«Βγήκε νικητής ή όχι ο Κασσελάκης;», «κέρδισε ή έχασε ο Τσίπρας;», «ποιο ρόλο έπαιξε τελικά η Γεροβασίλη;» είναι μερικά από τα ερωτήματα που -εν μέσω γενικευμένης κρίσης στο πολιτικό σύστημα αλλά και στη χώρα ολόκληρη- ταλανίζουν από χθες τον μικρόκοσμο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ακούγοντας κανείς πάντως και τους έμπειρους των κομματικών μαγειρείων, καταλαβαίνει ότι αν κάποιοι «επικράτησαν» αυτοί είναι οι μηχανισμοί. Λειτούργησαν ψυχρά με όρους αυτοσυντήρησης και μπορούν να θεωρηθούν οι «νικητές» αυτής της (θλιβερής από πολλές πλευρές) αναμέτρησης.
Με βάση την ίδια προσέγγιση, κανείς από τους πρωταγωνιστές -και κυρίως Κασσελάκης και Τσίπρας- δεν έφυγε κερδισμένος. Περισσότερο ή λιγότερο ο καθένας.
Οι κομματικοί «κοτζαμπάσηδες» -που θα λέγαμε άλλοτε- είναι που, διαπρέποντας στη μηχανορραφία και την ίντριγκα, βγήκαν θριαμβευτές διότι αυτοί έχουν θέσει πλέον υπό ομηρεία την ηγεσία. Τη σημερινή και την προηγούμενη.
Το ένστικτο της «επιβίωσης» ήταν αυτό που οδήγησε και στη μαζική πατροκτονία του Τσίπρα ακόμη και από στελέχη που έως προχθές στέκονταν προσοχή μπροστά του. Όταν ο Παππάς, ο Πολάκης, ο Καρανίκας και η Ακρίτα όπως και άλλοι επιλέγουν να τον αγνοήσουν και την κρίσιμη στιγμή να αλλάξουν στρατόπεδο και να συνταχθούν ανοικτά με τον Κασσελάκη (ή πιο διπλωματικά όπως ο Φάμελλος), το κάνουν στη βάση της δικής τους ατζέντας και προσωπικής προοπτικής.
Ευφυής ο πρώην πρωθυπουργός, ενδεχομένως από χθες να το αντιλαμβάνεται αυτό εντονότερα. Για αυτό και (με έκδηλη πικρία) διαμήνυσε ότι «όλοι θα κριθούν από τα αποτελέσματα». Μένει να φανεί και τι έκταση θα λάβει τώρα η επιχείρηση «αποτσιπροποίησης».
Από την άλλη πλευρά, η ομηρεία Κασσελάκη από τους προύχοντες της κομματικής νομενκλατούρας είναι αυταπόδεικτη. Πέραν των «μετοχών» που –στο όνομα της συλλογικότητας- αποδέχτηκε να τους διανείμει από σήμερα για να μην είναι μονοπρόσωπη η κομματική «Α.Ε.», χωρίς την αναβάπτιση που θα ήθελε, θα ζει ανά πάσα στιγμή με το άγχος της σύγκλησης έκτακτης γενικής συνέλευσης…
