Μεγαλώνει το κενό προς τα δεξιά λόγω της αποϊδεολογικοποίησης της Ν.Δ., προκαλώντας αποσχιστικές τάσεις στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της παράταξης
Του Πάνου Σώκου
Αν υπάρχει ένα θέμα στο οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δείξει επιμονή, υπομονή και μακροπρόθεσμη στρατηγική, αυτό είναι η μετάλλαξη της Ν.Δ. σε ένα κόμμα που είναι πιο πολύ μηχανισμός εξουσίας παρά ένα κόμμα με σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Για την ακρίβεια, είναι ένα κόμμα «χοάνη», που ενσωματώνει δυνάμεις από το φιλελεύθερο Κέντρο, τη λαϊκή Δεξιά και φτάνει μέχρι τις παρυφές της Ακροδεξιάς. Ο ίδιος, εξάλλου, τον περασμένο Ιανουάριο σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» είχε πει ότι είναι ένας προοδευτικός κεντροδεξιός πολιτικός που άλλαξε το κόμμα του – «δεν νομίζω ότι μοιάζει πολύ σήμερα με τη Ν.Δ. άλλων δεκαετιών». Είχε τονίσει ακόμα ότι η Νέα Δημοκρατία ακολούθησε μια κυβερνητική πολιτική που δεν περιορίζεται εύκολα σε ιδεολογικά στεγανά, ενώ παλιότερα είχε πει ότι δεν κρίνει τους υπουργούς που επιλέγει από την ιδεολογία τους αλλά από το ποιος μπορεί να κάνει τη δουλειά. Η αποϊδεολογικοποίηση, λοιπόν, της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι σαφής και ομολογημένη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος με την ίδια ευκολία έχει στην κυβέρνησή του υπουργούς από το παλιό ΠΑΣΟΚ αλλά και από τον ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Αυτή η αποϊδεολογικοποιημένη πανσπερμία μέχρι τώρα τού έχει βγει, κι αυτό γιατί η εξουσία είναι η καλύτερη συγκολλητική ουσία και ως εκ τούτου ουδείς διανοείται να τον αμφισβητήσει.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι διαφωνίες στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης δεν είναι ορατές και δεν εκδηλώνονται. Υπό προϋποθέσεις αυτή η αποϊδεολογικοποιημένη συγκατοίκηση, στο όνομα της κυβερνητικής εξουσίας, που έχει επιβάλει ο Κ. Μητσοτάκης είναι πολύ πιθανόν -και όχι στο μακρινό μέλλον- να εξελιχθεί σε «μπούμερανγκ» για τον ίδιο και τη «δική του Ν.Δ.», όπως αρέσκεται να λέει. Το πρώτο μήνυμα το έστειλε το εκλογικό σώμα στις εκλογές Μαΐου – Ιουνίου, που ανέδειξε στη Βουλή τρία κόμματα που κινούνται δεξιά της Ν.Δ. (Ελληνική Λύση 4,44%, «Σπαρτιάτες» 4,68% και ΝΙΚΗ 3,7%) και τα οποία συγκέντρωσαν περίπου 13%! Αυτό σημαίνει ότι η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τα δεξιά της αφήνει ζωτικό χώρο ο οποίος καλύπτεται από νέα κόμματα. Το δεύτερο μήνυμα στέλνεται αυτές τις μέρες από κορυφαία στελέχη που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη στροφή του πρωθυπουργού. Είναι οι διαφωνίες που εκφράζει με έντονο τρόπο ο Αντώνης Σαμαράς για τα Ελληνοτουρκικά ή για άλλα θέματα, όπως είναι π.χ. ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών. Ειδικά για το δεύτερο θέμα έντονα διαφωνεί και ο εκ του ΛΑΟΣ προερχόμενος Μάκης Βορίδης, ενώ κι άλλοι βουλευτές εκδηλώνονται σιγά σιγά. Δεν έχει σημασία τούτη τη στιγμή αν ο πρώην πρωθυπουργός ή ο νυν υπουργός Επικρατείας και αρκετοί άλλοι πέρα από τη δημοσιοποίηση των διαφωνιών τους θα προβούν στο μέλλον σε κινήσεις που θα αμφισβητήσουν τον κ. Μητσοτάκη (δύσκολο, ενώ σε αυτή τη συγκυρία ίσως και να βολεύει τον πρωθυπουργό να υπάρχουν αυτές οι φωνές στο εσωτερικό της Ν.Δ.). Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι ότι εκφράζονται δημόσια διαφωνίες για καίρια θέματα της μητσοτακικής πολιτικής, που στο δεξιό ακροατήριο είναι δημοφιλή και τροφοδοτούν αργά αλλά σταθερά αποσχιστικές τάσεις παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων, όσο ο πρωθυπουργός επιμένει να τα υλοποιήσει. Ο κ. Μητσοτάκης για την ώρα παίζει καλά το παιχνίδι, από τη μία, να εμφανίζεται κεντρώος και προοδευτικός, και να προωθεί ανάλογες πολιτικές και, από την άλλη, να συνυπάρχει με στελέχη που παίζουν «δεξιά άμυνα». Όμως, το κενό προς τα δεξιά μεγαλώνει και αυτή η ακροβασία θα του γυρίσει μπούμερανγκ.
