Η παρθική μπαταρία πιστεύεται ότι είναι περίπου 2000 ετών (από την περίοδο των Πάρθων, περίπου 250 π.Χ. έως το 250 Κ.Ε.
Στην ιστορία, υπήρξαν αρκετές καινοτόμες εφευρέσεις που έχουν διαμορφώσει τη σύγχρονη ζωή. Ο ηλεκτρισμός είναι μια από τις πιο επαναστατικές ανακαλύψεις στην ιστορία, μεταξύ πολλών άλλων εκπληκτικών ανακαλύψεων.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, αρκετοί επιστήμονες και εφευρέτες έχουν ξεχωρίσει για τη συμβολή τους στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. Ωστόσο, υπάρχουν και εντυπωσιακές ανακαλύψεις των οποίων ο εφευρέτης είναι άγνωστος και είναι σχεδόν 2000 χιλιάδων ετών.
Το 1936, ενώ κατασκεύαζαν έναν σιδηρόδρομο κοντά στη Βαγδάτη (κάποτε μέρος της πανίσχυρης Παρθικής Αυτοκρατορίας του Ιράν, περίπου το 250 π.Χ. έως το 250 Κ.Χ.), οι εργάτες έπεσαν πάνω σε αυτό που φαινόταν να είναι μια αρχαία μπαταρία, γνωστή πλέον ως Πάρθικη μπαταρία.
Το βάζο βρέθηκε στο Khujut Rabu λίγο έξω από τη Βαγδάτη, που εκτιμάται ότι είναι περίπου 2.000 ετών, και αποτελείται από ένα πήλινο βάζο γεμάτο με διάλυμα ξιδιού, που φιλοξενεί μια σιδερένια ράβδο που περικλείεται από έναν χάλκινο κύλινδρο. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η διαμόρφωση παράγει περίπου 1,1 έως 2,0 βολτ ηλεκτρικής ενέργειας.
Δοκιμές επιστημόνων αποκάλυψαν ότι όταν το βάζο της μπαταρίας γέμιζε με ξύδι (ή άλλους ηλεκτρολύτες), ήταν ικανό να παράγει μεταξύ 1,5-2,0 βολτ. Φωτογραφία: Tehran times
Το 1938, ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhelm Konig έδωσε την πρώτη περιγραφή του βάζου, επισημαίνοντας ότι έμοιαζε με ηλεκτρική μπαταρία. Ο αμερικανός επιστήμονας Willard F. M. Gray αργότερα αντέγραψε τη συσκευή, επιβεβαιώνοντας τις ηλεκτροχημικές της ικανότητες όταν γεμίστηκε με ηλεκτρολύτη όπως ο χυμός σταφυλιού, παρά το γεγονός ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος εμποδίζει την περαιτέρω εξερεύνηση.
Οι μελετητές συνεχίζουν να συζητούν για την πραγματική λειτουργία αυτών των βάζων. Ενώ κάποιοι υποστηρίζουν τη χρήση τους ως μπαταρίες, άλλοι είναι δύσπιστοι, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με την προέλευσή τους και την προβλεπόμενη χρήση τους. Αν ήταν μπαταρίες, όμως, ποιος τις κατασκεύασε και σε τι χρησίμευαν;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει γραπτή αναφορά για την ακριβή λειτουργία του βάζου, λόγω της καταστροφής ιρανικών λογοτεχνικών πηγών και βιβλιοθηκών από Άραβες κατά την εισβολή στα ιρανικά εδάφη τον 7ο αιώνα μ.Χ.
Δεν υπάρχει γραπτή αναφορά για την ακριβή λειτουργία του βάζου, αλλά η καλύτερη εικασία είναι ότι ήταν ένας τύπος μπαταρίας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μπαταρίες (αν αυτή είναι η σωστή λειτουργία τους) χρησιμοποιήθηκαν για την ηλεκτρολυτική πλάκα αντικειμένων, όπως η τοποθέτηση ενός στρώματος από ένα μέταλλο (χρυσός) στην επιφάνεια ενός άλλου (ασήμι), μια μέθοδος που εξακολουθεί να εφαρμόζεται στο Ιράν σήμερα.
Η ανακάλυψη θέτει υπό αμφισβήτηση τις αποδεκτές θεωρίες υπονοώντας ότι η ιδέα για μια μπαταρία μπορεί να υπήρχε πολύ πριν από την εφεύρεση του διάσημου επιστήμονα Alessandro Volta.
Για να θυμηθούμε μερικές από τις καθοριστικές στιγμές στην ανάπτυξη της ηλεκτρικής ενέργειας και της ενέργειας, η πρώτη από αυτές τις στιγμές ήταν αναμφίβολα όταν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι (2750 π.Χ.) πρωτοκαταγράφηκε ηλεκτρισμός με τη μορφή ηλεκτρικών ψαριών.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν το ηλεκτρικό γατόψαρο «βροντές του Νείλου». Προκάλεσε σχεδόν χιλιετίες θαυμασμού και ίντριγκας, συμπεριλαμβανομένης της διεξαγωγής και της τεκμηρίωσης ακατέργαστων πειραμάτων όπως το άγγιγμα των ψαριών με μια σιδερένια ράβδο για να προκαλέσει ηλεκτροπληξία.
Ο Θαλής της Μιλήτου ανακάλυψε το έτος 500 π.Χ. ότι το τρίψιμο ελαφρών υλικών όπως η γούνα ή τα φτερά με το κεχριμπάρι θα μπορούσε να παράγει στατικό ηλεκτρισμό. Μέχρι τη σοβαρή ανακάλυψη του στατικού ηλεκτρισμού από τον William Gilbert το 1600 μ.Χ., αυτό το στατικό φαινόμενο ήταν άγνωστο για σχεδόν 2.000 χρόνια.
Πηγή: hellas-now
