Όταν μαθαίνεις για τη Σελήνη στο σχολείο, συνήθως σου λένε ότι η βαρύτητά της είναι ανεπαρκής για να συγκρατήσει μια σημαντική ατμόσφαιρα. Ωστόσο, το φεγγάρι περιβάλλεται από μια λεπτή, εφήμερη άλω αερίων – την εξώσφαιρα.
Αυτό το εκπληκτικό γεγονός ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά με τα όργανα που μετέφεραν οι αστροναύτες του προγράμματος Apollo. Η αδύναμη βαρύτητα του φεγγαριού σημαίνει ότι τα άτομα της εξώσφαιράς του απομακρύνονται συνεχώς στο διάστημα και, ως εκ τούτου, η συνεχής παρουσία τους σημαίνει ότι η προμήθεια αυτών των ατόμων αναπληρώνεται συνεχώς.
Μια νέα μελέτη εξετάζει πώς γίνεται αυτή η αναπλήρωση. Εξετάζει μια ομάδα στοιχείων που ίσως σε εκπλήξουν με την παρουσία τους στην ατμόσφαιρα της Σελήνης: τα αλκαλικά μέταλλα.
Τα αλκαλικά μέταλλα περιλαμβάνουν το λίθιο, το νάτριο, το κάλιο, το ρουβίδιο και το καίσιο. Στη Γη, είναι γνωστά για την αντιδραστικότητά τους. Στο φεγγάρι, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Στα σεληνιακά εδάφη και πετρώματα, τα αλκαλικά μέταλλα είναι δεσμευμένα σε ορυκτά, σχηματίζοντας σταθερούς χημικούς δεσμούς με το οξυγόνο και άλλα στοιχεία. Αλλά όταν απελευθερώνονται από την επιφάνεια, γίνονται συνήθως ουδέτερα άτομα και παραμένουν στην στοιχειώδη μορφή τους λόγω της έλλειψης υγρού νερού ή σημαντικής ατμόσφαιρας.
Η μελέτη επιδιώκει να απαντήσει πώς απελευθερώνονται αυτά τα άτομα από την επιφάνεια. Οι κύριες διαδικασίες είναι τρεις: οι μικρομετεωρίτες, τα ιοντικά σωματίδια από τον ηλιακό άνεμο και η φωτοαποδιάρθρωση από υψηλής ενέργειας φωτόνια του ήλιου. Οι μικρομετεωρίτες συνεισφέρουν περισσότερο, με περίπου 65% της αναπλήρωσης να οφείλεται σε αυτούς.
Αυτή η ανακάλυψη μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα πώς έχει εξελιχθεί η ατμόσφαιρα της Σελήνης και ανοίγει τον δρόμο για παρόμοιες έρευνες σε άλλα ουράνια σώματα, όπως ο Φόβος, ένας από τους δορυφόρους του Άρη.
Πηγή: Techmaniacs
