Η κυρία Καρυστιανού ενεργοποίησε τον πόνο των Ελλήνων μετά το έγκλημα. Και έδωσε στη μαζική δολοφονία την πανευρωπαϊκή διάσταση που εξαρχής έπρεπε να έχει, πηγαίνοντας στην Ευρωβουλή
Του Βασίλη Βέργη
Ο Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέως δεν… καταδέχτηκε να παραστεί στη Βουλή την ημέρα που συζητήθηκε το (δήθεν) πόρισμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας – Εξεταστικής Επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών. Θα είχε, φαίνεται, πιο σημαντικά πράγματα να κάνει μέσα στη μέρα του από τη δολοφονία 57 ανθρώπων σε τρένο τη μοιραία νύχτα που ήταν αρμόδιος υπουργός Μεταφορών…
Ο πολιτικός, ο οποίος διαθέτει ισχυρό όνομα-κληρονομιά, αλλά ταυτόχρονα και συνείδηση ανίσχυρη να ανταποκριθεί, αποτελεί πλέον το μεγαλύτερο «βαρίδι» στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και, όπως μας έχει διδάξει η (πρόσφατη) ιστορία, ο πρωθυπουργός τα βαρίδια τα… αποχωρίζεται (κατ’ άλλους το σωστό ρήμα είναι «ξεφορτώνεται»), όταν αντιλαμβάνεται ότι απειλούν να του βουλιάξουν το καράβι. Η υπόθεση των υποκλοπών των πρώτων, λέω του Predator, απέδειξε του λόγου το αληθές.
Όσο περνούν οι μέρες και βγαίνουν στη δημοσιότητα οι δημοσκοπήσεις, πόσο μάλλον οι φήμες για κρυφές, που είναι ακόμη πιο σκληρές, τόσο πληθαίνουν οι «φωνές» κατά του Κώστα Καραμανλή εντός Νέας Δημοκρατίας. Γιατί στην κοινωνία ο πρώην υπουργός Μεταφορών είναι «καμένο χαρτί». Ένα πρόσωπο στο οποίο χρεώνουν την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία των Τεμπών. Και απαιτούν οι Έλληνες να περάσει το κατώφλι της Δικαιοσύνης, για να κρίνει εκείνη εάν είναι αθώος ή ένοχος. Όπως θα συνέβαινε σε κάθε πολιτισμένη χώρα δηλαδή.
Η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή λειτούργησε, για την ώρα, ως ασπίδα για τον «υπουργό των Τεμπών», όμως πολιτικά η υπόθεση αποτελεί τον Νο 1 λόγο της τεράστιας φθοράς για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την παράταξη εξουσίας του. Οι δημοσκοπήσεις φανερώνουν και αριθμητικά την κατρακύλα, την ίδια ώρα που η κοινωνική οργή είναι ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω.
Όταν «μπάζωναν» τα στοιχεία, όταν «μόνταραν» τις συνομιλίες -όποιοι το έκαναν…- δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα έβρισκαν μπροστά τους μία Μαρία Καρυστιανού. Πίστευαν στο ρητό «μπαζώνω, μοντάρω, τελειώσαμε», αλλά λησμόνησαν ότι το πρόσωπο μιας μάνας μπορεί παντοτινά να λειτουργήσει ως εφαλτήριο, ως ξυπνητήρι για ολόκληρο λαό.
Η κυρία Καρυστιανού, με σημαία την αξιοπρέπεια και το δίκιο, ενεργοποίησε τον πόνο των Ελλήνων μετά το έγκλημα. Και έδωσε στη μαζική δολοφονία την πανευρωπαϊκή διάσταση που εξαρχής έπρεπε να έχει, πηγαίνοντας στην Ευρωβουλή.
Η πλάτη της κυβέρνησης Μητσοτάκη πλησιάζει διαρκώς στον τοίχο. Οι αποκαλύψεις για τη μονταζιέρα των συνομιλιών, το γεγονός ότι κάποιοι ισχυροί «φίλοι» δείχνουν πια να αποστασιοποιούνται αρνούμενοι όχι μόνο ρόλο «πλυντηρίου», αλλά βγάζοντας στη… σέντρα αλήθειες, οι δημοσκοπήσεις με την κατρακύλα που πέφτουν βροχή, οι 1.400.000 υπογραφές, όλα αυτά μαζί δεν είναι μπάζωμα, είναι… παραμάζωμα!
Ο κ. Μητσοτάκης είναι τυχερός, καθώς για την ώρα δεν έχει απέναντί του ισχυρή αντιπολίτευση, η οποία θα μπορούσε να καρπωθεί τη δική του φθορά και να του προκαλέσει ανοιχτά πρόβλημα αμφισβήτησης της «ηγεμονίας». Από την άλλη πλευρά όμως, η ανάδειξη όλο και περισσότερων πολιτικών σχηματισμών που αποκτούν ποσοστιαία δύναμη φέρνει χτυπήματα από παντού στον πρωθυπουργό.
Εκείνοι που ξέρουν εκτιμούν ότι στο τέλος της διαδρομής, μπροστά στον κίνδυνο «καταστροφής» στις ευρωεκλογές, η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας θα… θυσιάσει τον Κώστα Καραμανλή. Τώρα τι ακριβώς σημαίνει «θυσία» για έναν πολιτικό που έπρεπε ο ίδιος να είχε θέσει εαυτόν στη διάθεση της Δικαιοσύνης, αδυνατώ να σας πω.
Η πείρα μάς έχει διδάξει όμως πως όταν… σφίγγουν τα γάλατα, ο πρωθυπουργός δεν καταλαβαίνει ούτε από «συγγένειες» ούτε από «μεγαλοοικογένειες».
Για την ώρα, πάντως, η ελληνική κοινωνία δεν καταλαβαίνει ούτε από μοντάζ ούτε από μπάζωμα. Και με την αντίδρασή της μοιάζει να τους φωνάζει «θα σας πάρουμε… παραμάζωμα»!
