Τρεις μέρες χρειάστηκε η κυβέρνηση για να ανακοινώσει τα μέτρα για την καταπολέμηση της οπαδικής βίας. Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης (7/12) έξω απ’ το κλειστό του Ρέντη «Μελίνα Μερκούρη» μια ομάδα χούλιγκαν του Ολυμπιακού επιτέθηκε σε αστυνομικούς και τραυμάτισε σοβαρά με ναυτική φωτοβολίδα έναν εξ αυτών, ο οποίος δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Και το μεσημέρι της Δευτέρας (11/12), τρία 24ωρα αργότερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης ανακοίνωσε το κυβερνητικό σχέδιο για την πάταξη της βίας.
Μόνο που τα νέα -όπως παρουσιάστηκαν- μέτρα (κάμερες υψηλής ευκρίνειας στα γήπεδα, σύστημα ηλεκτρονικής εισόδου και ταυτοπροσωπίας και αυστηροποίηση των ποινών) κάθε άλλο παρά νέα είναι, αφού κι άλλες φορές κατά το παρελθόν (πρόσφατα αλλά και παλαιότερα) χρησιμοποιήθηκαν από κυβερνήσεις ή υπουργούς ως «λύσεις» για το πρόβλημα της οπαδικής βίας. Τίποτα όμως δεν έχει αλλάξει. Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο καθώς κατά τα τελευταία χρόνια τα περιστατικά βίας έχουν αυξηθεί και κυρίως έχουν κλιμακωθεί ως προς την αγριότητα και την έντασή τους. Τούτο όμως δεν σχετίζεται με τον αθλητισμό αλλά συνολικά με την κοινωνία. Πρόκειται για ένα μείζον κοινωνικό φαινόμενο που απλώς βρίσκει πεδίο δράσης με πρόσχημα τη «δήθεν» αγάπη για την ομάδα…
Όντας ακόμα νωπό το αίμα του άτυχου αστυνομικού που χτυπήθηκε από φωτοβολίδα στα επεισόδια του Ρέντη, η κυβέρνηση θέλησε να δείξει ότι παίρνει δραστικά μέτρα. Και το έκανε επιλέγοντας κατά κύριο λόγο τo λουκέτο στα γήπεδα της Super League. Κι αν στον γενικό πληθυσμό, που δεν επισκέπτεται συχνά τα γήπεδα και που παρακολουθεί εξ αποστάσεως τα αθλητικά δρώμενα, αυτό μπορεί να φαντάζει ως μία δράση κι ως μια ικανοποιητική αντίδραση από πλευράς κυβέρνησης, για τους γνωρίζοντες απλώς θεωρείται η ευκολότερη των λύσεων που ουσιαστικά (και αποδεδειγμένα) δεν επιλύει το πρόβλημα.
Απόφαση που «τσουβαλιάζει» τους φιλάθλους
Αντιθέτως, «τσουβαλιάζει» τους υγιείς φιλάθλους κι εκείνους που έχουν πληρώσει αρκετά χρήματα για να αγοράσουν εισιτήριο διαρκείας, με όσους δεν ενδιαφέρονται καν για την εξέλιξη των αγώνων αλλά προτιμούν σε κάθε ευκαιρία το… μπάχαλο. Επί της ουσίας, με αυτό το μέτρο τιμωρείται ο υγιής φίλαθλος κι όχι ο χούλιγκαν. Όπως επίσης τιμωρείται συνολικά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και όχι οι αυτοί καθ’ αυτοί ένοχοι…
