Η ανθρωπότητα πέτυχε τελικά να πάρει επιτυχώς δείγματα από τον Bennu, έναν αστεοροειδή μεγέθους 500 μέτρων που υπάρχει περισσότερο από τη Γη. Τα δείγματα ήταν πλούσια σε άνθρακα και παρέχουν την καλύτερη εικόνα για την μορφή των χημικών ενώσεων στο πρώιμο ηλιακό μας σύστημα.
Τι μας δίδαξε η αποστολή Bennu;
Ότι ο Bennu είναι θραύσμα ενός πολύ μεγαλύτερου αντικειμένου που θρυμματίστηκε στην κύρια ζώνη αστεροειδών πριν από περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Εκείνο το αντικείμενο από το οποίο προήλθε είχε διάμετρο περίπου 200 χιλιομέτρων και προερχόταν από πολύ πιο μακριά στο ηλιακό σύστημα, πιθανότατα περίπου εκεί όπου βρίσκεται τώρα ο Κρόνος. Όλα τα βασικά δομικά στοιχεία της ζωής βρίσκονται σε αυτό το αντικείμενο και ο γονέας του ήταν πιθανότατα είτε ένας ωκεάνιος κόσμος είτε ένας λασπώδης κόσμος πολύ νωρίς στην ιστορία του ηλιακού συστήματος.
Οι περισσότεροι αστεροειδείς στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος είναι πετρώδεις, υψηλής πυκνότητας, κοντινά στη γη αντικείμενα. Αλλά ο Bennu είναι τελείως διαφορετικός. Είναι πολύ πιο πορώδης και πολύ λιγότερο πυκνός από ότι περιμέναμε.
Οι αστεροειδείς είναι ιδιαίτερα σημαντικοί στην κατανόηση της ζωής στο ηλιακό σύστημα, καθώς αν προσπαθήσουμε να συναρμολογήσουμε την ιστορία του, θα φθάσουμε σε ένα σημείο πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, όπου δεν έχει απομείνει κανένα αρχείο πετρωμάτων. Πρέπει να πάμε στους αστεροειδείς για να κατανοήσουμε όλη τη διαδρομή από τις απαρχές των ορυκτών και των οργανικών ουσιών και του σχηματισμού πάγου στο ηλιακό μας σύστημα. Εν ολίγοις κρατούν την εξέλιξη του ηλιακού συστήματος.
Μετά από ανάλυση, τα φωσφορικά άλατα που βρέθηκαν στον Bennu μοιάζουν με εξατμίσεις από έναν αρχαίο ωκεάνιο κόσμο, κάτι σαν έναν παγωμένο δορυφόρο που βλέπουμε γύρω από τον Κρόνο, λέει ο Dante Lauretta του University of Arizona. Και είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι με την ποικιλομορφία του οργανικού υλικού, σημειώνει.
Γιατί ο φώσφορος είναι τόσο σημαντικός για τη ζωή;
Οι δύο ράγες που σχηματίζουν τη δομή της διπλής έλικας του DNA είναι φωσφορικά άλατα συνδεδεμένα με σάκχαρα, εξηγεί ο Lauretta. Έτσι, το φωσφορικό άλας είναι απαραίτητο για τη δημιουργία του DNA και του RNA, σημειώνει. Και στη συνέχεια, μόλις φτάσουμε στα ζώα όπως εμείς, τα φωσφορικά ορυκτά βρίσκονται στα οστά και τα δόντια μας.
Από άποψη μάζας, ο φώσφορος είναι το πέμπτο πιο σημαντικό βιολογικό στοιχείο, μετά το υδρογόνο, τον άνθρακα, το οξυγόνο και το άζωτο εξηγεί ο ίδιος. Αλλά το πού βρήκε η γήινη ζωή τον φώσφορό της παραμένει ένα μυστήριο.
Βρήκαμε 13 από τα 20 αμινοξέα που χρησιμοποιούνται στη βιολογία στα δείγματά μας. Όσο για τα υπόλοιπα 7; Δεν μπορούμε να τα αποκλείσουμε ακόμη, μπορεί να ήταν κάτω από το σημερινό όριο ανίχνευσης. Βρήκαμε επίσης και τις τέσσερις νουκλεοβάσεις ή τα γράμματα του γενετικού κώδικα που χρησιμοποιούνται στο DNA, αυτό σημαίνει ότι η Γη έλαβε αυτές τις ενώσεις από αυτούς τους πλούσιους σε άνθρακα αστεροειδείς.
Τα δείγματα θα μπορούσαν ακόμη να αποκαλύψουν κάποιο είδος μικροαπολιθωμάτων ή ενδείξεων για παρελθοντική ζωή, αν υπάρχει. Ωστόσο το μυστήριο της προέλευσης της ζωής στη Γη συνεχίζει να υφίσταται.
Πηγή: Techmanics
