Γενικά, το πολιτικό σύστημα έχει καταστεί εδώ και πολλά χρόνια έρμαιο των δημοσκοπικών “ευρημάτων”. Η ιδιαιτερότητα αυτής της συγκυρίας έχει να κάνει όμως με τον πολυκερματισμό που παρατηρείται στην αντιπολίτευση. Για πρώτη φορά δεν υπάρχει ισχυρό αντίπαλο δέος απέναντι στην κυβέρνηση και οι μνηστήρες της δεύτερης θέσης αυξάνονται διαρκώς
Είμαι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στα κομματικά γραφεία και διαδρόμους. Μια αυξομείωση στα ποσοστά έστω και μικρή είναι αρκετή για να επηρεάσει την ψυχολογία προς τη μία την άλλη κατεύθυνση. Από το ζενίθ στο ναδίρ και αντίστροφα.
Το προηγούμενο διάστημα που το ΠΑΣΟΚ είχε ένα σχετικό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζαν στην Χαριλάου Τρικούπη και ο Νίκος Ανδρουλάκης κομπορρημονούσε ότι αυτός θα είναι μετά τις ευρωεκλογές ο νέος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στον ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα είχαν βάλει πλερέζες
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα που οι τάσεις δείχνουν να έχουν κάπως διαφοροποιηθεί έχουν αντιστραφεί και οι ρόλοι. Στην Κουμουνδούρου γελάνε και τα μουστάκια τους κι ο Κασσελάκης βιάζεται να θριαμβολογήσει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει» ενώ στην Χαριλάου τρικούπη ανακαλύπτουν «εχθρούς» και «παιχνίδια» στις εταιρείες δημοσκοπήσεων που οι ίδιες μέχρι προχθές τους ευνοούσαν..
Το τραγικό για τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και τις κοντόθωρες αναλύσεις τους είναι ότι ενώ μαλώνουν για την υποδιαίρεση του εκατοστού προβάλει ι ορατός ο κίνδυνος να ξεπεταχτεί στο φίνις, μπροστά τους, κάποιος άλλος. Είτε από τα αριστερά είναι από τα δεξιά.
Την εξάρτησή της από τις δημοσκοπήσεις πληρώνει, με άλλο τρόπο, και η ΝΔ. Επαναπαυμένη στις δάφνες των υψηλών ποσοστών από το 2019 έως και σήμερα η κυβερνητική ηγεσία, προχώρησε σε αποφάσεις και κινήσεις που πίστευε ότι δεν θα της δημιουργούσαν σοβαρό πρόβλημα.
Τώρα που εκ των υστέρων διαπιστώνουν ότι τόσο η ψήφιση του νόμου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών όσο και οι χειρισμοί στην υπόθεση των Τεμπών έχουν προκαλέσει ακατάσχετη αιμορραγία, τρέχουν και δεν φτάνουν.
Η τραγωδία γι αυτούς είναι ότι λόγω της αλαζονείας που επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου όποιος «διαισθανόταν» κάτι τέτοιο έως πρότινος έμπαινε σε μαύρη λίστα ως εν δυνάμει υπονομευτής και εχθρός. Τώρα που οι κυλιόμενες μετρήσεις δείχνουν πως η ζημιά δεν μαζεύεται είναι αργά.
Αυτά συμβαίνουν -στους μεν και στους δε- όταν η επικοινωνία έχει υποκαταστήσει πλήρως την πολιτική και την ουσία τους. Οι εταιρείες μετρήσεων θα τους κάνουν καψόνια και οι δημοσκοπήσεις θα θυμίζουν σκοτσέζικο ντους…
