Για πρώτη φορά το Deep Space Network της NASA, το οποίο είνια υπεύθυνο για την επικοινωνία με το θρυλικό σκάφος Voyager 1, μας δείχνει τα έξι μεγάλα πιάτα-κεραίες από το συγκρότημα επικοινωνίας στην Μανδρίτη. Ο συνδυασμός διάφορων κεραιών, γνωστός και ώς “arraying”, επιτρέπει στην NASA να δημιουργήσει μια τεράστια κεραία που μπορεί να λάβει ακόμα και τα πολύ αμυδρά σήματα του Voyager 12 από 24.000.000.000 χιλιόμετρα μακριά. Αυτή η απόσταση αυξάνεται μέρα με την μέρα! Για αυτό, ήδη οι μηχανικοί χειρίζονται την τεράστια διάταξη με πέντε κεραίες, ώστε να συλλέξουν τα συναρπαστικά δεδομένα που μας στέλνουν τα Voyager 1 και 2.
«Καθώς το Voyager απομακρύνεται, θα χρειαστούν έξι κεραίες», εξήγησε η διαστημική υπηρεσία σε μια δήλωση. Μάλιστα η έκτη κεραία έχει ήδη τοποθετηθεί και αναμένεται να λειτουργήσει σύντομα.
Τα Voyager 1 και 2 εκτοξεύτηκαν το 1977 και έχουν βγεί ήδη εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Είναι τα μόνα ανθρώπινα σκάφη που έχουν μπει στο διαστρικό διάστημα και αυτός είναι ο λόγος που τα δεδομένα που μας στέλνουν είναι ανεκτίμητα.
«Τα επιστημονικά δεδομένα που επιστρέφουν τα Voyagers γίνονται πιο πολύτιμα όσο πιο μακριά από τον Ήλιο πηγαίνουν, επομένως σίγουρα ενδιαφερόμαστε να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα επιστημονικά όργανα λειτουργικά», δήλωσε πέρυσι η Linda Spilker, επιστήμονας του προγράμματος Voyager.
Τα Voyager έχουν το όργανο Plasma Wave System (PWS), που ανιχνεύει το διαστρικό αέριο από το οποίο διέρχεται το σκάφος. Τα δεδομένα επιστρέφουν στην Γη για ανάλυση και έρευνα και πρέπει να συνεχίσουν να έρχονται. Για αυτό και απαιτούνται 6 κεραίες, προς το παρόν, ώστε να διατηρηθεί η επικοινωνία με τα σκάφη.
Το Deep Space Network της NASA, έχει τρεις διαφορετικές τοποθεσίες στην Γη, επιτρέποντας σε αποστολές να συνδεθούν με το δίκτυο και να στείλουν ή να λάβουν δεδομένα. Προς το παρόν το δίκτυο υποστηρίζει πάνω από 40 διαστημικές αποστολές, που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή.
Θα βρούμε κεραίες στο Barstow της Καλιφόρνια, στη Μανδρίτη της Ισπανίας και στην Καμπέρα της Αυστραλίας. Η Μανδρίτη ειναι το μόνο σύστημα επικοινωνίας με το βαθύ διάστημα, με 6 συνολικά γιγάντιες κεραίες. Τα άλλα συγκροτήματα έχουν από τέσσερις κεραίες το καθένα. Κάθε συκγρότημα αποτελείται από μία κεραία 70 μέτρων και οι υπόλοιπες κεραίες είναι 34 μέτρων.
Τα Voyager πλησιάζουν τα 50 χρόνια στο διάστημα και ίσως λειτουργούν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030. Τα επιστημονικά δεδομένα που μας στέλνουν είναι άνευ προηγουμένου, όμως το απόθεμα σε πυρηνικά καύσιμα δεν είναι ανεξάντλητο. Όμως τα καύσιμα δεν είναι ο μόνος κίνδυνος, αφού τα σκάφη αυτά βομβαρδίζονται από επιβλαβή κοσμική ακρινοβολία. Αυτή η ακτινοβολία έχει δημιουργηθεί από εκρήξεις αστέρων και αποτελείται από σωματίδια που κινούνται με τρομερά υψηλή ταχύτητα. Αυτές οι εκρήξεις είναι τα γνωστά supernova και τα σωματίδια που παράγονται μπορούν να καταστρέψουν τους γερασμένους υπολογιστές των Voyagers. Το σύμπαν τόσο μακριά από την προστασία του Ήλιου μας είναι επικίνδυνο και πολύ θανατηφόρο.
«Αποφεύγουμε τις σφαίρες εκεί έξω», είπε πρόσφατα ο Άλαν Κάμινγκς, ένας φυσικός των κοσμικών ακτίνων στο Caltech – το ερευνητικό πανεπιστήμιο που διαχειρίζεται το Εργαστήριο Αεριωθούμενης Προώθησης της NASA.
Πηγή: Techmaniacs
