Εκείνο που μεσολάβησε ήταν ασφαλώς το άρθρο Κασσελάκη -με το οποίο επαναλαμβάνει το αίτημα για προσφυγή στις κάλπες- αλλά σε τελική ανάλυση ανέκαθεν “δουλειά” της αντιπολίτευσης είναι να ζητάει εκλογές. Έστω κι αν δεν έχει καταφανώς καμία ελπίδα να τις κερδίσει όπως εν προκειμένω. Υπάρχει η ανάγκη της συσπείρωσης και της αυτοσυντήρησης.
Το ερώτημα -που προκαλεί πια σύγχυση σε ολοένα και περισσότερους- είναι με ποια στρατηγική θα κινηθεί το επόμενο δίμηνο η ίδια η κυβέρνηση και ο επικεφαλής της απευθυνόμενος προς το εκλογικό σώμα…
Κάθε ημέρα που περνάει φαίνεται όλο και πιο καθαρά ότι υπάρχει εάν όχι δυσκολία οπωσδήποτε σοβαρή αμηχανία και ταλάντευση για το κεντρικό διακύβευμα που θέτει η ΝΔ για την επικείμενη αναμέτρηση. Τα διλήμματα που προβάλει έως τώρα γρονθοκοπούνται μεταξύ τους…
Ο κ. Μητσοτάκης και οι επιτελείς του θα πρέπει να πουν επιτέλους στο ακροατήριό τους εάν στις 9 Ιουνίου κρίνεται ή όχι η κυβερνητική σταθερότητα. Δεν μπορεί Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή να υπάρχει τέτοια απειλή και Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο να μην υπάρχει…
Αν έχουν έτσι όμως τα πράγματα, προς τι η κινδυνολογία και οι απειλές προς την εκλογική βάση της ΝΔ -από τα ίδια στόματα- τις μόλις προηγούμενες ημέρες; Κι αφού θεωρεί και ο κ. Μητσοτάκης ότι θα είναι “μεγάλη η διαφορά” από το δεύτερο κόμμα, γιατί δεν καταφέρνει να κρύψει το άγχος του επισείοντας ακόμη και τον ντεμοντέ πια μπαμπούλα του …2015;
Αν από την άλλη πλευρά προσγειωθεί στην πραγματικότητα και αναγνωρίσει την επαπειλούμενη τιμωρία και κατάρρευση, τότε όλος ο “αέρας” της αυτοπεποίθησης κινδυνεύει να χαθεί. Και είτε ζητάει κατόπιν, είτε όχι, εκλογές ο Κασσελάκης, τα πράγματα θα έχουν πάρει το δρόμο τους…
