Στην ακτή Big Sur, της Καλιφόρνια, βρίσκεται ένα μυστηριώδες τοπίο, γεμάτο από διάσπαρτες τρύπες στο χώμα, την λάσπη και την άμμο, από τον πάτο του ωκεανού. Έχουν περάσει δεκαετίες από την πρώτη ανακάλυψή τους και ακόμα δεν είχαμε βρει πως προκαλούνται.
Τώρα, επιστήμονες από το Monterey Bay Aquarium Research Institute (MBARI) και το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, πιστεύουν πως έχουν καταλάβει πως δημιουργήθηκαν αυτά τα περίεργα κυκλικά μοτίβα του βυθού.
Μέχρι σήμερα, η επικρατούσα θεωρία έλεγε πως πρόκειται για θύλακες αερίων, στον πυθμένα του ωκεανού. Αυτό σημαίνει πως υπήρχαν φυσαλίδες από μεθάνιο ή και καυτά ρευστά, που ανεβαίνουν στην επιφάνεια, από το εσωτερικό του πλανήτη. Αυτό συμβαίνει όντως σε ορισμένα σημεία του κόσμου, όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είναι η αιτία της δημιουργίας των τρυπών.
Το Sur Pockmark Field στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια είναι το μεγαλύτερο του είδους του στη Βόρεια Αμερική. Είναι περίπου στο μέγεθος του Λος Άντζελες και περιέχει περισσότερες από 5.200 κοιλότητες, ο μέσος όρος των οποίων εκτείνεται σε πλάτος 175 μέτρα και βάθος 5 μέτρα.
Η εν λόγω τοποθεσία, προοριζόταν για ένα υπεράκτιο αιολικό πάρκο, όμως οι ανησυχίες για την ύπαρξη μεθανίου, βάζουν σε κίνδυνο την σταθερότητα των υποδομών.
Μια πρόσφατη αποστολή στα Sur Pockamrks, σε βάθος 500 με 1500 μέτρα, ένα υποβρύχιο ρομπότ, βρήκε ελάχιστα στοιχεία για αεραγωγούς μεθανίου ή άλλων υγρών. Για αυτό η ομάδα πλέον πιστεύει πως οι τρύπες σχηματίστηκαν από καθαρά από την βαρύτητα.
Οι μεγαλύτερες τρύπες, βρίσκονται σε μια ηπειρωτική πλαγιά και τα δείγματα που συνέλλεξε το ρομπότ από τον πυθμένα, υποδηλώνουν πως τα ιζήματα ρέουν στην πλαγιά κατά διαστήματα, εδώ και 280.000 χρόνια. Η τελευταία μεγάλη ροή συνέβη πριν από 14.000 χρόνια, πιθανότατα λόγω σεισμού ή κατάρρευσης της πλαγιάς.
Οι ερευνητές του MBARI, υποστηρίζουν πως τέτοια γεγονότα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διάβρωση στο κέντρο κάθε τρύπας. Όταν μεγάλη ποσότητα από ιζήματα κυλάει προς τα κάτω, μπορεί να προκαλέσει αρκετή διάβρωση, ώστε να σμιλέψει ακόμα μεγαλύτερες τρύπες, μετατοπίζοντας τις άκρες από πολλαπλές τρύπες, σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων, προτείνει η ομάδα.
«Συλλέξαμε έναν τεράστιο όγκο δεδομένων, επιτρέποντάς μας να κάνουμε μια εκπληκτική σύνδεση μεταξύ των σημαδιών και των ροών της βαρύτητας των ιζημάτων», λέει η ερευνήτρια τεχνικός Eve Lundsten στο MBARI.
«Δεν μπορέσαμε να προσδιορίσουμε ακριβώς πώς σχηματίστηκαν αρχικά αυτοί οι θύλακες, αλλά με την προηγμένη υποβρύχια τεχνολογία της MBARI, αποκτήσαμε νέα εικόνα για το πώς και γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά παρέμειναν στον πυθμένα της θάλασσας για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια».
Αυτές οι τρύπες, είναι ο λόγος που το Sur Pockmark είναι ένας από τους καλύτερα μελετημένους βυθούς την δυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής. Ακόμα και έτσι, δεν έχουμε μια σίγουρη απάντηση για το τι προκάλεσε αυτές τις μεγάλες τρύπες.
Μάλιστα, μέχρι πρόσφατα, οι επιστήμονες δεν γνώρισαν πως μικρές φώκιες έσκαβαν τις μικρότερες από τις τρύπες σε αυτό το σημείο.
Ο πυθμένας της θάλασσας είναι ακόμα άγνωστος για τον άνθρωπο σε μεγάλο βαθμό. Η τεράστια πίεση σε πολύ μεγάλα βάθη, κάνει την εξερεύνηση τρομερά δύσκολη, όμως έχουμε την ίδια περιέργεια για την θάλασσα, όσο έχουμε και για το διάστημα. Όσο η τεχνολογία προχωρά, αποκτούμε όλο και περισσότερα μέσα για να φτάσουμε σε ακόμα μεγαλύτερα βάθη και να ανακαλύψουμε ακόμα περισσότερα πράγματα για τον πλανήτη μας.
«Η επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι κρίσιμη για την επίτευξη των δραματικών περικοπών στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που απαιτούνται για την πρόληψη περαιτέρω μη αναστρέψιμης κλιματικής αλλαγής », λέει ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της MBARI, Chris Scholin.
“Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με τις πιθανές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας. Αυτή η έρευνα είναι ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι ερευνητές του MBARI απαντούν σε θεμελιώδεις ερωτήσεις σχετικά με τον ωκεανό μας για να βοηθήσουν στη λήψη αποφάσεων σχετικά με τον τρόπο χρήσης των θαλάσσιων πόρων.”
Πηγή: Techmaniacs
