Η ανακάλυψη μπορεί να φέρει νέες θεραπείες για την απώλεια βάρους.
Είναι ένα οικείο συναίσθημα: να νιώθουμε ότι έχουμε κυριολεκτικά σκάσει από το φαγητό και παρόλα αυτά να βρίσκουμε… χώρο για γλυκό με τη λαχτάρα για κάτι γλυκό να υπερισχύει της αίσθησης πληρότητας.
Οι ειδικοί το έχουν ονομάσει «στομάχι του επιδόρπιου» που λειτουργεί ανεξάρτητα από το κανονικό μας στομάχι και ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι ανακάλυψε την αιτία του φαινομένου κατά το οποίο η επιθυμία για μια γλυκιά λιχουδιά μπορεί να υπερνικήσει το αίσθημα κορεσμού που συνήθως μας εμποδίζει να τρώμε περισσότερο όταν αισθανόμαστε χορτάτοι.
Η ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων θεραπειών απώλειας βάρους, συνδυάζοντας φάρμακα που καταπιέζουν την όρεξη με αυτά που μπορούν να απενεργοποιήσουν την επιθυμία για ζαχαρούχα τρόφιμα αναφέρουν οι ερευνητές.
Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Max Planck για τη Βιολογία της Γήρανσης διεξήγαγαν μια μελέτη σε ποντίκια, η οποία παρακολουθήθηκε σε ανθρώπους για να εντοπιστεί το τμήμα του εγκεφάλου και οι ορμόνες που μπορεί να είναι υπεύθυνες για το αίσθημα κορεσμού. Στην πρώτη μελέτη, διαπίστωσαν ότι «τα ποντίκια που ήταν εντελώς κορεσμένα έτρωγαν ακόμα επιδόρπια». Διαπίστωσαν ότι οι νευρώνες στον εγκέφαλο απελευθέρωσαν μόρια που στέλνουν ένα μήνυμα ότι το στομάχι είναι γεμάτο και ότι πρέπει να σταματήσει να τρώει. Αυτό συνήθως θεωρείται ως ένας μηχανισμός «προαγωγής του κορεσμού και πρόληψης της παχυσαρκίας».
Διαπίστωσαν, ωστόσο, ότι οι ίδιοι νευρώνες στην περιοχή του υποθαλάμου του εγκεφάλου πυροδότησαν επίσης την απελευθέρωση ορμονών ενδορφίνης, οι οποίες δημιουργούν ένα αίσθημα ανταμοιβής. Αυτό έκανε τα ποντίκια να «τρώνε ζάχαρη ακόμη και πέρα από την κορεσμό» και οι ερευνητές σημείωσαν: «Αυτή η οδός οπιοειδών στον εγκέφαλο ενεργοποιήθηκε ειδικά όταν τα ποντίκια έτρωγαν επιπλέον ζάχαρη, αλλά όχι όταν έτρωγαν κανονική ή λιπαρή τροφή».
Τα πειράματα
Για να επαληθεύσουν τα ευρήματά τους σε ανθρώπους, οι ερευνητές παρείχαν σε εθελοντές που πήραν μέρος σε σχετικά πειράματα διάλυμα ζάχαρης μέσω ενός σωλήνα καθώς έκαναν μαγνητική τομογραφία. Διαπίστωσαν ότι η ίδια περιοχή του εγκεφάλου ενεργοποιήθηκε όταν δοκίμασαν τη ζάχαρη.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Science» αναφέρει ότι οι νευρώνες, γνωστοί ως νευρώνες προ-οπιομελανοκορτίνη ή POMC, «όχι μόνο προάγουν τον κορεσμό σε συνθήκες σίτισης αλλά ταυτόχρονα ενεργοποιούν την όρεξη για ζάχαρη η οποία οδηγεί στην υπερκατανάλωση».
Αυτό το αντιφατικό αποτέλεσμα επισημάνθηκε στη μελέτη, η οποία σημειώνει ότι οι ίδιοι νευρώνες στον εγκέφαλο «ενεργοποιούν δύο σχεδόν αντίθετες διαδικασίες, δηλαδή τη μείωση της συνολικής πρόσληψης τροφής ενεργοποιώντας τους νευρώνες που προάγουν τον κορεσμό και την διέγερση της πρόσληψης ζάχαρης».
Στις αρχές της ανθρώπινης ιστορίας το να έχουμε έναν μηχανισμό που πυροδοτεί την επιθυμία για ζαχαρούχα τρόφιμα όπως τα φρούτα μπορεί να βοήθησε τους προγόνους μας να επιβιώσουν. «Η διέγερση της όρεξης για ζάχαρη μπορεί να ήταν εξελικτικά επωφελής όταν τα τρόφιμα ήταν σπάνια, επειδή τα σάκχαρα, όταν είναι διαθέσιμα, μπορούν εύκολα να απορροφηθούν και να μεταβολιστούν ως ένα ενεργειακό απόθεμα» αναφέρει η μελέτη.
Πηγή: Naftemporiki.gr
