Του Παναγιώτη Κωστόπουλου*
Μια απλή ανάγνωση των γεγονότων μάς έκανε να πέσουμε ακριβώς μέσα στις προβλέψεις μας για την ψήφιση του νομοσχεδίου περί του «γάμου» των ομοφυλοφίλων και τη συμπεριφορά των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, στο κυβερνών κόμμα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ο πρωθυπουργός γιατί πέρασε το νομοσχέδιο, έχοντας πετύχει να ικανοποιήσει αυτούς που του το υπαγόρευσαν αλλά και να δώσει ένα άλλοθι σε όσους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας ψάχνουν να βρουν για να την ξαναστηρίξουν.
Όμως, είναι και οι βουλευτές της Ν.Δ. ευχαριστημένοι. Όσοι ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου γιατί πειθάρχησαν κομματικά και είναι καλά και υπάκουα παιδιά στον πρωθυπουργό και στο «σύστημα». Όσοι απείχαν από την ψηφοφορία, επειδή νομίζουν ότι αφενός ικανοποίησαν τον πρωθυπουργό, αφού δεν καταψήφισαν, αφετέρου τους ψηφοφόρους τους, διότι δεν υπερψήφισαν. Προφανώς δεν τους ενδιαφέρει ότι έγιναν η χλεύη όλου του πολιτικού φάσματος και της κοινωνίας. Όσοι καταψήφισαν το νομοσχέδιο είναι ευχαριστημένοι, γιατί έχουν τη συνείδησή τους καθαρή ή γιατί ικανοποίησαν τους ψηφοφόρους τους, ενώ παράλληλα δεν προξένησαν κακό στο κόμμα τους, ούτε τους πείραξε κανείς.
Προφανώς βρίσκουν και τα κάνουν. Βρίσκουν έναν λαό που, αποχαυνωμένος και κολλημένος στα κινητά και στις οθόνες της τηλεόρασης, υπακούει πιστά, ακούσια ή εκούσια, στα κελεύσματα της πολιτικής ορθότητας. Έναν λαό που εκπαιδεύεται στην τεμπελιά, αρκούμενος στα ψευτοεπιδόματα. Που έχει μάθει να ικανοποιείται με το λίγο και το αυτονόητο, και μοιάζει απονευρωμένος και ανήμπορος να αντιδράσει για οτιδήποτε, έχοντας παραχωρήσει τις ελευθερίες του στο σοσιαλ-φιλελεύθερο κράτος-πατερούλη.
Παράλληλα, δεν υπάρχει αντιπολίτευση μεγάλων κομμάτων. Οι αστειότητες που βλέπουμε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο με την εκλογή Κασσελάκη όσο και αναφορικά με το Συνέδριο του κόμματος, δείχνουν τελικά ότι μπορούν να πάνε ακόμα χειρότερα, χωρίς να το προσπαθήσουν ιδιαίτερα. Το δε ΠΑΣΟΚ είναι τυχερό που δεν βλέπει πτώση.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης τρία διαφορετικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά) της Κεντροαριστεράς, με ποσοστά από 3% έως 13% και συνολικό ποσοστό γύρω στο 28%. Αργά ή γρήγορα θα ενωθούν, με κάποιες απώλειες, βέβαια, προς τη Νέα Δημοκρατία. Εκεί, λοιπόν, είναι που θα ξαναγυρίσει ο Αλέξης Τσίπρας ως αρχηγός της ένωσης των τριών, δικαιωμένος (εδώ γελάμε) από την Ιστορία. Βέβαια, όχι χωρίς απώλειες, αφού ένα μέρος των τριών θα φύγει προς τη Ν.Δ.
Όλα τα παραπάνω τοποθετούν φαινομενικά τον πρωθυπουργό σε θέση αυτοκράτορα και κάνουν την κυβέρνηση αλαζονική, με συνέπεια να μην αφουγκράζεται τη βάση του κόμματος. Όμως, επιτρέψτε μου μια πρόβλεψη: Η κυβέρνηση στις ευρωεκλογές θα φάει ένα ηχηρό χαστούκι, αφού θα έχουμε εκπλήξεις, με μεγαλύτερη το ποσοστό που θα πάρει το κόμμα ΝΙΚΗ. Προφανώς δεν εννοώ έκπληξη το 5% ή το 6%. Αν μετουσιωθεί στην κάλπη αυτό που βλέπουμε στην κοινωνία (και όχι στις δημοσκοπήσεις), θα αλλάξουν τα δεδομένα στο πολιτικό γίγνεσθαι. Σε περίπου τρεις μήνες θα φανεί αν έκανα σωστή εκτίμηση.
*(Μ.Α.) ∆ημόσιας Ιστορίας
