Του Απόστολου Διαμαντή
Η πρωτοφανής δήλωση της υπουργού Σοφίας Βούλτεψη, με την οποία μας δίνει εντολή, με έντονο σνομπισμό, να πάμε στα χωριά μας για διακοπές και όχι στα νησιά που είναι ακριβά, μπορεί να πάρει άνετα το χρυσό μετάλλιο του κυνισμού.
Στην ταινία του Σακελλάριου Υπάρχει και φιλότιμο, η υπηρέτρια πάει να ανοίξει την πόρτα και επιστρέφοντας ο Κωνσταντάρας τη ρωτάει: «ποιος είναι»;». «Δεν ξέρω κύριε…», του απαντάει αυτή με ύφος μαντάμ ντε Πομπαντούρ, «…σαν χωριάτες μου φαίνονται»! Έτσι συμβαίνει και με τη Βούλτεψη: σαν χωριάτες της φαινόμαστε, παρότι και η δική της οικογένεια προέρχεται από την επαρχία. Ο μόλις κρυπτόμενος απαξιωτικός τόνος της δήλωσης «να πάμε στα χωριά μας», αποκαλύπτει επίσης και το κυνικό πρόσωπο συνολικά της κυβέρνησης, η οποία σε κάθε ευκαιρία δείχνει μια απίστευτη αποστροφή σε οτιδήποτε θυμίζει λαό, επαρχία, φτώχια.
Εγώ βεβαίως, προσωπικώς, ουδέποτε πάω στα νησιά, διότι έχουν καταντήσει λόγω του τουρισμού εντελώς γελοία κατάσταση και μονίμως πάω στο χωριό μου, στο Πήλιο. Ωστόσο, εάν το χωριό σου δεν είναι στο Πήλιο και είναι, ας υποθέσουμε, η Ζαρούχλα ή η Άνω Μουσουνίτσα, τι γίνεται; Θα πρέπει να υποχρεώσουμε τους ψηφοφόρους της Βούλτεψη να τρέχουν στις ερημιές, επειδή η ίδια και η ανίκανη και αντιλαϊκή κυβέρνησή της δεν φροντίζουν για φτηνότερα ακτοπλοϊκά, για φτηνότερα ενοίκια, για φτηνότερο ρεύμα, για έλεγχο των τιμών, για έλεγχο των τουριστικών ροών, για επιδόματα αδείας και για δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων; Δηλαδή επειδή αυτή η διαπλεκόμενη κυβέρνηση ασχολείται μόνον με την υπεράσπιση των πλουσίων φίλων της, ο ελληνικός λαός θα πρέπει να ξεχάσει τη θάλασσα και να επιστρέψει στα ορεινά έρημα μέρη, όπως στην Τουρκοκρατία;
Κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει τη Βούλτεψη πως οι πολιτικές μέρες του καθεστώτος Μητσοτάκη τελειώνουν και σε λίγο η κυβέρνησή της θα αποτελεί τη μαύρη σελίδα της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας.
