Το ένα είναι η αλαζονεία του 41% των τελευταίων εκλογών και η ανυπαρξία αντιπολίτευσης να έχει αποκόψει και τα τελευταία ίχνη σύνδεσης της κυβέρνησης με την κοινωνική πραγματικότητα. Κάτι που δεν είναι διόλου απίθανο βέβαια αν κρίνουμε και από την προ ημερών δήλωση Βορίδη ότι κρίθηκε στις κάλπες ακόμη και το θέμα της τραγωδίας των Τεμπών. Κι αν δεν σεμνύνονται για τις 57 αθώες ψυχές, στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες θα κολλήσουν;
Το δεύτερο είναι ότι παρά τους πανηγυρισμούς και τις επενδυτικές βαθμίδες τα πράγματα στην οικονομία δεν πάνε καθόλου καλά και ότι η κυβέρνηση υπό το κράτος πανικού καταφεύγει άρον-άρον στην παλιά δοκιμασμένη (!!) συνταγή της φοροσυλλογής και των φοροεπιδρομών προς πάσα κατεύθυνση.
Η διάσταση αυτή περιγράφεται μάλιστα ως πολύ πιο σοβαρή και από την πολιτική αλλά και προσωπική αναξιοπιστία που προκύπτει για την Νέα Δημοκρατία και τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη. Όλες οι δηλώσεις τις οποίες έκαναν πως όχι μόνο δεν θα υπάρξει αύξηση φόρων, άμεσων ή έμμεσων, αλλά θα ακολουθήσει και περαιτέρω μείωση τους, θα εύχονταν τώρα να βρεθεί κάποιος τρόπος να “εξαφανιστούν”. Αυτό όμως είναι το λιγότερο…
Σημαντική παράμετρο αποτελεί βεβαίως και η εσωτερική ανακατωσούρα που αρχίζει να σημειώνεται μεταξύ των βουλευτών της ΝΔ και οι οποίοι γίνονται δεκτές των πρώτων σοβαρών αντιδράσεων.
Όπως και να χει το πράγμα πάντως φαίνεται κατά τους γνωρίζοντες ότι βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της νέας φορολογικής περιπέτειας για την ελληνική κοινωνία. Και ανεξάρτητα από το ποιοι ακριβώς θα πληρώσουν το μάρμαρο, θεωρείται βέβαιη η περαιτέρω διεύρυνση του κεφαλικού φόρου καθώς το νούμερο που “πρέπει” να καλυφθεί αγγίζει περί τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τόσοι υπολογίζονται οι φόροι που θα αναλογούσαν στα 40 δις ευρώ που σύμφωνα με τον Γ. Στουρνάρα είναι η παραοικονομία στην χώρα μας όταν όμως ήδη η τσακισμένη από τα μνημόνια ελληνική κοινωνία πληρώνει φόρους 60 δις χωρίς καν την ανάλογη ανταποδοτικότητα.
Και για να έχουμε μία τάξη μεγέθους, από το χαράτσωμα που ανακοινώθηκε για τους ελεύθερους επαγγελματίες, εκτιμάται ότι η λεία σε ετήσια βάση θα είναι περί τα 700 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό όμως σχέδιο επί χάρτου είναι, διότι ελλοχεύουν άλλες παρενέργειες. Αν δηλαδή βάλουν λουκέτο άλλες 100.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπως υπάρχει κίνδυνος, τότε το μπούμερανγκ δεν θα είναι μόνο οικονομικό αλλά και κοινωνικό….