Το διαστημικό σκάφος της NASA, Voyager 2 ακολουθούσε τον δίδυμο αδελφό του, το Voyager 1 στο τελευταίο σύνορο του ηλιακού μας συστήματος, μια περιοχή στην άκρη αυτού, όπου ο ηλιακός άνεμος προσκρούει στο λεπτό αέριο των άστρων.
Το Voyager 2 ωστόσο ακολούθησε διαφορετικό μονοπάτι εισερχόμενο σε αυτή τη περιοχή που αποκαλείται heliosheath στις 30 Αυγούστου 2007. Το σημείο όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται και αρχίζει να αλληλεπιδρά με το διαστρικό μέσο ονομάζεται heliosheath. Όπως εξηγεί η NASA, το heliosheath αποτελείται από τα εξής μέρη: το termination shock (το εσωτερικό τμήμα του ορίου), το heliopause (το εξωτερικό τμήμα του ορίου) και το τμήμα μεταξύ του εξωτερικού και του εσωτερικού ορίου. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα σε αυτό το pdf της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας και να δείτε την εικόνα που ακολουθεί παρακάτω.
Επειδή το Voyager 2 διέσχισε το όριο heliosheath, που ονομάζεται Termιnation Shock, περίπου 16 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από το Voyager 1 και σχεδόν 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα πιο κοντά στον ήλιο, επιβεβαίωσε ότι το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι κυκλικό, αλλά συμπιεσμένο ή βαθουλωμένο από το τοπικό διαστρικό μαγνητικό πεδίο του βαθέως διαστήματος. Έδειξε ότι το νότιο ημισφαίριο της ηλιόσφαιρας του ηλιακού συστήματος πιέζεται προς τα μέσα.
Ο ηλιακός άνεμος είναι ένα λεπτό αέριο ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων (πλάσμα) που εκτοξεύεται στο διάστημα από τον ήλιο. Αυτός πνέει προς όλες τις κατευθύνσεις, δημιουργώντας μια φούσκα στο διαστρικό διάστημα που εκτείνεται πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα. Αυτή η φυσαλίδα ονομάζεται heliosphere ή ηλιόσφαιρα και το Voyager 1 ήταν το πρώτο διαστημικό σκάφος που εξερεύνησε το εξωτερικό της στρώμα, όταν πέρασε μέσα από το heliosheath τον Δεκέμβριο του 2004. Καθώς το Voyager 1 έκανε αυτό το ιστορικό πέρασμα, συνάντησε το κρουστικό κύμα που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα και ονομάζεται κρουστικό κύμα παύσης ή τερματισμού του ηλιακού ανέμου, όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται απότομα από την πίεση του αερίου και του μαγνητικού πεδίου στο διαστρικό διάστημα.
Παρόλο που το Voyager 2 είναι το δεύτερο διαστημικό σκάφος που διασχίζει την περιοχή αυτή, τα αποτελέσματα είχαν μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον για δυο λόγους. Το Voyager 2 διαθέτει ένα όργανο που μπορεί να μετρήσει άμεσα την ταχύτητα, την πυκνότητα και τη θερμοκρασία του ηλιακού ανέμου. Αυτό το όργανο δεν λειτουργούσε στο Voyager 1 και οι εκτιμήσεις της ταχύτητας του ηλιακού ανέμου έπρεπε να γίνουν έμμεσα.
Δεύτερον, το Voyager 1 είχε μόνο μία διέλευση από το κρουστικό κύμα παύσης, η οποία συνέβη κατά τη διάρκεια ενός προβλήματος. Όμως το Voyager 2 είχε τουλάχιστον πέντε διαγνώσεις κρουστικών δονήσεων μέσα σε δύο ημέρες (σκεφθείτε το σαν το το κύμα σε μια παραλία και τρεις από αυτές είναι ξεκάθαρα στα δεδομένα. Μας δείχνουν ένα ασυνήθιστο ωστικό κύμα είχε αναφέρει η NASA.
Πηγή: Techmaniacs
