σκόνης γύρω από τα PDS 70 b and c. Η κατανόηση αυτών των αρχικών σταδίων είναι μεγάλης σημασίας, καθώς η παρουσία σκονισμένων δίσκων μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι πλανήτες συσσωρεύουν μάζα και αν μπορούν να σχηματιστούν σημαντικά φεγγάρια. Ένα άλλο εύρημα ήταν το πόσο δραματικά διέφεραν οι πλανήτες σε φωτεινότητα μέσα σε μόλις τρία χρόνια. Η ομάδα ανακάλυψε ότι το PDS 70 b έπεσε περίπου στο ένα πέμπτο της αρχικής του φωτεινότητας, ενώ το PDS 70 c διπλασιάστηκε σε φωτεινότητα στο ίδιο χρονικό πλαίσιο.
Η συνεχής παρακολούθηση συστημάτων όπως το PDS 70 μπορεί να βοηθήσει να διευκρινιστεί εάν αυτές οι αλλαγές φωτεινότητας είναι τυπικές για πρωτοπλανήτες ή προκαλούνται από ιδιαίτερα χαοτικές εκρήξεις ανάπτυξης. Αν και η ανακάλυψη περισσότερων πλανητών σε ένα τόσο πρώιμο στάδιο σχηματισμού είναι τεχνικά δύσκολη, οι βελτιώσεις στην προσαρμοστική οπτική και στο σχεδιασμό των τηλεσκοπίων θα μπορούσαν να το κάνουν πιο εφικτό. Με το τρόπο αυτό οι αστρονόμοι ελπίζουν να εντοπίσουν λεπτομέρειες για το πώς σχηματίζονται τα αστέρια και οι πλανήτες τους.
Πηγή: Techmaniacs
